Vanmorgen tussen slapen en wakker worden, had ik weer zo'n spontane samenvloeiing van gedachtenstromen: wat hebben Dixielandmuziek en rommelige bureaus gemeenschappelijk?
Ik heb nog wel eens commentaar gehad op mijn rommelige bureau of werkkamer.
Op de (glazen) deur van mijn kantoortje had ik toen een tekst geplakt, die, volgens diverse sites met citaten, van Albert Einstein afkomstig is, en nu heb ik er de foto bij gevonden.
waarvan is dan een leeg bureau een afspiegeling?"
In mijn beleving (als niet-musicus, en geheel ondeskundig; ik kan dus zomaar genre-grenzen overschrijden), is de melodische structuur van Dixieland ook nogal chaotisch: ik vraag me altijd af hoe ze het klaarkrijgen om niet volledig in de war te raken.
Wat niet wegneemt dat ik het ervaar als een van de vrolijkste genres in de muziek, zelfs al wordt het ook op begrafenissen gespeeld.
Zoals deze klassieker: "When the Saints go marching in", bijvoorbeeld gespeeld door een groot looporkest (zoals wij een harmonie of fanfare hebben), de New Orleans Tradional Jazz and Funeral Band.
Een feestelijker uitvoering, misschien beter passend bij de oorsprong van deze muziek en in elk geval goed aansluitend op mijn vorige ZOZ, is deze:
Wie zin heeft om uit te zoeken hoeveel verschillende opnamen van dit nummer bestaan, geef ik mijn zegen, maar deze (toevallig gevonden) vond ik onvermijdelijk...
Wie meer wil weten over Dixieland kan terecht bij de Nederlandse en Engelse Wikipedia.
Ook in Nederland hadden we een Dixielandorkest. In 1960 bijvoorbeeld, speelde de Dutch Swing College Band de Tiger Rag.
Bij de voorbereidingen voor deze ZOZ ontdekte ik dat het Dutch Swing College nog steeds bestaat en optreedt. Zoals in Dutch Swing College Band - Strike Up The Band (2013).
In die tijd waren er meer bands populair in ongeveer hetzelfde genre, zoals Papa Bue's Viking Jazzband met Schlafe Meine Prinzchen (een Dixieland-versie van Mozarts wiegelied) en de Chris Barber Band met hun versie van Petite Fleur, oorspronkelijk van Sidney Bechet.
Zo kwam ik bij Wikipedia natuurlijk ook langs informatie over orkestleider Chris Barber en klarinettist Monty Sunshine.
Verrassend vond ik daar de link naar bandlid banjoist Lonnie Donegan, die ik uit een heel ander genre kende, de Skiffle.
Tot nu toe had ik me nooit zo duidelijk gerealiseerd dat Skiffle gerelateerd was aan Dixieland, maar via de banjo van Lonnie Donegan vind ik het ineens logisch...
Hoewel: ik herinner me Lonnie Donegan vooral van humoristische songs als My Old Man's a Dustman en (hoe "klassiek" kan populaire muziek zijn!) Does Your Chewing Gum Lose Its Flavor On The Bedpost Over Night? nu door The Muppet Jug Band! (De langste songtitel?)
Lonnie Donegan was niet alleen een van de favorieten uit mijn jeugd. Volgens het "Guinness Book of British Hit Singles & Albums" was Donegan zelfs de succesvolste en invloedrijkste Britse platenartiest vóór de Beatles.
In zijn overlijdensbericht in november 2002 werd vermeld, dat John Lennon en Pete Townshend door hem geïnspireerd waren om gitaar te leren spelen.
In 2000 was er nog een live optreden van Van Morrison & Lonnie Donegan met de traditional Sloop John B, ook bekend van het Kingston Trio en de Beach Boys.
Mijn eerste kenismaking met Skiffle was echter via de Chas McDevitt Skiffle Group. Met zijn eerste bandje deed hij ook "street performance" ofwel busking om aan geld te komen, en zo zijn we weer terug bij straatmuzikanten.
