220902 Jan de Wilde, 1948 - 2022

Het kwam hard aan.
Ik had ooit gezegd dat ik nog eens op fiets naar de Poffertjessalon in Zuidlaren zou gaan, waar we wel vaker komen.
Dat deed ik vrijdag 2 september; Marijke ging met de auto, en ik zou eventueel mee terug kunnen rijden. Ik besloot terug ook te fietsen, maar dan zonder omwegen: ik zou voor het eerst sinds lange tijd op ca. 100km uitkomen.
Die route voerde langs het huis van onze vrienden Jan en Hetty.
Hoogstens tijd voor even een kort praatje als ze buiten waren, dacht ik. Hun oprit stond vol auto′s: een verjaardag? Of een voorstelling? Boven hun zij-ingang staat: ″Theater″, ik heb er wel eens opgetreden met Jan. Samenklank van de saxofoon of dwarsfluit van Jan met mijn gedichten.
De volgende dag belde Hetty. Geen feestje ofzo, ′s morgens was Jan plotseling overleden, zijn hart. En of een tekst, die ik geschreven had voor een project van Jan, Hetty, Edith en mij, die op een schilderij gezet was, op de rouwkaart mocht…
Even slikken is een fors understatement. We hebben mooie dingen gedaan samen.

Foto′s heb ik eigenlijk alleen van de opening van Kunstkwartier Waanderveld in 2009, waarvoor Marijke en ik beide voor elk van de deelnemende ateliers een gedicht maakten, en Jan met zijn trio de feestelijke stoet langs de ateliers voorging, en we ook iets samen deden met Jan.

Nooit meer improvisaties op Autumn Leaves of andere mooie melodieën gemengd met mijn teksten. Nooit meer Jan′s persoonlijke visie en aanmoedigingen.
Dank je Jan, dat je er was en voor wat je samen met me hebt willen doen.