De deur van zijn kantoor stond open en toen hij een collega in de gang hoorde lopen keek hij op en riep: "Shit! Moet ik even een document verspreiden via internet, en moet je dát nou eens zien! Ik kan het beter lopend door het hele land gaan rondbrengen!"
Het was de een-na-laatste werkdag voor de Kerstvakantie, halverwege de middag, en hij had opdracht gekregen de digitale Kerst- en Nieuwjaarswensen van het bedrijf vóór het eind van de middag via internet te versturen naar de zakelijke relaties en nevenvestigingen, en op de website van het bedrijf te plaatsen.
De collega onderbrak zijn wandeling en kwam het kantoor binnen.
De man ging door: "Moet je nou kijken! Toen ik begon stond op het beeldscherm dat het een kwartier zou duren. Dus loop ik even weg om een kop koffie te halen en iets anders te doen. Kom ik terug, zegt 'ie dat het nog een half uur duurt. Nu zit ik alweer een kwartier te wachten en zegt 'ie dat het nog drie kwartier duurt!"
"Tja," zei de collega, "zo werkt dat: de computer weet hoeveel hij moet versturen en de snelheid waarmee dat gaat. Daarmee rekent 'ie uit hoelang het zal duren."
De man foeterde door: "Maar je verwacht toch dat de resterende tijd korter wordt, niet langer!?"
"O," zei de collega, "maar zo werken alle planningen toch? Er wordt een inschatting gemaakt met de gegevens die op dat moment bekend zijn. En als de omstandigheden onvoorzien veranderen of de inschattingen niet klopten, krijgen de mensen die het werk moeten doen op hun donder, niet de mensen die ongehinderd door inhoudelijk inzicht planningen maken!"
Dit is mijn bijdrage voor PlatoOnline's WE-300 schrijfuitdaging: schrijf een verhaal van exact 300 woorden, waarin het thema-woord niet voorkomt! Themawoord voor december = Kerstpiekeren.
Dit verhaal van 8 juni 1998, toen ik nog een gewone baan had, vond ik vandaag terug bij het opschonen van mijn archief. Ik heb het iets aangepast voor deze WE300. Ik denk dat het nog steeds actueel genoeg is, en voor veel werkenden herkenbaar.
Dit verhaal van 8 juni 1998, toen ik nog een gewone baan had, vond ik vandaag terug bij het opschonen van mijn archief. Ik heb het iets aangepast voor deze WE300. Ik denk dat het nog steeds actueel genoeg is, en voor veel werkenden herkenbaar.
10 opmerkingen:
Het is duidelijk dat ook in jouw voormalige bedrijf de laatsten in de lijn vaak de schuld kregen. Herkenbaar want ook bij ZAO (later Agis dat een paar jaar geleden opging in die grote Moloch die nu 5000 mensen de straat op gaat sturen)was dat het geval. Zoals de boodschapper altijd wordt afgemaakt, zo is het altijd de meest kwetsbare in de lijn die de lu... ehhh... pineut is.
De computer... tja, in feite verandert er niks in de wereld.
Ondanks de realistische ondertoon las ik dit met een grijns, al was het alleen maar om regel twee. Heerlijk zo'n vondst hè?
Dank je wel voor je WE. Hier heerst altijd kwaliteit en dat is fijn.
Vond het wel grappig om te lezen omdat het heel herkenbaar is. Is ook zo met updates. Duurt vijf minuten, maar je kunt in die tijd een uurtje weg.
Dit ene zinnetje dateerde het stukje:"Nerveus joeg hij zijn sigaret met TGV-tempo naar het Walhalla." Dat kan je dus nu al weer bijna tien jaar niet meer maken op de werkplek :) Heb je de ingang van het rookverbod nog tijdens je werkzame leven meegemaakt? En ja, bij mijn werkgever is nu een groep mensen druk bezig de prestaties van de computers te verbeteren. Dat blijft dus van alle tijden...
Zeer herkenbare frustratie. Passende We.
Kerst stress op de werkplek heel voelbaar in de WE !
Herken dat! Is zo hedendaags probleem.
Ja op mijn werk werden er ook iedere maand planningen gemaakt die nooit uitkwamen. Zo gaat het vaak in bedrijven. Duidelijk kerstpiekeren.......
Haha, leuk! De frustratie is ook leuk - en herkenbaar. Leuke WE!
Oh oh oh (in plaats van ho ho ho), die computers die computers. Zeer irritant af en toe, maar we kunnen niet meer zonder.
Het is inderdaad soms frustrerend, helemaal mee eens. Maar zo werkt het nou eenmaal! Wel een erg leuke WE300!
Een reactie posten