Dat had Hylke drie jaar volgehouden.
Na zijn diploma kreeg Hylke in een grote stad zijn eerste baan. Bij goed weer ging hij tweewekelijks op fiets een weekend naar huis. Zestig kilometer enkele reis, in ongeveer drie uur, op dezelfde fiets. Wel was er inmiddels een ander tandwieltje gemonteerd, zodat per pedaalslag meer meters werden afgelegd. Dat kostte meer kracht, maar dat was geen probleem.
Later, Hylke was inmiddels getrouwd, kocht hij een fiets met drie versnellingen voor de korte afstand naar zijn werk. Hij vond dat hij geen auto nodig had, want hij en zijn gezin konden overal komen waar ze moesten zijn, op fiets of met het openbaar vervoer. Hij nam geen rijles.
Wel kocht hij, weer veel later, een fiets met racestuur en derailleur voor de vakanties. Er konden fietstassen achterop en voorop, zodat hij bijna alle bagage kon vervoeren. Zijn vrouw en kinderen kregen ook fietsen met derailleurs.
Bij de nieuwbouwopening van het bedrijf werd een fietstocht georganiseerd langs de Nederlandse vestigingen. Vijfhonderd kilometer in twee dagen. Hylke kocht zijn eerste echte racefiets en trainde honderden kilometers. Hij leerde vaktermen uit het wielrennen, bijvoorbeeld voor de verplaatsing per pedaalslag.
De grote tocht verliep goed. Later maakte Hylke een solotocht van Drenthe naar Rotterdam in één weekend.
En trots was hij, tijdens fietsvakanties in Zuid-Limburg, allerlei kuitenbijters, waaronder de Keutenberg, meermaals te hebben beklommen zonder tussenstop, door de juiste derailleurstanden te kiezen.
In weerwil van zijn weerstand tegen autorijden haalde hij zijn rijbewijs een maand voor zijn zestigste. Zijn racefiets kan nu mee op het fietsenrek.
Geschreven voor WE300 van Platoonline van juli 2012.
De uitdaging: een verhaal van precies 300 woorden met het woord ‘verzet’ als onderwerp.
Het opdrachtwoord mag in het stuk niet genoemd worden.
De uitdaging: een verhaal van precies 300 woorden met het woord ‘verzet’ als onderwerp.
Het opdrachtwoord mag in het stuk niet genoemd worden.
10 opmerkingen:
Zo!! dat is zeker een verzet, letterlijk en figuurlijk!
Een prachtige we300!
Met plezier gelezen!
Er bestaat geen verzet dat eeuwig duurt.
Leuk verhaal.
Na een lange afwezigheid ben ik weer terug. Nee, er zijn geen steunmuren ingestort!
Prachtverhaal. Hytlke is echjt onverzettelijk.
Mooi verhaal Hylke. Die jonge Hylke heeft zeer herkenbare dingen meegemaakt. Niks versnellingen, op een ouwe opoefiets mocht je rijden. Tweedehands, roestig en altijd met de angst van een lekke band of een afgelopen ketting. Herkenbaar, ik zei het al. Want dagelijks door weer en wind van een dorp in Westfriesland naar de school in Hoorn. En later in Wormerveer, op een oude fiets van moeder (van een der trappers was alleen een staafje over) naar het Simon de Witkantoor in Zaandam.
Deze gedachten kwamen spontaan in me op tijdens het lezen van jouw verhaal. Omdat je het zo beeldend neerzette dat ik de fiets haast kon grijpen. Prachtig.
Erg leuk dat je meedeed. De link staat in het stukje.
Onverzettelijke Hylke
Begrijp ik goed dat ik nog 4 jaar de tijd heb om een rijbewijs te halen? Ik opteer dan toch maar voor het OV.
Fietsvriendelijke groet
@Tagrijn: welkom terug; ik heb al even bij je gekeken.
@Plato: Van onze generatie herkennen het er waarschijnlijk veel...
@Staart: Dank je!
@Rob: Als de omstandigheden anders waren geweest, was ik waarschijnlijk ook bij de fiets en het OV gebleven. Maar ja, de privatisering maakt straks dat ik maar weinig meer heb aan mijn NS-voordeelurenkaart...
Het verhaal begint met herkenning, op de fiets zonder versnellingen naar school, verder gaat het verhaal erg van mijn verhaal af.
Ik kreeg meer verzet tegen de fiets, die om de klipklap gestolen werd ........... maar na jaren een auto toch weer terug bij de fiets.
Met plezier gelezen.
Herkenning inderdaad, wat Minoesjka ook al schreef, een fiets met versnellingen was toentertijd een bijna ongehoorde en ongeziene luxe
Maar om meerdere redenen heeft de auto mijn hoogste voorkeur en komt mijn, overigens luxe, fiets amper de schuur uit.
Ik heb nog steeds een fiets zonder versnellingen en zonder handremmen. Dat bevalt me heel goed op de korte ritjes die ik maak ;-). Maar jouw verhaal is heel herkenbaar en beldend geschreven. Goede WE300!
Een reactie posten