Ik zit op een bankje in het bos. Een windvlaag afgewisseld met een vleugje zon. Ergens hoog in de nog kale boomtoppen wiegelt een losse tak als een zwaard van Damocles. Op een afstand zie ik een donkere gestalte, half achter een boom, naar me kijken. Als ik wat langer die kant op kijk, lijkt zijn maraboe-snavel bijna onwaarneembaar langzaam naar beneden te draaien. Ondanks het in de verte doordaverende verkeer, dat het uitbundige vogelconcert overstemt, hoor ik geritsel in het bladerentapijt tussen de struiken achter mij. Zouden de wolven al tot hier zijn opgerukt…?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten