Schrijfuitdaging UO: Wat was er eerder, de kip of het ei?

UO is een nieuwe schrijfuitdaging van PlatoOnline: de Ultieme Oplossing van een belangrijk vraagstuk. Dit is het thema voor december 2013.

Professor E.I. Ersalade heeft zijn carrière geheel gewijd aan een vraag die de mensheid al beziggehouden heeft vanaf het begin van het zich bewust zijn van de mogelijkheid om te vragen naar de zin van het bestaan. Nu zijn emeritaat nadert, heeft hij besloten om zijn conclusies te publiceren en daarmee de oplossing van het geheim prijs te geven.

Die vraag is: Wat was er eerder, de kip of het ei? en de prof meent de oplossing gevonden te hebben. Voor zijn onderzoek is hij ver teruggegaan in de tijd en heeft hij alle relevante gegevens uit paleontologie, astronomie, geologie, kosmologie, biologie en zelfs astrologie bijeengebracht en doorgespit.

Een onderzoek van enkele bijzondere fossielen die ijstijden en permafrost-perioden hebben doorstaan, brachten hem langzamerhand tot een idee, dat uiteindelijk tot zijn definitieve conclusie leidde, waarbij zijn hooggekwalificeerde filosofische achtergrond een doorslaggevende rol speelde.
Zijn eetpatroon speelde ook een rol bij dit proces, want hij at elke morgen een gekookt ei bij het ontbijt en tenminste vier keer per week kip bij de warme maaltijd. Daartoe vulde hij elke zaterdag (hij woonde alleen, want een partner zou hem alleen maar storen in het denkwerk voor zijn onderzoek) zijn voorraad diepvrieskip aan bij de supermarkt om de hoek.

De eerder genoemde fossielen waren van een kip, een voorouder van het huidige scala aan kippenrassen, en een bijbehorend ei, gezien de gezamenlijke vindplaats waarschijnlijk pas gelegd of bebroed. Met de C14-methode was bepaald dat deze fossielen veel ouder waren dan de eerste mens op aarde.

De kip die hij at, ontdooide hij altijd in de magnetron, voordat hij die bereidde volgens het recept dat hij 's zaterdags voor die dag had opgezocht op internet, voorafgaand aan zijn supermarktexpeditie.
En daar zat de kwintessens van zijn ontdekking. Toen hij een keer zijn diepgevroren kippenvlees in de magnetron deed, bezeerde hij zich tot bloedens toe aan een hard uitsteeksel. Dat deed in zijn hersens de vraag ontkiemen: "Kan een dooie kip weer pikken als je hem ontdooit?"

Wekenlang piekerde hij zich suf over die vraag en vergat bijna zijn levenswerk. Totdat hij op een morgen het kapje van zijn zachtgekookte eitje probeerde te slaan, en daarbij veel eigeel over zijn stropdas (nog van zijn opa geërfd), zijn enigszins verfomfaaide overhemd en kostuum morste, omdat hij te verstrooid met zijn mes was omgegaan bij deze procedure.

Dat bracht hem de definitieve basis voor zijn conclusie: in die permafrost was dat kippenfossiel terechtgekomen als dooie kip, maar de kern van een ei is dooier, dus als aan het eind van de permafrost-periode beide ontdooien, is de dooie kip er eerder dan het ei, want dat is van binnen dooier!