Ze heette Maria, in de dagelijkse omgang tante Riet.
Mijn neef schreef: Gistermiddag heeft mijn moeder (96) haar levensadem teruggegeven aan haar Schepper.
In de Tweede Wereldoorlog werkte ze op een distrubutiekantoor, waar voedselbonnen werden uitgegeven. Haar latere man Siep, broer van mijn moeder, werkte op het Gemeentehuis bij de afdeling Bevolking. Door het "niet nauwkeurig" registreren van overledenen, zorgde hij dat mensen gevrijwaard werden van Arbeitseinsatz in Duitsland, en kregen verzetsmensen, geallieerde piloten en Joden vervalste persoonsbewijzen. Tante Riet zorgde dat het verzet voedselbonnen kreeg.
Mijn opa en oma, haar schoonouders, kregen 11 kinderen, waarvan de jongste levenloos geboren werd. Daar werd nooit over gepraat destijds. Gezamenlijk voegden die kinderen 42 kleinkinderen toe aan de familie, waarvan we ook al een aantal moeten missen.
Ik ben niet de oudste van de kleinkinderen, maar van dit nageslacht ben ik de enige die opa en oma in hun dagelijkse (gepensioneerde) doen en laten heeft meegemaakt. Mijn moeder en ik woonden bij hen in gedurende mijn kinderjaren.
Dat betekent ook, dat ik in het centrum van de familie woonde. Bij hoogtijdagen, zoals de verjaardagen van opa en oma of andere heugelijke gebeurtenissen, kwam de familie naar ons toe, en, als enig kind in huis, had ik dan ineens speelkameraadjes die familie waren: neven en nichten.
Tante Riet was voor mij de laatste van de vorige generatie: zowel aan vaders als aan moeders kant is er niemand meer.
Ruim een week geleden kregen we bericht dat ze naar het ziekenhuis was gebracht, donderdag is ze overleden.
Ik kies voor muziek die, qua titel, aansluit bij dat korte ziekbed, bekend geworden van Robert Long en Unit Gloria.
Robert Long ( Unit Gloria ) - The Last Seven Days:
Bij het overlijden van zo'n markante vrouw, als laatste van een generatie, denk je al gauw aan het cliché, ontleend aan een boektitel: De laatste de Mohikanen (nl).
Naar aanleiding van dat boek zijn er veel fims (nl) gemaakt, de meest recente in 1992 (nl).
Bij een film hoort een soundtrack, en thema's daarvan zijn veelvuldig gecoverd. Ik kies daar één van in een versie die mij aanspreekt en sfeervol vind. Ik heb geen idee of tante Riet deze muziek zou kunnen waarderen, of afschuwelijk vond. Meestal valt de waardering voor dit instrument tussen deze twee uitersten.
De muziek, The Gael, is geschreven door de Schotse musicus Dougie McLean, die ik een paar keer in eerdere blogs heb geplaatst.
We zien hier een dappere vrouw, die de vooroordelen heeft moeten trotseren dat dit instrument niet goed door vrouwen bespeeld kan worden. Dat kunnen we hier lezen. Intussen is ze lerares op dit instrument. Ze heet Tress Maksimuk en noemt zich Dark Isle Piper. Ofschoon ze blijkbaar in California woont, is deze video op locatie gefilmd in het noorden van het Schotse Isle of Skye (nl).
Ik heb deze video ook gekozen omdat ik de beelden zo passend vind bij dit vaarwel.
Dark Isle Piper: The Gael ( Last of the Mohicans Theme):
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
4 opmerkingen:
Het lied van Robert Long is niet zo positief lijkt mij. Jouw tante was een iemand die haar sporen hier op aarde wel verdiend heeft. Spijtig dat zij is overleden. Heb het al eens eerder genoemd sommige mensen zouden niet mogen overlijden. Natuurlijk is dat pure discriminatie, niemand kan gemist worden maar toch sommige hebben een bijzonder plekje in ons hart.
Hoe dubbel het ook moge klinken... oprecht wens ik jullie een hartverwarmend gelukkig en gezond 2020 maar condoleer ik jullie ook met dit verlies en het verlies dat eromheen zit.
Wat een herinneringen met zo'n grote familie... dat laatste had ik ook maar ik zag ze zelden of nooit want broers/zussen bezochten elkaar nauwelijsk dus kinderen zag je dan evenmin.
Robert Long, is al weer even geleden, het broekje Ten Brink bevestigt dat ook even.
Mooie nummers.. en inderdaad passend bij wat je vertelde over je tante.
Gecondoleerd met je tante, en daarnaast een Voorspoedig èn Gezond 2020 toegewenst.
Dankjewel, Gauke, voor dit eerbetoon aan en dit gedenken van mijn moeder. Vlak voor Oud en Nieuw vertelde ze mij in het ziekenhuis dat ze nog naar fitness was geweest voor de Kerst. Na het afronden van haar 40x dit en 40x dat kreeg ze applaus van de andere aanwezigen. En ze deed alles nog zelf: boodschappen, koken, financiële administratie, bellen met de gemeente, etc. Ze had haar financiën net nog helemaal opgeschreven voor iemand, die aangifte belastingen voor haar deed. Netjes alles op een rijtje.
Met m'n broer en zussen schreven we gisteren de adressen voor de rouwkaarten. Af en toe overviel ons een lachstuip, vanwege de giga-hoeveelheid contacten die ze onderhield. Als we even meegingen het dorp in, kocht ze gelijk weer 100 kaarten met envelop, om te versturen. Ze had een handschrift - tot op het laatst - alsof het gedrukt stond...
We kwamen dus eindeloos veel namen tegen. Wie is dat nou toch weer? En altijd wist een van ons wel te vertellen, dat die persoon regelmatig belde, schreef of langskwam. Het waren dus allemaal echte, levende contacten. De overledenen waren in haar boekjes doorgehaald, maar dan wel mèt de overlijdensdatum erbij.
Ze had ook nog geen thuiszorg, behalve 's ochtends en 's avonds iemand voor de steunkousen. Toch heeft een zware griep met een longontsteking haar geveld; jammer.... Maar we hebben eindeloos veel herinneringen aan haar 'dapper en bewogen leven', zoals op de kaart staat.
Een reactie posten