Er werd een bijzondere vondst gemeld vandaag: een Bijzonder oorlogsdocument gevonden in Rotterdam: een brief betreffende de capitulatie van Rotterdam aan het begin van de Tweede Wereldoorlog.
Ik las, net uit bed, het artikel zoals je veel actualiteiten leest, geïnteresseerd maar niet persoonlijk betrokken. Totdat in dat artikel de datum 14 mei 1940 afgedrukt stond...
De 14e? Dat is toch onze trouwdag, op de 60e sterfdag van mijn vader? Oeps, het is nog maar april...
Des te heftiger realiseerde ik me, dat in dat tijdsgewricht mijn vader midden in dat oorlogsgebeuren zat, als gemobiliseerd dienstplichtig militair. Zoals mijn vaste lezers weten, is hij in 1944 overleden aan darmkanker, en heeft mij dus zijn verhalen niet kunnen vertellen.
Ik weet daarover alleen iets uit zijn nagelaten correspondentie.
Heel veel blogs die ik daarop gebaseerd had (Zoektocht naar voetsporen van mijn vader), zal ik moeten "reanimeren" nadat Sanoma web-log.nl heeft afgestoten en de exportbestanden om naar een andere provider te gaan zeer onprofessioneel in elkaar heeft geklungeld.
Ik lees over de paniek in Rotterdam, en besef dat de bombardementen daar rampzalig zijn.
Mijn vader was, als zoeklichtbemanning, direct betrokken bij de eerste Duitse luchtaanval, op vliegpark Bergen (NH), en ik zie direct daarna een onderdrukte wanhoop in zijn pogingen tot correspondentie met zijn thuisfront. Niets werkt nog normaal. Heel veel correspondentiekaarten worden naar huis gestuurd, soms meerdere per dag.
Ze worden naar een ander vliegveld gedirigeerd, omdat er daar niets meer te verdedigen valt, alle vliegtuigen zijn kapot, en onderweg naar hun volgende bestemming komt de nationale capitulatie, en stranden ze halverwege. Daarna werden ze op "Groot verlof" gestuurd.
Pas lang nadat ik aan die serie blogs begonnen was, realiseerde ik me dat waarschijnlijk ook toen de bollenvelden in die omgeving overweldigend mooi in bloei hebben gestaan...
3 opmerkingen:
Wat heeft dat web-log toch een puinhoop nagelaten. Succes met het herstellen van je oude berichten.
Ik ben zo blij dat ik de oorlog niet heb meegemaakt. Daarna was niemand meer hetzelfde ...
Die oorlog, zo verschrikkelijk.. Ik ben nergens bang voor, alleen voor oorlog en hoe dichtbij komt al die ellende weer..
Wat jammer dat die logjes over je vader zo beschadigd zijn..
Tja weblog.. Ik ben sinds 2015 begonnen met mijn nieuwe blog, maar op mijn oude staan nog steeds veel logjes met erfenissen van die mislukte migratie.. Weet niet of ik alles nog ga hestellen, denk het niet. Af en toe als ik naar een berichtje link zorg ik dat het helemaal in orde is en dat is het wel..
Elke keer als ik lees over de ravage van web-log dan denk ik wat een drama, extra vervelend dat je belangrijke teksten kwijt bent. Inderdaad, groot verlof, lijdzaam toezien niks kunnen doen.
Een reactie posten