180929 - ZOZ - Voor wie er niet meer zijn

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

Ik denk dat iedereen wel iemand mist, die overleden is. Voor de een komt dat eerder in het leven dan voor een ander. Ik heb een Facebook-vriend, Bertus ten Caat (FB), waarmee ik (behalve vaak dezelfde opvattingen) deel, dat onze vaders in hetzelfde jaar, 1916, geboren zijn, en dat wij allebei jong waren toen ze overleden. Ze zouden allebei dit jaar 102 geworden zijn, maar mijn vader overleed in 1944, bijna 28 jaar, een maand na mijn eerste verjaardag. Bertus' vader overleed in 1956, bijna 40, Bertus was net 4 geworden.

Ik heb één foto waar ik met mijn vader op sta, Bertus kent ook maar één foto waar hij en zijn vader allebei op staan; het verschil is, dat Bertus' broertjes en zusjes er ook op staan, en ik had geen broertjes en zusjes (ik kreeg later in één keer 9, niet-biologische broers en zussen).

Er zijn ook ruimschoots verschillen tussen Bertus en mij. Hij heeft al heel lang een eigen bedrijf, en ik ben tot mijn pensionering altijd in loondienst geweest.
Verder luister ik muziek en schrijf er over, en Bertus maakt muziek. Soms krijg ik het idee dat hij met drumstel en microfoon geboren is, want onlangs bestond zijn band 45 jaar.
De bezetting is in de loop van al die jaren veranderd, ik besteedde in maart al een hele ZOZ aan de band No Name waarin naast Bertus nu zijn zoon Fake, en zijn dochters Esther en Tamara ten Caat meedoen.
Fake is een begenadigd musicus vind ik, na wat ik van hem gehoord heb. Vooral het lied hier onder vind ik aangrijpend, en dat komt weer door de overeenkomst tussen Bertus en mij, liever gezegd: het jong overlijden van onze vaders. Ik laat Bertus zelf vertellen waar het lied over gaat.

25 juni. Ik kan me niet herinneren dat ik de verjaardag van mijn vader heb gevierd. In 1955 werd hij 39 op die dag en was ik net 3. Van de maanden daarna heb ik wat vage herinneringen.
Mijn vader heette Fake ten Caat. Hij was de oudste zoon van Lambert ten Caat en Janna Kats, geboren in 1916, overleden in 1956.

Mijn zoon heet Fake ten Caat. Een heel bewuste keuze voor de naam Fake , bijna 34 jaar geleden. Een emotionele keuze ook.

En mijn zoon Fake maakte een prachtig lied voor of over mijn vader Fake. Elke keer als ik het beluister - meestal diep in de nacht als niemand me ziet… - ontroert het me.
En als ik dan zijn foto zie denk ik, wat zou ik toch graag eens met die "ouwe" Fake willen praten, willen lachen, willen bekvechten, zoals ik dat met de jonge doe.

Op 25 juni was het 102 jaar geleden dat mijn vader, Fake ten Caat, werd geboren.

Bertus stuurde me ook de tekst:

I wonder who you are
©Fake ten Caat

His heart goes out to you
But he's lost in your footsteps
He just can't find you
Anywhere, but inside

The sorrow that he's wearing
As a jacket all his life
You can't throw that away
Because colours don't fit the time

I'm looking at your pictures
I am staring at this young love
I am looking at your faces
Parents being young

And I wonder who you are
Who you would have been
If tears could build a stairway
Memories a lane
I'd walk right up to where you are
Bring you home again

I'm looking at your pictures
I am staring at this young love
I am looking at your faces
Parents being young

And i wonder who you are
Who you would have been
If tears could build a stairway
Memories a lane
I'd walk right up to where you are
Bring you home again

We carry you in our hearts and minds
Follow you in our dreams
We hold eachother tight
Yeah, we, carry you in our hearts and minds
Follow you in our dreams
We hold eachother tight

Cuz i wonder who you are
Who you would have been
If tears could build a stairway
Memories a lane
I'd walk right up to where you are
Bring you home again

Fake ten Caat - I wonder who you are


Bertus vertelde dat dit lied (nog) niet op YouTube staat, omdat deze versie eigenlijk nog een "demo" is, dus ik hoop dat ik het goed gekoppeld heb. Ik vind deze versie al ontroerend mooi weergeven hoe Fake ook mijn gevoel verklankt - "If tears could build a stairway"...

Bertus heeft nog beelden in zijn geheugen van zijn vader, ik was daar te jong voor. Wat ik weet van mijn vader heb ik uit de tweede hand, en uit zijn bewaard gebleven correspondentie. Op de leeftijd die we nu hebben, komt het gevoel dat we niet bewust afscheid hebben kunnen nemen, omdat we te jong waren, bovendrijven.
Het is iets dat terugkomt; in mijn ZOZ 199 van 3 september 2016 plaatste ik een song met de gedachte aan zo'n gesprek met mijn vader, dat ik heb moeten missen: Dougie MacLean - Talking With My Father...

---

Dat gevoel, geen afscheid te hebben kunnen nemen, wordt ook verwoord in een song van Anouk, waarmee Marijke deze week een paar keer emotioneel overvallen werd, tijdens het boodschappen doen in de supermarkt.

Anouk - One Word:


En intussen zijn we zelf de oudste generatie geworden. We kunnen niet meer tellen hoeveel uitvaarten Marijke en ik al hebben meegemaakt sinds we begin 2001 samen verder gingen. Op de eerste dag was de begrafenis van mijn oom, die bijgezet werd in het graf van mijn vader. Precies 60 jaar na mijn vader's overlijden zijn we getrouwd.