Ik heb er geen aparte foto van, maar wel een familiefoto waar het wandkleed gedeeltelijk op te zien is. Voor dat blog wou ik die foto niet gebruiken, omdat daar mijn familie niet het onderwerp was.
Een neef vroeg zich af of ik wel aan deze foto gedacht had. Omdat het wandkleed niet zichtbaar gemaakt kan worden zonder twee familieleden, heb ik besloten alsnog de gehele foto te plaatsen.
Hij is gemaakt ter gelegenheid van het 40-jarig huwelijksjubileum van mijn grootouders in 1946. Helemaal links een glimp van de Wajangpop.
Het jongetje in de gestreepte trui middenvoor ben ik, 3 jaar jong. Opa en oma hadden 10 kinderen, oma heeft het op dat moment jongste kleinkind op schoot.
In de lijst op de achtergrond zijn de toen reeds overledenen gemonteerd: links mijn vader, rechts een broer van mijn moeder. Op twee aangetrouwde tantes na, zijn inmiddels alle volwassenen op deze foto overleden.
3 opmerkingen:
Wat een prachtige foto. Kun je je nog herinneren dat die werd gemaakt?
Van de familie van mijn vaders kant leeft nog één aangetrouwde tante, van moeders kant nog één echte. Langzamerhand schuift alles een plaatsje op en worden we zelf de oudste generatie....
Kijk, dat is nu zo fijn. Je hebt die foto nog en je kunt er wat over zeggen. Dan leeft zo'n foto niet zo anoniem voort en krijgen de oude dierbaren ook voor de nieuwe generatie een beetje een gezicht.
@Corline: Nou, dat die foto gemaakt werd, daar hangt in een heel schimmig hoekje nog een wazige herinnering aan, maar ik heb die foto natuurlijk ook vaak gezien, en die kamer heeft 10 jaar behoord tot mijn woonomgeving. Bij bijzondere gebeurtenissen kwam de familie hier ook samen.
@Plato: De informatie komt niet alleen van mij hoor, een attente neef droeg zijn steentje bij...
Een reactie posten