170325 - ZOZ - Van kunstgebit en leeuwerik

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Ik ging naar de tandtechnieker om een barstje in mijn prothese te laten repareren. Het zou een half uurtje duren, dan kon ik 'm weer halen. 't Was prachtig weer, dus ik nam de gelegenheid te baat om op een plekje in het open veld de auto te parkeren en om me heen te kijken. Onderweg daar naartoe zette ik de radio aan en viel middenin een prachtig nummer dat ik al lang niet meer gehoord had: ELO oftewel Electric Light Orchestra (nl), met Mr. Blue Sky. Nou, de lucht was inderdaad prachtig blauw!

ELO vermengde "Beatlesque pop" met klassieke arrangementen en instrumenten, waardoor ze een heel eigen geluid hadden.
Mr. Blue Sky is geschreven door mede-oprichter Jeff Lynne (nl), tijdens een verblijf in Zwitserland, om nieuwe songs te schrijven. Het was al wekenlang miserabel weer, en hij kreeg niets "op papier", tot ineens de zon doorbrak.
Er is lang een misverstand geweest over Mr. Blue Sky (nl). Er wordt bij het zingen van de frase "Mr. Blue Sky" intensief gebruik gemaakt van een Vocoder (nl). Dat is een electronisch apparaat dat de stem mengt met het geluid van b.v. een muziekinstrument.
Men dacht dat aan het eind van de song nog een keer "Mr. Blue Sky" werd gezongen. Daar werd echter gezongen: "Please turn me over", omdat het het laatste nummer was van kant 3 van de dubbel-LP; een instructie om verder te gaan met kant 4 dus...

ELO (Electric Light Orchestra) - Mr. Blue Sky:


Op een mooie plek aangekomen zette ik de auto aan de kant en stapte uit. Nou heb ik altijd mijn verrekijker in de auto liggen, en daarmee zag ik dat het inderdaad een grote groep zwanen was in een stuk lentegroen grasland.
Ik dacht meteen aan de band waaruit ELO is voortgekomen, The Move (nl): The Move - I Can Hear The Grass Grow, maar dat gaat geloof ik over een psychedelisch soort gras...

Jammer dat ik niet mijn fototoestel met zoomlens bij me had.
Wel hoorde ik een jubelend welkom aan het voorjaar: een leeuwerik! Even later, op een kwartslag gedraaid, nog een.
Het lukte me even om er een te zien, tussen mijn eigen dwarrelende stippen door! Die beestjes zijn maar klein, en ze je kunt ze al vanaf een flinke afstand horen. Al stijgend, en ze kunnen behoorlijk hoog, zingen ze het hoogste lied. Dalend houden ze af en toe de vleugels even stil maar zingen ze door, tot ze dicht boven de grond zijn. Dan laten ze zich vallen als een baksteen.

Ik vertelde het aan Marijke, en vroeg haar of ze spontaan muziek over de leeuwerik wist, want ik was er van overtuigd dat er klassieke componisten mee bezig waren geweest. Nee, maar even later stuurde ze me een paar links. Een vaak (op Youtube) aangetroffen stuk is The Lark Ascending (nl: De Stijgende Leeuwerik) van Ralph Vaughan Williams (nl), gebaseerd op een gedicht van 122 regels geschreven door George Meredith (nl). Ik vond een site met het volledige gedicht.

Het muziekstuk werd oorspronkelijk, in 1914, geschreven voor viool en piano. Een uitvoering van deze versie werd door de BBC Radio uitgezonden in juli 2015, in een programma gepresenteerd door Dame Diana Rigg (nl), die de ouderen onder ons nog zullen herkennen als Emma Peel uit TV-serie "De Wrekers".
Het stuk wordt hier uitgevoerd door de pianist Charles Matthews en de (toen 15-jarige!) violiste Julia Hwang.

Julia Hwang and Charles Matthews - The Lark Ascending (R.V. Williams):


Na de Eerste Wereldoorlog werd het stuk herschreven voor viool en orkest. We vinden o.a. "onze eigen" Janine Jansen ermee als solist in de Royal Albert Hall: Ralph Vaughan Williams: The Lark Ascending. Soloist, Janine Jansen @ Royal Abert Hall. Ook een mooie uitvoering is: Caroline Adomeit plays "The Lark Ascending".
Vanwege de mooie begeleidende beelden, en Marijke's associaties met Puccini kiezen we voor de versie met orkest voor die van de Academy of St. Martin in the Fields (n.), met solo op viool Iona Brown

Iona Brown & Academy of St. Martin in the Fields - The Lark Ascending:


Een niet onverdienstelijke benadering van de zang van de leeuwerik komt "van eigen bodem", vind ik. En nog wel op een instrument dat ik nog wel eens associeer met muziek waar ik niet zo van hou: de accordeon. Maar Harry Mooten ook bekend als de "Grote Grijze Geitenbreier" in het uiterst populaire TV-kinderprogramma De Film van Ome Willem was een echte muzikant! Zijn accordeonversie van de zang van de leeuwerik vind je gecovered door een keur aan acordeonisten! Ik denk dat hij echt in het veld heeft staan luisteren naar de leeuwerik!

Harry Mooten - De Leeuwerik:


Maar niets gaat boven de zang van de echte leeuwerik! (Vind ik!) Ik vond twee sites, de eerste met heel intieme beelden van het voeden van jongkies: Hans Hut fotografie - Een minuut Leeuwerik, en een site met veel goede info, maar overbodige achtergrondmuziek die ik ervoer als matig irritant, totdat er gezongen werd: Herken de Veldleeuwerik.
Maar ik kom toch terug bij de eerste clip met zang van een leeuwerik, zonder beeld van de leeuwerik zelf en ondanks de scheve horizon, maar met het weidse veld!

Leeuwerik - zang: