Tijd tekort met Blondie in de ladenkast?

Ik vraag me nogal eens af waar ik ineens mijn actuele gedachte vandaan haal.
Vanuit het niets, terwijl ik bijvoorbeeld bezig ben stamppot boerenkool te maken, zit er dan ineens zo'n apart woord als "Togliatti" in mijn hoofd. Ik weet dat ik zo'n woord ooit gehoord of gelezen heb, maar de context is zoek, en vooral: waar het op dát moment vandaan komt?
Ja, uit mijn geheugen, maar welke sleutel heeft het kastje opengemaakt waarin het opgeborgen zat, in een stoffig hoekje?

Dat beeld gebruik ik om me de werking van het geheugen voor te stellen. Als je een probleem moet oplossen zoek je in je geheugen naar eerdere oplossingen, of doordat iemand iets vertelt dat lijkt op iets dat ergens in je geheugen verstopt zit, gaat met een soort elektronische sleutel dát kastje open en komt de inhoud er uit rollen. Je kunt die sleutel ook "associatie" noemen.

Zo had ik tijdens het afwassen ineens een melodie in mijn hoofd met een tekstregel. De tekst was: "Time is tight but I'm moving on", en ik hoorde heel duidelijk de stem die het zong. Een vrouwenstem, maar wie?
Lange tijd heb ik van ontzettend veel songs die op de radio gedraaid werden, na de intro direct kunnen vertellen wat de titel en de uitvoerende was, plus een aantal wetenswaardigheden, maar daarin ben ik 30 jaar geleden al de boot gaan missen. Toen namen jongere collega's de regie over de afdelingsradio over en kozen muziek waar ik niets mee had. Of sterker.

Nu zocht ik me suf: ik wist dat ik de stem moest kennen, die was uit mijn tijd. Niet Suzie Quattro (veel te heftig), er passeerde nog een rijtje namen, en hoe heette die ene zangeres toch waar ik nu alleen vage klanken en beelden van kon vinden?
Na een tijdje schoot me een naam te binnen, Marijke ging het opzoeken op haar smartphone, en het klopte: het was een tijdlang een favoriet van mijn dochter geweest: Debbie Harry, de zangeres van Blondie! Meteen braakte mijn geheugen ook uit, dat de Blondie-gitarist en levenspartner van Debbie, Chris Stein, destijds moest stoppen vanwege een ernstige ziekte.

Ik had echter de tekst niet correct onthouden. Het was niet: "Time is tight but I'm moving on", maar "The tide is high but I'm holding on".
Vervolgens passeerden er vanuit het niets nog veel andere woorden en muziekflarden, maar toch blijft dat deuntje van Blondie dagen later nog steeds in mijn hoofd hangen.

Tja, die verkeerde tekst, hoe kom ik daarop? Hé, als je alleen de klinkers neemt, dan klopt het toch! Heb ik de tekst wel ooit goed in me opgenomen? Of heb ik er een draai aan gegeven die dichter bij mezelf staat?

Maar dat "Time is tight" komt me zo vaststaand voor, en meteen begin ik te twijfelen: is het wel correct Engels? Eens even zoeken op internet.
Ja! En juist als verstandsarbeider (elektronica-ontwerper) heb ik de commerciegestuurde tijdsdruk altijd als een kwaliteitsondermijnende en vertragende factor ervaren.

Het zoeken levert een andere oude bekende op. Ook een tophit uit vervlogen jaren, instrumentaal, die met glans heeft overleefd in mijn geheugen: Booker T. & the MG's -Time Is Tight, de oude hitversie. Maar ook een mooie, recentere versie, gespeeld op 18 oktober 2010 op het Jazz Festival Rochester NY. En veel interessante wetenswaardigheden over Booker T.!
En nu hoor ik steeds Blondie en Booker T., tegelijk, door elkaar heen.

Ik praatte nog even door met Marijke over die verwisselde tekst. Zij had dat ooit gehad met een song van Bonnie Tyler, vertelde ze, Total Eclipse of the Heart.
En daarmee noemde ze de naam van de zangeres die ik niet kon vinden tussen alle zangeressen in mijn geheugenarchief.