160528 - ZOZ - Van een eiland en vaders

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Het was een bijzondere week, deze week. We waren uitgenodigd om een midweek mee te gaan naar Schiermonnikoog. Dingen samen doen, dingen apart doen. Het werd een heel fijne midweek.

Behalve dat ik vaak op het eiland geweest ben, als kind al in koloniehuis Elim, probeer ik nog steeds er achter te komen of mijn vader, als werknemer van de firma waar mijn opa ook werkte, heeft moeten meewerken aan de bouw van de bunkers op Schiermonnikoog. Ik ben pas op een mogelijkheid gestuit daar misschien iets over aan de weet te komen.

We raakten ook in gesprek met een echtpaar van onze leeftijd, waarvan de man net als ik goede herinneringen had aan een koloniehuis, terwijl er veel verhalen de ronde doen over traumatische ervaringen.

Gisteren kwamen we ongeveer tegelijk uit twee verschillende richtingen aan bij de Kobbeduinen, de duinenrij die schuin ongeveer in het midden van het eiland ligt. Er is een baken dat een richtpunt is voor schepen en wadlopers.
Het is ook het eind van het toegankelijke gebied in het broedseizoen. Vanaf een bankje bovenop de duinen heb je een weids uitzicht over de kwelder, en aangezien er een vogeldeskundige tot ons gezelschap behoorde, werden ons veel interessante dingen geleerd. Bovendien was het uitermate prettig vertoeven daar, in de zon met weinig wind.

Helaas kwam daar ook een telefoontje binnen, dat de vader van een van onze vriendinnen plotseling was opgenomen in het ziekenhuis. Nog later 's avonds, toen we "thuis" wat gegeten hadden, kwam het bericht dat het zeer ernstig was. De laatste veerboot was al lang weg, de eerste boot de volgende ochtend zou misschien te laat zijn om tijdig het ziekenhuis te bereiken. Vanaf Lauwersoog zou dat nog 2½ uur rijden zijn.

Het enige alternatief was dus eigenlijk de Watertaxi. In recordtempo hadden we alles ingepakt, twee reden op de eigen fietsen naar de Veerdam, de andere twee werden met de bagage en de hond per taxi gebracht. De Watertaxi is in een kwartier over, de veerboot doet er 3 kwartier over. Ondanks de situatie toch een belevenis!
Op Lauwersoog stonden de volgende passagiers klaar. Eilanders die terugkwamen van een bedrijfsuitje op een ander eiland. Die hielpen spontaan om onze spullen naar de kade te sjouwen!

De auto uit de parkeergarage halen en inpakken dus? Ja, dat was wel de bedoeling, maar de parkeergarage werkte niet mee: vriendin was de parkeerkaart kwijtgeraakt op het terrein tussen watertaxi en parkeerdek. Geen dommigheid, maar stress en beperkt gevoel in de handen. Het bij de automaten vermeldde telefoonnummer gaf niet thuis, en verder was alles uitgestorven. Een auto aangehouden, na een antal doorrijders, en de misschien toch wat onzekere bestuurster was bereid om met haar auto naar de ingang te rijden zodat er een nieuw kaartje gescoord kon worden. Haar welwillendheid werd niet beloond, de slagboom stond uitrijden op het kaartje niet toe...

We vonden het een situatie die serieus genoeg was om 112 te bellen. Intussen hoorde ik de Watertaxi alweer terugkomen. Ik naar de schipper, die uiteraard beter bekend is in die omgeving, en gevraagd of hij een oplossing wist. Hij heeft bij zijn baas het telefoonnummer gevraagd van de parkeerwachter en die gebeld. Die stond al klaar om naar bed te gaan, en moest uit Anjum komen, maar kwam direct onze kant op. Hij was blijkbaar van twee kanten gebeld...
Er bleek iets mis te zijn, want er waren dingen uit, die niet uit mochten zijn, zoals de verlichting. En zó kwam het ook, dat het noodnummer niet zichtbaar was!
Zo konden we na een uur wachten eindelijk inladen en vertrekken.
De schipper maakte zich zorgen of dit geen "slechte reclame" zou zijn, terwijl juist hij alles gedaan heeft wat hij kon! Hulde!

Wij werden thuisgebracht door onze reisgenoten, de fietsen bleven bij ons, en de hond logeerde bij ons, omdat die uiteraard het ziekenhuis niet in zou mogen.

Vanmiddag kregen we bericht dat de vader van onze vriendin is overleden, 91 jaar oud.

Marijke had toen een associatie met de serie "Het eilandgevoel van Schiermonnikoog", de aflevering 1 aug 2015 waarin Stef Bos uitlegt waaruit zijn hit Papa is voortgekomen (hier op Uitzending Gemist).
Ik vond een video van dat lied, die opgenomen is tijdens een concert in Zuid Afrika, verder alleen clips met foto's. (Zijn vrouw is Zuid Afrikaanse.)

Stef Bos - Papa:


Zelf dacht ik even later aan het lied O mein Papa (en), waarin een dochter haar vader bezingt, die opgetreden heeft als beroemd clown en circusartiest.
Het zat rotsvast in mijn hoofd als gezongen door Caterina Valente, maar die link heb ik niet kunnen vinden...
Het lied is in 1939 geschreven als onderdeel van een Revueoperette, maar na heropvoering in 1950 nam de Zwitserse zangeres Lys Assia (nl) het op haar repertoire en werd haar versie een hit. Bij de premiere was haar doodzieke vader onder de toehoorders. Diezelfde nacht nog overleed hij...
Lys Assia was de eerste winnares van het Eurovisie Songfestival in 1956

Lys Assia - O mein Papa (Live 1982):