Emmerdennen, Meetingterrein

Telkens als ik langs de Boslaan rijd, vanaf het centrum, kijk ik even na de kruising met de Boermarkeweg altijd even naar rechts. Zeker in deze periode van het jaar, met groene bomen en struiken, waar het zonlicht prachtig doorheen speelt. Er is daar een minder dicht begroeide plek in het bos.

Hoe de invloed van het Meetingterrein nog doorwerkt in de Emmerdennen.

In gedachten zie ik dan nog een vroegere situatie: die plek is open, de Boslaan heeft nog maar één smalle strook asfalt en gaat nog rechtdoor naar Emmerschans: nog geen Houtweg naar Emmerhout.

Nu is de afslag de hoofdroute naar de "nieuwe" woonwijk, die pas een eind verder begint

Het verkeer was nog geen fractie van wat het nu is en bestond nog voor een groot deel uit paard-en-wagen.

Nu is het een vierbaansweg met aan beide kanten een fietspad;
een kort stuk van het oude asfalt dient nog als parkeerplaats

Bij het Zandmeer was nog het Theehuis van Koos Naber. De Boermarkeweg was er nog niet, dus werden bij het grote hunebed de vogelgeluiden nauwelijks overstemd door verkeerslawaai. Misschien door de kinderstemmen van mij en mijn vriendjes: rovertje, indiaantje, of wat dan ook, spelen in het bos.

Bij het Zandmeer stond aan de overkant het Theehuis van Koos Naber.
Het Hunebed in de Emmerdennen is een van de grootste Hunebedden.

Ik heb het over de periode 1948 tot 1957, toen mijn moeder en ik bij haar ouders inwoonden. Dat wil zeggen, tot haar huwelijk begin juni 1953 woonde tante Mien er ook; later diezelfde maand overleed oma. Mijn moeder functioneerde vanaf toen als huishoudster van opa. Tot dan had ze gewerkt als "bandleidster" (lopende band) bij de confectiefabriek van Bendien, waar het Bendienplein naar is vernoemd.

Het kaderpersoneel van Bendien Emmen en daarnaast
het gezin van opa en oma, tante Mien, mijn moeder en ik
Tante Tinie was ook op bezoek: zou oom Jaap ons gekiekt hebben?

Opa was gepensioneerd. Opa en oma waren de eerste leerkrachten van de School met den Bijbel in Nieuw-Amsterdam. Opa was er Hoofdonderwijzer van 1907 tot zijn pensionering in 1940, aanvankelijk "op een salaris van f 800,- 's jaars". ¹)
Na zijn pensionering gingen opa en oma wonen aan De Molenkamp in Emmen.

Mijn moeder is, zolang ik me kan heugen lid geweest van een zangkoor. Ze was alt, en is in koren blijven zingen tot haar gezondheid het niet meer toeliet. Er waren in veel mensen op haar begrafenis, waaronder veel koorleden.
Een naam die me in verband met de zangactiviteiten van mijn moeder altijd zal bijblijven, is "meneer Heinsma". Dat was een dirigent waarvan ze altijd hoog opgaf. Onder leiding van meneer Heinsma heeft het koor nog eens opgetreden voor de radio in Hilversum. Dat zal ongetwijfeld de NCRV geweest zijn.

De "oude" NCRV-studio en het koor op twee kleine kiekjes

In de tijd dat we bij opa woonden, trad het koor van mijn moeder wel eens op op het "meetingterrein", die open plek in het bos, waarmee ik dit relaas begon. Mijn geheugen bewaart nog steeds beelden en geluiden van zangconcoursen die daar werden gehouden, met zangkoren uit de wijde omgeving. Het optredende koor beklom dan een heuvel, van boven vlakgemaakt, die als podium diende.
Ik heb een zangkoor nog nooit mooier horen klinken dan daar, in dat bostheater!

Toch iets anders dan de activiteiten die op Historisch Emmen genoemd worden op dat meetingterrein: bijeenkomsten van de A.J.C. (ofschoon daar ook wel bij gezongen zal zijn) en, ronkender, als startplaats voor Solex-rallys...

Marijke's nieuwe blog: De Schoonheid Van De Stad Emmen inspireerde me tot deze terugblik.

¹) p.119..130 uit "Gedenkboek - Een huis aan de vaart, 1871 - 1996", A. Bakker en J. Pool, Uitgegeven ter gelegenheid van het 125-jarig bestaan van de Gereformeerde Kerk te Nieuw-Amsterdam.