151010 – ZOZ – Van sferen en satellieten

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Soms heb ik dat, nu ook weer. Er kwam zomaar een "oeroude" naam bovendrijven uit mijn geheugen: John D. Loudermilk. Een bijzondere naam, die blijkbaar op weg naar de vergetelheid aan een haakje is blijven hangen. Misschien omdat ik in mijn LTS-tijd de melkboer wel eens hielp als het dorp was ingesneeuwd en hij toch met zijn ponywagen rond moest? ;)
Beslist een naam die met muziek te maken heeft, zoals ik me die herinner uit jonge jaren. Ik had van een oom een oude radio gekregen, die had ik onder het bed gezet en de luidspreker onder mijn kussen. Terugkijkend: levensgevaarlijk, met die open constructie en hoge spanningen: de radiobuizen vereisten 250 Volt of daaromtrent.

In bed lag ik dan b.v. 's avonds te luisteren naar de Engelstalige uitzendingen van Radio Luxemburg, met de toen populaire muziek. Ook John D. Loudermilk moet toen langsgekomen zijn, en ik ging op zoek. Internet is dan een rijkdom waar je vroeger niet eens kon dromen, maar nu is het een rijkdom aan informatie, en voel ik me net als het spreekwoordelijke kind in de snoepwinkel.
Ik dacht dat hij een "eendagsvlinder" was, maar John D. Loudermilk (nl) (81) zou nog steeds actief zijn. En, daar heb je ze weer, hij is een neef van The Louvin Brothers (nl)!

Het vreemde is, dat ik bij de oprisping uit mijn geheugen een muzikale sfeer met John D associeerde, maar in de lange lijsten geen song kon vinden die daar bij paste.
Toen herinnerde ik me dat ik, eenmaal "op kamers", een soort "logboek" bijhield van wat ik hoorde. En ik vond twee schriftjes terug met die notities!
Ik vond: "John D. Loudermilk – The language of love – 17-1-62 – 23:03 – RLux", en "John D. Loudermilk – Blue train – 23-8-62 – 7:43 – AFN". O ja, de AFN, American Forces Network, in Duitsland was hier goed te ontvangen!

John D. Loudermilk - Language of love – 1961; let ook even op het instrumentarium:


En in John Loudermilk - Blue Train (On the Heartbreak Line) hoor je de stoomlocomotieven op volle snelheid langskomen:


Ik vond nog een video van een "live" uitzending over deze song: John D. Loudermilk: "Blue Train" Story & Song on the "Viva! NashVegas® Radio Show" 3/23/13
Ook een bekende song van hem is "Indian Reservation" -John D. Loudermilk, geschreven nadat zijn auto was ingesneeuwd en hij werd opgevangen door Cherokee indianen, die hem een boek lieten lezen over hun geschiedenis. Hier vertelt hij het verhaal: John D. Loudermilk: The Story Behind "Indian Reservation" on the "Viva! NashVegas® Radio Show"

Hij is bekender als songwriter dan als uitvoerend artiest, en heeft gigantisch veel songs geschreven, zoals blijkt uit de lijsten op een John D. Loudermilk website, en uit een lijst met zijn toonaangevende songs op Wikipedia.
Sommigen van ons kennen er beslist wel een paar uit die tijd, vaak hits!
Een heel kleine, willekeurige greep uit zijn populairste songs, uitgevoerd door anderen: George Hamilton IV - Abilene, heel bekend The Everly Brothers - Ebony Eyes, en twee songs waar heel veel covers van gemaakt zijn door heel verschillende artiesten: Linda Ronstadt - Break My Mind en Eric Burdon & War - Tobacco Road).