Dit was een van mijn eerste singles, gekocht in een winkeltje met tweedehands-spullen aan het Zuiderdiep in Groningen, toen mijn maandsalaris 125 gulden netto bedroeg; "Freight Train" door de Chas McDevitt Skiffle Group met zangeres Nancy Whiskey:
En zo blijkt YouTube weer eens te fungeren als een soort collectief muziekgeheugen.
Voor mensen die regelmatig aan hun hoofd gezeurd worden over een rommelig bureau heb ik overigens troost en eerherstel: ik trof, op zoek naar die spreuk een flink aantal artikelen aan over onderzoek, dat heeft aangetoond dat het stereotiepe beeld ontkracht, dat mensen met rommelige bureaus minder productief zouden zijn, of minder helder zouden denken; integendeel!
Er zijn foto's van de rommelige bureaus van veel succesvolle geesten, die algemeen geroemd worden om hun prestaties: Albert Einstein, Roald Dahl, Mark Twain, Steve Jobs (Apple), Mark Zuckerberg (Facebook), om een paar bekende namen te noemen.
Ik zet voor de liefhebbers gewoon een paar gevonden links hier neer, in willekeurige volgorde. Al kan er overlapping in zitten, het gaat over meer dan één onderzoek, waarbij ook een onderzoeker van de RUG.
Eén citaat:
"Rommelige bureaus blijken minder schadelijk dan gedacht, doordat de probleemoplossende benaderingen die ze oproepen de efficiëntie kunnen verhogen of de creativiteit versterken in het probleemoplossend vermogen van de werknemers," zeggen de onderzoekers.
- Messy-Deskers Unite: New Study Hints That We're More Creative;
- 10 Messy Desks of Successful People;
- Albert Einstein Questions the Meaning of an Uncluttered Desk;
- Is a Cluttered Desk the Sign of a Cluttered Mind?; en
- Messy desks in the office can actually lead employees to think more clearly, say researchers.
17 opmerkingen:
Wat weer een prachtig verhaal met vele prachtige muziek. Echt iets waarmee je mij een groot plezier doet!
Overigens..... 'cluttered' desks (of wat dan ook) komt bij mij niet voor, kwam ook nooit voor, zal ook vast niet gebeuren hoogstwaarschijnlijk.
Voor iemand met psych.problemen zoals ik is dat rampzalig. leeghoofdig daarentegen is ook zeer zeker niet op mij van toepassing, ondanks of misschien wel desondanks. ;-)
Dit is weer een mooie les, leuk al die weetjes. En dat YouTube kan fungeren als muziekgeheugen is helemaal waar. Zoveel vergeten nummers kom je daar weer tegen. Heerlijke muziek heb je weer uitgezocht!
Zwijmelze vandaag!
Heerlijk om te horen. Dat enthousiasme is aanstekelijk. Je hebt er weer een prachtige bijdrage van gemaakt. Ik heb de nummers achter de linkjes ook beluisterd, maar ik neem de twee van de clips in mijn overzicht op. Anders wordt de lijst een beetje lang.
Wat een mooie bijdrage, de nummers en het verhaal. Je hebt er veel werk van gemaakt. Petje af! Mooie keuze.
Liefs Frederique
wat leuk dat tweede nummer. dat is de dag gezellig beginnen!!
fijn weekend!
Hartstikke lekkere muziek. Ik heb ze van nabij mogen horen, in New Orleans, waar mijn man en ik in 2010 op vakantie waren (nou ja, niet alleen in New Orleans, maar deze stad heeft een grote indruk op mij gemaakt met al hun straat muzikanten). Wat leuk dat je er weer zoveel wetenswaardigheden bij hebt gevonden. (Ik heb ook zo'n enorm rommelig bureau, altijd gehad ook, en ik ben voortdurend aan het opruimen, lukt van geen kanten ;-)).
Nog even; Freight Train is ook een nummer uit mijn vroege geheugen. Dank daarvoor!
Wat een werk heb je er weer van gemaakt .De twee video's zijn echt leuk ,nu heb luister ik naar Van Morrison en Lonnie Donegan met Sloop John B ,echt super .Ik kom later nog een paar linkjes kijken .
