28 mei 1942

Dat is vandaag exact 70 jaar geleden. Het is de dag dat mijn ouders trouwden.
Daaraan is een lange verkering aan voorafgegaan, die in eerste instantie niet door iedereen werd toegejuicht, zoals blijkt uit een bewaard gebleven brief, die mijn vader naar zijn ouders stuurde op 7 november 1936. Hij was toen blijkbaar net in dienst: hij is gelegerd in de Kromhoutkazerne in Utrecht en heeft nog geen uniform.

Nog even en die vijf maanden zijn weer om en vervelen hoef ik me hier niet. Als ik niet weet wat ik doen moet schrijf ik U een brief of een aan m'n meisje. Bent U daar altijd nog op tegen Moeder? Dat zou me wel spijten want ik meen het werkelijk, daar is niets aan te doen.

Ik denk dat het bezwaar van mijn oma vooral was, dat mijn moeder vijf jaar ouder was dan mijn vader. Op 7 augustus 1939 had "Moeder" zich blijkbaar neergelegd bij de partnerkeuze van mijn vader, want toen zijn mijn ouders formeel verloofd. En op 28 mei 1942 dus getrouwd.

Ze hebben hun huwelijksjubileum slechts één keer samen mogen beleven, want op 14 mei 1944 overleed mijn vader, bijna 28 jaar. Op mijn eerste verjaardag lag hij in het ziekenhuis.

Mijn moeder is in 1957 weer getrouwd, en dat was geen onverdeeld succes. Haar eerste trouwdag werd niet altijd in stijl herdacht, hoewel zij wel altijd met haar gedachten bij mijn vader is gebleven. Op 30 mei 1961, schreef ze aan een broer van mijn vader, over mijn onverwachte weekendbezoek:

Toen Gauke Zaterdagavond hier kwam, was de boot aan. Hij mag van **** niet vaker dan eens in de 14 dagen komen. Dat mogen de anderen ook niet, maar die komen dan meestal met aanhang. Als Gauke zijn meisje eens mee zou nemen dan weet ik niet wat er gebeuren zal.
'k Heb Gauke Zondag als het ware weg moeten sturen en dat uitgerekend op de trouwdag van Klaas en mij. Je weet niet wat dat voor mij was, hoewel ik het Gauke niet heb laten merken, maar al deze dingen doen mij wel eens vragen "waarom"?

Als er een hiernamaals zou bestaan, waar mijn ouders beide in geloofden, dan weet ik zeker dat ze elkaar direct hebben opgezocht. Ik denk dat dat het mooiste verjaardagscadeau zou zijn dat mijn moeder kon krijgen, toen ze op haar een-en-zeventigste verjaardag overleed, nu 30 jaar geleden.