151003 – ZOZ – Van Honky Tonk en wilde paarden

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Ik ga verder met waar ik in mijn ZOZ van 19 september niet meer aan toe kwam: de wisselwerking tussen country-rock en de Engelse beatgolf, meer specifiek: de personen Gram Parsons en Keith Richards van The Rolling Stones (nl).
Wikipedia geeft bij Gram Parsons (nl) meer informatie over die connectie dan bij Keith Richards (nl).

In een interview (Keith Richards - Did Gram Parsons influence Rolling Stones) zegt Keith over Gram Parsons: "a natural soul brother".

Gram Parsons en Keith Richards zijn kamergenoten geweest in Nashville, toen The Rolling Stones daar hun album Sticky Fingers opnamen. Gram vroeg de Stones om het nummer Wild Horses te mogen opnemen met The Flying Burrito Brothers (nl), en als tegenprestatie zorgde hij er voor dat violist Byron Berline meespeelde op Country Honk, dat de originele (country)versie was van wat we nu beter kennen als Honky Tonk Women.
Keith Richards zegt in zijn autobiografie, dat hij samen met Gram Parsons had willen optreden, maar door het overlijden van Gram kon dat niet meer...

Hier The Rolling Stones - Country Honk; op YouTube staat de tekst onder "Meer weergeven". Deze tekst verschilt van de bekende versie.


Andere versies zijn:

• The Rolling Stones - Honky Tonk Women -Live-'69,
• Ike & Tina Turner - Honky Tonk Woman (Live In '71),
• Mick Jagger, Tina Turner and others - Honky Tonk Woman,
• En ik was verrast door deze versie die ik vond: Ricky Nelson～Honky Tonk Women, begeleid o.a. door Tom Brumley, van Buck Owens' Together Again.

Gram Parsons heeft ook een tijd in Zuid-Frankrijk doorgebracht in de door Keith Richards gehuurde kapitale Villa Nellcôte, aan de Côte d'Azur, waar het Rolling Stones album Exile On Main Street (grotendeels) is opgenomen.

Uit deze clip: Gram Parsons & Keith Richards - The Genesis Of The Wild Horses, zou zelfs moeten blijken dat de melodie van Wild Horses ontstaan is tijdens een samenzijn van beide heren.
In elk geval werd de Burrito's versie het eerst uitgebracht, en ik geloof dat daarbij ook nog iets meespeelde van het wisselen van platencontract van de Stones.
The Flying Burrito Brothers - Wild Horses:


Van de Stones zelf kies ik voor een live concert in de tournee ter gelegenheid van hun 50-jarig bestaan.
The Rolling Stones - Wild Horses - Live On Copacabana Beach:


Dat "Wild Horses" een ijzersterke song is, blijkt wel uit het onnoemelijk grote aantal covers, in de meest uiteenlopende stijlen.

Zo vond ik:

• Slash, Myles Kennedy & Haley Reinhart - Wild Horses, live bij het gala t.g.v. de 70ste verjaardag van Muhammad Ali
• Solveig Slettahjell - Wild Horses, een Noorse Jazz-zangeres,
• ook een mooie versie van Blondie, Deborah Harry - Wild Horses (live 1993),
• de ouwe Country-knakker Willie Nelson (nl) in het kader van een actie om de laatste wilde paarden te beschermen: Willie Nelson & The Nelson Family - Wild Horses,
• en de Reggae-versie van Gregory Isaacs (nl) is ook alleszins de "moeite" van het beluisteren waard: Gregory Isaacs and the Reggae Family – Wild Horses.

De basis van de song ligt in Country-sferen, daarom verbaast het me niet dat er een Bluegrass versie is. De naam van de groep vind ik ook wel (ouderwets woord) maatschappijkritisch aandoen en soms voel ik het ook wel zo: Old & In The Way. Bij de namen van de groepsleden vallen me op: Jerry Garcia (nl), en violist Vassar Clements, die ik al eens noemde in een blog uit 2013: Orange Blossom Special - stomende muzikale sneltrein Bij een reünie-concert werd de overleden Jerry Garcia (banjo) vervangen door Herb Pedersen.
Wild Horses by Old & In The Way


Verrassend vond ik de versie van Susan Boyle (nl), in de zin van repertoirekeuze, maar dan toch ook weer passend. Vanaf ca. 2:55,
Susan Boyle sings Wild Horses on America's Got Talent 2009


Als je ziet hoeveel covers van deze song er gemaakt zijn in hoeveel genres, moet het wel een meesterwerk zijn!
Een bijzondere "live" versie is van Keith Richards and Friends, te vinden op het album "Return to Sin City: a Tribute to Gram Parsons". En dan associeer ik de term "Sin City" (stad van zonde) met Gram's afkomst, zijn alcoholistische ouders en zijn niet voltooide theologiestudie.