...en Niklas "logeert" hier ook. (v/h dwarsbongel.web-log.nl en niklas.web-log.nl)

11 november 2014

Tuimelen tussen emoties

We hadden een heerlijke midweek op park Landal De Vers in Overloon, cadeautje van kinderen F&J. Marijke was daar ca. 30 jaar geleden al eens geweest, dus speelde een zekere nostalgie een rol bij de keuze. Ik had een heel vaag idee dat ik ooit met een schoolreisje in het Oorlogsmuseum was geweest, maar dat is dan ca. 60 jaar geleden. Dinsdagmiddag hebben we dat indrukwekkende museum bezocht.


Woensdagmiddag kwamen F&J met de kinderen (de afstand voor hun was medebepalend geweest voor onze keus) en dat was de kers op de taart! Marijke had een lunch verzorgd, en daarna een wandeling op en rond het park terwijl de kleinkinderen van het zwembad genoten.


Een fijne middag en aansluitend een heerlijk diner in het restaurant op het park: "Broer & Zus".

Bij de naam van dat restaurant hadden we steeds de situatie in gedachten van Willem, die terminaal ziek was, de enige broer van Marijke's beste vriendin. Een zeer aan elkaar verknochte broer en zus.

Donderdag reden we langs de Maas. Met een pontje naar de oostkant. Rondgekeken in Arcen, maar niet de energie voor nog een wandeling door de kasteeltuinen. Met een andere pont terug naar de westoever, en even later een forse regenbui (de enige!) die ons deed besluiten "huiswaarts" te gaan.

Vrijdagmorgen snel opruimen/inpakken, dan via Nijmegen naar huis. In Nijmegen wachtten (schoon)zus en zwager ons al op, en we hadden bij hen een mooie middag: de dames naar de Primark en de heren naar de archeologie: de video's van Nico door een goedwillende ambtenaar samengevoegd tot een doorlopende voorstelling over de opgravingen. Nu keek ik met de maker naar het resultaat. Daarna de restanten van de "Verloren toren" in de fietsenkelder op Plein 44.
De kaasfondue bij (schoon)zus en zwager was voortreffelijk, maar door de druk van het parkeergeld (is parkeren in Nijmegen niet duurder dan rijden?) vertrokken we om ca. 19:00 uur naar huis.

Thuisgekomen kregen we bericht dat Willem in slaap was gebracht om niet meer wakker te worden: zijn lijden was te erg. We hebben toen een kaars aangestoken.

Wij kenden Willem voornamelijk van de verjaardagen, als belangrijke humoristische factor. Maar ook als duizendpoot die columns schreef, modeshows liep, regisseur, Buitengewoon Ambtenaar Burgerlijke Stand, en ???, en elk jaar een mooie kalender uitgaf, die ook steeds in onze huiskamer hangt.
Dit zal de laatste zijn, 2014, want zaterdagmorgen kregen we bericht dat Willem was overleden. In zijn en mijn (verwante, niet dezelfde) streektaal: Willem is "oet de tied" (uit de tijd).


Willem had als schrijversnaam Willem van Noesel. Noesel is de streektaalversie van Noetsele, de oorspronkelijke plaatsnaam waar de Noetselerberg naar is genoemd. Later is de naam Nijverdal geïntroduceerd door de eerste industriëlen in de streek. Willem vond de naam Nijverdal maar een bedacht iets, waar al een goede naam voor bestond.

Voor deze maand stond op zijn kalender de tekst:

Noeselerbarg, iej loat miej kieken
zo wied het oog reikt,
ik zie Roalte, Heeten, Wiehje
en biej helder weer.... Zwolle.
Noetselerberg, je laat mij kijken
zo ver het oog reikt
ik zie Raalte, Heeten, Wijhe
En bij helder weer.... Zwolle

Op de Noetselerberg heb ik soms gekeken naar de boerderij waar ik met mijn gezin vaak op vakantie ging, nabij Luttenberg. Dan zag ik boer Wim de koeien binnenhalen om te melken; anders hielp ik daar zelf vaak aan mee. Fietsen over de Sallandse Heuvelrug was altijd een heerlijke uitdaging!

In 2011 waren we in Nijverdal bij de presentatie van Willem's boek "Noesellaand" met zijn "verzamelde verhalen en gedichies" in streektaal. Hij maakte ook de prachtige foto's, die getuigen van zijn liefde voor de natuur en de omgeving. Uiteraard hebben we een exemplaar meegenomen, gesigneerd door Willem van Noesel en zijn dochter Ping waarvan een aantal schilderijen in het boek zijn opgenomen.


Het eerste gedicht in dat boek is nu heel actueel (met mijn vertaling er naast voor mensen die denken dat ze geen Nedersaksisch begrijpen) :

Op het zaand

Op het zaand bin ik verwekt
en op het zaand geboren.
Op het zaand heb ik learen spöllen
tussen heide en 't koren.
Op het zaand he'k lief-ehad,
he'k geluk verwörven.
Op het zaand heb ik stoan hulen
toen 'k niet wieder dörfden.
In het zaand zult ze miej straks leggen
as ik bin estörven.
Op het zand

Op het zand ben ik verwekt
en op het zand geboren.
Op het zand heb ik leren spelen
tussen heide en het koren.
Op het zand heb ik liefgehad,
heb ik geluk verworven.
Op het zand heb ik staan huilen
toen ik niet verder durfde.
In het zand zullen ze me straks leggen
als ik gestorven ben.

© Willem van Noesel, (ISBN/EAN: 978-90-76272-00-9)

Naast me ligt Willem's boek. Ik blader er in en lees verhalen en "gedichies". Rake observaties. En menigmaal schiet ik in de lach om zijn sublieme beschrijving van verrassende ontknopingen van alledaagse situaties...!

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Gecondoleerd.

Annet zei

Gecondoleerd Gauke en Marijke...een kleurrijk mens....

Unknown zei

dank lieve Gauke voor dit eerbetoon aan onze lieve bijzondere zwager en broer. Prachtig en ontroerend.Jullie aandacht en steun doen ons meer dan goed.

Nietzomaarzooo zei

Mooie en liefdevolle beschrijving van een fijn mens (zo schat ik in).

Gecondoleerd.

Anoniem zei

mooi ik hou van de streektaal

Anoniem zei

Via Facebook zie ik geregeld Leven in Nijverdal langskomen. Daar werd afgelopen week (uiteraard) ook het overlijden van Willem vermeld. Dan schrik je wel: een jeugdvriend is er niet meer. Na mijn huwelijk in 1963 kwam ik alleen nog maar naar Nijverdal voor familiebezoek, en soms kamperen op camping Noetsele. Goede herinneringen.

Joanne zei

Een mooi en liefdevol logje over een prachtig mens (zo komt het bij mij over).Prachtig geschreven.
Heel veel sterkte voor de komende tijd.

Liefs Frederique