150711- ZOZ139 – Van piano's, dates en klavecimbels

Wie mee wil doen met (of luisteren bij de andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Deze keer weer een paar wilde sprongen door het muzikale landschap. Ik had ooit een notitie gemaakt dat de titel "Last Date" misschien wel iets kon zijn voor een ZOZ-bijdrage, en daar heb ik toen een heleboel links voor gevonden.
De melodie is blijkbaar bedacht door Floyd Cramer (nl), met zijn aparte manier ("slip note") van pianospelen. Hij heeft meerdere wereldberoemde artiesten begeleid en uiteindelijk zelf ook veel onderscheidingen gekregen.

In het volgende fragment wordt hij aangekondigd door iemand die niet wordt genoemd, maar hij doet mij sterk denken aan Johnny Cash, qua uiterlijk en stem. In die aankondiging wordt gezegd dat veel jongens een gitaar kregen, maar dat Floyd van zijn ouders een spinet kreeg om zijn muzikale talenten te ontwikkelen.
Floyd Cramer - Last Date:


Ik weet niet meer welke versie ik het eerst hoorde, die van Floyd Cramer of van The Spotnicks (nl)

Ze zijn wat ouder geworden, de gimmick met de ruimtepakken is voorbij en de bezetting is meermalen gewijzigd. Vergelijk deze versie: The Spotnicks - Last Date – 1963 met de verder ontwikkelde versie van Last Date die ze speelden op het Nordic Guitar Club Festival, Lerum, Zweden op 10 mei 2014:


Er zijn ook meerdere, verschillende, vocale uitvoeringen van Last Date. Een van de eerste en bekendste is die van Skeeter Davis: My Last Date (With You), die je wat mij betreft best in de rubriek "smartlappen" mag plaatsen:


Nog even terug naar dat muziekinstrument dat Floyd Cramer van zijn ouders gekregen zou hebben, een spinet (nl). In de crisisjaren rond 1930 was dat soms een betaalbare vervanger van de piano. Afgezien van de constructie en de mogelijkheden is een spinet vergelijkbaar met een klavecimbel (Engels: harpsichord). Bij beide instrumenten is de kleur van de toetsen precies andersom als op een piano of orgel.

Toen ik dit nazocht, vond ik nog een zeer vingervlugge dame. De begeleidende tekst vermeldt dat het gaat om een Harpsichord Performance door de Amerikaanse Elaine Comparone. "Harpsichordist Elaine plays Sonata in D minor, K. 517 by Domenico Scarlatti on her 2-manual harpsichord built in 1968 by William Dowd".

Elaine schijnt de omgekeerde route gevolgd te hebben van Floyd Cramer: zij speelde piano vanaf haar vierde, en concentreerde zich pas als jongvolwassene op klavecimbel / harpsichord.
Opvallend is ook, dat ze staande dit instrument bespeelt, dat speciaal voor haar gemaakt is.


De muziek van Scarlatti heb ik ontdekt door mijn interesse voor elektronische klankopwekking vergeleken met authentieke instrumenten. Ooit kwam er een LP uit met klassieke muziek, uitgevoerd door Wendy Carlos (toen nog Walter) op de destijds revolutionaire Moog synthesizer. Op die LP, The Well-Tempered Synthesizer stonden composities van Bach en Scarlatti.
Nog nooit had elektronische muziek de klank van originele instrumenten zó dicht benaderd! Een voorbeeld op een veel nieuwer type synthesizer: Synthesized Scarlatti in W. Carlos Style.

Wendy Carlos maakte later naam en faam met filmmuziek, zoals voor Stanley Kubrick's A Clockwork Orange en The Shining, en Walt Disney's Tron.