Gr Elisabeth
Heerlijke nummers. Bij When the saints kun je niet stil blijven zitten. Freight train kende ik ook nog van vroeger maar in een andere uitvoering. Deze uitvoering, net als die van When the saints vind ik mooi. En lekker veel 'leer'tekst.
Mijn bureau is altijd redelijk opgeruimd. Het is al rommelig genoeg in mijn hoofd. Maar ik vind het citaat wel raak. Ik kende het niet.
Weer heel wat geleerd en prachtige muziek, dus ik geniet er optimaal van..
Heerlijk, zoń prof Blokdijk in Zwijmelland. Ja de wortels kennen is leuk en verhelderend. Dank je!
Wat een heerlijke zwijmel.
Twee reacties komen bij mij op.
Als eerste een anekdote. Toen ik net verkering had met. Mr.C. oefende hij op zijn mondharmonica. Na weken en weken oefenen kwam hij vol trots naar me toe. O, when de saints... hij kon het eindelijk spelen. Ik pakte het ding uit zijn handen, en zonderen haperen speelde ik het na... zonder dat ik 'm ooit eerder gespeeld had :-).
Vond ik leuk :-))).
En verder... laatst plaatste ik een variant van jouw spreuk op mijn blog: Creatieve mensen maken geen rommel, die hebben overal ideeën liggen.
Ik gebruik hem vaak!
Sorry, lange reactie, maar dat mag, toch? Bij een lange lap tekst?
Dank voor al jullie fijne reacties!
Dat het een lang verhaal is met veel info, komt doordat ik er de tijd voor heb/neem en het vooral voor mijn plezier doe. "Vroeger" wist ik van heel veel dat op de radio kwam, na 3 tonen van de intro wie het uitvoerde en wat de titel was. Daar is de klad in gekomen toen een jongere generatie de afdelingsradio kaapte, met muziek waar ik totaal niets mee had. Nu heb ik een reden, en mogelijkheden, om allerlei gegevens terug te vinden en stuit ik vaak op verrassingen.
Zo'n spreuk als hier, een aforisme zou je het kunnen noemen, is iets dat mij aanspreekt, omdat er een diepere waarheid in schuilt, die tot nadenken stemt, b.v. of een stereotiep beeld wel klopt...
@Marja: als nieuweling wist ik nog helemaal niet dat je statistieken bijhoudt - maar ik vind het geweldig, en ik laat je helemaal vrij om zelf te kiezen wat je er in opneemt.
@Jokezelf: Lijkt me een heerlijke belevenis, die straatmuziek van New Orleans; ik heb meer clips gezien. Ik was in 1998 in Nashville, maar heb geen straatmuziek gezien...
@Vlasje: ben nieuwsgierig: wie is prof. Blokdijk?
@Natasja: ik heb mijn mondharmonica's al in geen jaren aangeraakt, behalve in- en uitpakken bij verhuizingen. Ik speelde het ook zomaar, maar ik mocht vroeger in bed altijd nog even het psalmversje proberen te spelen dat we voor de volgende maandag moesten leren... En die spreuk van jou past naadloos op dat wetenschappelijk onderzoek! Dank je!
Wat een verhaal, Dwarsbongel. Man, het is niks dat je meedoet met ZOZ maar je lezers hebben er een dagtaak aan. Ik heb ze niet allemaal aangeklikt want het was een druk weekeinde. Van Jazz houd ik niet zo. Dixieland vind ik wel leuk, vooral die bandjes die spontaan op markten gaan spelen. Daar blijf ik wel voor staan :-)
Het is weer genieten van je blog, dank!! Zo leuk met al die informatie die je bij de muziek weet neer te zetten!
Wat een gestructureerd en helder blog.
Daar kan ik voorlopig wel mee vooruit.
Vriendelijke groet,
De tekst van Einstein vind ik geweldig!
Je blog over muziek en het verhaal erachter ook.
Liefs Kakel
Een reactie posten