Ik schreef het in oktober 2003 voor het thema Mist/Nevel van onze toenmalige dichtersgroep.
Het is geïnspireerd op het SF-boek De heksen van Karres van James H. Schmitz, Meulenhoff SF27, vanaf pagina 95.
Deze passage betreft een zware psychische beproeving van de hoofdpersoon door kwalijke krachten in een sterrennevel tijdens een ruimtereis.
Dit gedicht heb ik bij een aantal gelegenheden voor publiek mogen voordragen met begeleiding van saxofonist Jan de Wilde.
Kapitein Pausert in Zergandol
De droom van een nevel
in een nevel van dromen
een spoor van vermoeden
in de mist van het weten
stijgende onrust
gele nevels uit verre verhalen
kristalliseren in dreigende dromen
een gevoel van iets dat ver weg is
maar nadert en groeit naar hem toe
en zoemt
een mist die niet leeg is
heldere rimpels en flitsen
gestalten verschijnen
lichamen van licht
op het kruispunt van golven
eindeloos zwerven en zwermen
de zwartste gedachten
langs kosmische wolken
die gillen in krijsende stilte
verstopt in de Zee van Licht
droomt hij de weg door de chaos
die hij straks nog moet gaan
Silhouetten van nevels
die zwijgend verdwijnen
als zijn geest zich sluit voor de aanval
mat vuur in gloeiende wolken
tussen zwarte hoogreikende spitsen
een spoor van vonkende mist
de wolk van dreiging verdreven
overmeesterd door de geest van de heks
als symbool van non-conformisme
dat niet in conflict komt met het eigenste zelf
rotsachtige zekerheden die smelten tot
de vloeiende twijfel van wijsheid
©Gauke Zijlstra
De droom van een nevel
in een nevel van dromen
een spoor van vermoeden
in de mist van het weten
stijgende onrust
gele nevels uit verre verhalen
kristalliseren in dreigende dromen
een gevoel van iets dat ver weg is
maar nadert en groeit naar hem toe
en zoemt
een mist die niet leeg is
heldere rimpels en flitsen
gestalten verschijnen
lichamen van licht
op het kruispunt van golven
eindeloos zwerven en zwermen
de zwartste gedachten
langs kosmische wolken
die gillen in krijsende stilte
verstopt in de Zee van Licht
droomt hij de weg door de chaos
die hij straks nog moet gaan
Silhouetten van nevels
die zwijgend verdwijnen
als zijn geest zich sluit voor de aanval
mat vuur in gloeiende wolken
tussen zwarte hoogreikende spitsen
een spoor van vonkende mist
de wolk van dreiging verdreven
overmeesterd door de geest van de heks
als symbool van non-conformisme
dat niet in conflict komt met het eigenste zelf
rotsachtige zekerheden die smelten tot
de vloeiende twijfel van wijsheid
©Gauke Zijlstra
2 opmerkingen:
Mooi gedicht met fraaie woordkeus. Moest wel even denken over 'silhouetten van nevels'.
Prachtig gedicht dat als een wervelende storm voort trekt, zich niets aantrekkend van wetten en praktische bezwaren maar doordringend neerstrijkt op het beeldscherm tot het een verwonderd oog ontmoet. Mijn oog.
Een reactie posten