Toch waren die twee songs in mijn schriftjes niet de muziek die helemaal paste bij wat ik in mijn geheugen had. Maar toen vond ik wel: "John Leyton - Johnny Remember Me – 21-11-62 – 20:31 – Rlux":


Dat zat er al veel dichterbij, maar langs deze route vond ik wel wat ik eigenlijk zocht, John Leyton – Six White Horses (and a golden chariot):


John Leyton is als zanger het bekendst door "Johnny, Remember me". De song bereikte nr. 1 van de "UK Singles Chart" in augustus 1961, ondanks een ban door de BBC, vanwege het refereren aan de dood.
Deze song was geschreven door Geoff Goddard, waarvan o.a. ook songs zijn opgenomen door Cliff Richard en de curieuze Screaming Lord Sutch, ook al zo'n naam die blijft hangen, en een echte Lord!
De meeste songs van John Leyton werden geproduceerd door Joe Meek (nl).

Dat Joe Meek geen instrument bespeelde en geen noten kon lezen, weerhield hem er niet van om succesvolle muziek te schrijven en op te nemen. Hij was afhankelijk van andere musici om zijn "vocale demo's" te "vertalen". Hij werkte aan 245 singles, waarvan er 45 de top 50 haalden!
Joe Meek was vooral vooruitstrevend in die zin, dat hij veel experimenteerde met geluidseffecten en elektronica.

Zijn bekendste hit was een van de eerste Britse producties die nr. 1 haalde in de Amerikaanse Billboard Hot 100: Telstar van de Tornados (nl), een compositie van Joe Meek genoemd naar de eerste communicatie-satelliet Telstar 1 (nl), gelanceerd op 10 juli 1962.

In deze clip zie je foto's van The Tornado's, afgewisseld met Joe Meek bezig in zijn studio, The Tornados – Telstar:


Dan denk je: het is een compositie van Joe Meek, die gigantisch verkocht en ook meermalen gecoverd is, dus hij zal wel rijk geworden zijn. Maar helaas, hij raakte psychisch in de versukkeling, waarvoor verschillende factoren aan te wijzen zijn.
Hij was homosexueel, en dat was in die tijd verboden; hij werd eens veroordeeld tot een boete van £ 15 voor "lastig vallen voor immorele bedoelingen" bij een openbaar toilet en werd vervolgens gechanteerd.
Toen een vermoorde homo werd gevonden en er gezegd werd dat alle homosexuele mannen in de stad zouden worden ondervraagd, was hij bang verdacht te worden.

Joe snoepte verkeerde dingen, was depressief, raakte geïnteresseerd in spiritualisme en het occulte, en was obsessief bezig met de in 1959 verongelukte Buddy Holly (nl), waarmee hij claimde contact "van de overkant" te hebben gehad.

Hij werd paranoïde – dacht dat de platenmaatschappij microfoons achter zijn behang verstopt had om zijn ideeën te stelen.
Financiëel ging het bergafwaarts, en de nekslag kwam met de beschuldiging door de Fransman Jean Ledrut van plagiaat: de melodie van Telstar zou een kopie zijn van diens La Marche d'Austerlitz (by Jean Ledrut), voor de film Austerlitz. Door dat proces ontving Joe Meek gedurende zijn leven geen cent aan royalties voor zijn superhit.

Op 3 februari 1967 (de sterfdag van Buddy Holly) schoot Joe Meek eerst zijn huisbazin dood en daarna zichzelf. Drie weken na zijn dood werd de rechtzaak in zijn voordeel beslist: het werd onwaarschijnlijk geacht dat Joe Meek de compositie van Ledrut gehoord kon hebben voordat hij Telstar maakte, en de overeenkomst tussen beide melodieën was te gering...

Na de dood van Joe Meek werden er in zijn huis 1850 tapes gevonden met meer dan 4000 uur niet uitgebrachte muziek, met o.a. David Bowie, Tom Jones, Jimmy Page, Ritchie Blackmore, en Meek's composities en experimentele geluidstechnieken.

Ik sluit af met een link naar twee delen radio-interview met John Leyton over Joe Meek: John Leyton Part One en John Leyton Interview Part Two.