PlatoOnline's WE-300 schrijfuitdaging: schrijf een verhaal van exact 300 woorden, waarin het thema-woord niet voorkomt! Themawoord in maart/april 2015 = Evenaren
"Ja maar..." Het was een standaard onderdeel geworden van hun communicatie. Of het nou een filosofische gedachte betrof terwijl ze diepzinnig zaten te bomen, een veronderstelling omtrent een gebeurtenis of personen, of een terloopse opmerking of vraag over de dagelijkse gang van zaken.
Het leek een "spel" geworden te zijn, wie de koers uit mocht zetten, wie het het beste wist of het meeste. Dat daarbij hun beider bagage nadrukkelijk een rol speelde, was overduidelijk. Het was ook onvermijdelijk. Allebei hadden ze relaties gehad met competitie, of vermeende competitie. Elkaar de loef afsteken.
Het idee dat ze dat achter zich hadden gelaten, waren ze voorbij. Het leek een natuurlijk gegeven, het zoeken van de confrontatie - tot het hoog oploopt, óf tot een van beide er genoeg van had.
Zo hadden ze zich vaak afgevraagd, of het hele leven niet één grote competitie was, om het liefst beter, maar minstens gelijkwaardig te zijn aan anderen. De cliché's van buren die onmiddellijk óók het nieuwste van het nieuwste moesten hebben dat andere buren ook hadden aangeschaft. Als één buurvrouw twee gelijke dingen voor het raam zette, had binnen een maand iedereen in de buurt het, enzovoort.
En dan de gezondheidshypes. De een weet nòg gezondere voeding dan de ander, en de zelfbenoemde gezondheidsdeskundigen vechten elkaar de tent uit, evenals de reclamemakers, die elkaar om de oren slaan met nòg "gezondere" en nòg biologischer reclameteksten.
De overeenkomst lijkt te liggen op het terrein van de fantasie: de saaie feiten doen er niet meer toe, want daarin is geen competitie mogelijk.
O nee? In de wetenschap is men op zoek naar feiten. En als een waarneming niet eenduidig kan worden omschreven, ligt de competitie in het zoeken naar het antwoord op die vraag. En tot dat antwoord gevonden is, blijft het een vraag.
13 opmerkingen:
Je hebt in een log heel veel zaken benoemd die ge-evenaard kunnen worden!
Mooie WE300! Knap bedacht!
Goed verwoord. Competitiedrang is ons gelukkig vreemd.
Zo jammer dat mensen geen genoegen kunnen nemen met hun eigen kwaliteiten. Het moet altijd beter...en vaak wordt het dan juist minder. Je hebt een mooie opsomming gegeven wat allemaal te evenaren is. Leuk!
Als hier de vlag de lading niet dekt dan weet ik het niet meer. Leuke slotzin, waarmee je even fijntjes laat weten dat er naast de wereld van evenaren en competitie nog een heel andere is.
Ja het woord is echt wel ingevuld, zeg dat maar :-)
Ik dacht dat de plot onderdeel zou gaan uitmaken van het gevecht tussen de twee partners. Maar in de laatste alinea lijk je die vergeten te zijn en trek je het allengs breder. Met een logische en zeer ware conclusie ten slotte.
Een wijze les die moeilijk kan worden overtroffen :-)
Leuke WE300 :)
Geweldig verwoord!
Een onovertroffen invulling. Je hebt niet de makkelijkste onderwerp gekozen en ik vind het sterk dat je je eigen mening niet laat doorklinken in de laatste alinea.
Sterk geschreven!
groetjes Kakel
Chapeau, wat een pracht WE-300, eentje om wat langer over na te denken.
Poe, om doodmoe van te worden, steeds maar moeten 'vechten' met elkaar.
Veel zaken die passeren en je aan het denken zetten. Ik heb het stukje verschillende keren gelezen om er de juiste diepte van te kunnen doorgronden. Mooi gedaan. Dankjewel voor het delen ervan
Jouw WE maakt mij weer eens duidelijk dat competitiedrang een 'iets' waar ik niet vrolijk van word en waarom ik blij dan dat dat bij ons thuis nooit speelt.
Ik heb ook niets met mensen die op die manier met een ander om gaan, gelukkig tref ik ze ook niet al te vaak ;-)
Inderdaad... het gaat niet eens meer om het evenaren, maar om het elkaar constant voorbij streven... al dat rennen, springen, vliegen... Je zou er moe van worden.
Mooie blog! Stof tot nadenken!
Een reactie posten