140920 - ZOZ - Brug der Zuchten

Wie mee wil doen met (of luisteren naar) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Bij het slaken van een diepe zucht, ik weet niet meer waarom of waardoor, schoot me ineens de titelsong van een oude LP in gedachten: Bridge of Sighs, van de Robin Trower Band.
De klanken waren wel wat vervaagd in mijn geheugen, maar niet de sfeer.

Robin Trower (hier NL) had meestentijds een 3-mans band, dat had zijn voorkeur. Op de eerste twee albums, Twice Removed From Yesterday en Bridge of Sighs, speelt hijzelf gitaar, James Dewar op bas en zang en Reg Isidore op drums.
De warme, bluesy stem van James Dewar was een belangrijk kenmerk van die muziek. Over Reg Isidore vond ik het minst, ofschoon hij, net als de andere twee, met veel grote namen heeft samengespeeld. Robin Trower blijkt nog steeds actief, de andere twee zijn inmiddels overleden.
Ik las nu dat Robin achtervolgd is door beschuldigingen dat hij Jimi Hendrickx imiteerde. Ik heb dat nooit zo ervaren; ik kan me er wel iets bij voorstellen, maar ik ken sterkere voorbeelden van imitatie.

De Robin Trower Band brak door, nadat Robin enkele jaren bij Procol Harum gespeeld had. Dat was de band van A Whiter Shade of Pale. Op de originele opname speelde een studiogitarist, maar toen dat een hit werd, werd Robin door oprichter Gary Brooker gevraagd. Gary had eerder gespeeld in een band van Robin.

De song Bridge of Sighs, Brug der Zuchten, verwijst naar de brug tussen het paleis van de Doge van Venetië en de tegenover gelegen gevangenis. Veroordeelden zagen door de getraliede ramen van die gesloten brug het laatste daglicht, voordat ze in de kerkers verdwenen. Eén van hen was de avonturier, vrouwenversierder en occultist Casanova.
Een andere beroemdheid die daar gevangen heeft gezeten was Galileo Galilei. Op grond van waarnemingen kwam Galilei tot de conclusie dat de Zon in het midden van ons zonnestelsel staat, en dat niet de aarde in het middelpunt van het gehele universum stond - zoals de opvatting was van de Rooms-katholieke Kerk. Dus kwam Galilei in conflict met de Kerk, hoewel hij zelf volhield dat zijn werk slechts een zuiver theoretische beschrijving inhield, die niet in conflict was met de godsdienst. Hij meende juist te laten zien hoe doordacht het door God geschapene in elkaar zat.
Dit kun je zien als het punt in de geschiedenis waar de wetenschappelijke Astronomie zich afscheidde van de Astrologie.

De naam Bridge of Sighs werd voor het eerst gebruikt door Lord Byron, in een (lang) gedicht, dat je kunt lezen bij het Gutenberg Project.

Robin Trower – Bridge of sighs

The sun don't shine
The moon don't move the tides,
To wash me clean
Sun don't shine
The moon don't move the tides,
To wash me clean
Why so unforgiving and why so cold
Been a long time crossing bridge of sighs

Cold wind blows
The Gods look down in anger,
On this poor child
Cold wind blows
And Gods look down in anger,
On this poor child
Why so unforgiving and why so cold
Been a long time crossing bridge of sighs

Op Youtube staan meerdere versies, ook live en ook recent, maar dit is de enige die ik vond met de tinkelende geluidjes die ik me herinnerde van het originele album:



Binnen Procol Harum liep niet alles zo soepel. Robin Trower hield het na 5 albums voor gezien en begon de Robin Trower Band. De man die dat prachtige, op Bach gebaseerde orgelspel creëerde, Matthew Fisher, stapte op uit onvrede. Hij werd pas na 40 jaar via een rechtzaak erkend als medecomponist van A Whiter Shade of Pale.
Gary Brooker en Keith Reid die tekst en basis hadden bedacht, vonden zijn inbreng ondergeschikt. Ik van mening ben dat de song nooit die roemrijke status had bereikt zonder dat Bachiaanse Hammondorgelspel: ik kan me bij wijze van spreken nog herinneren hoe die intro binnenkwam toen ik dat voor het eerst hoorde op de radio, tussen alle "gewone" muziek.

Matthew heeft daarna nog wel een muzikale carrière gehad, maar is vooral succesvol geweest als producer - hij heeft meerdere albums geproduceerd die een gouden of hogere status hebben bereikt, waaronder die van Robin Trower. Hij was ook de enige van Procol Harum en omstreken die doorgeleerd had in de muziek.

Hier een link naar Procol Harum - A Whiter Shade Of Pale; 1967 op Youtube - onder "Meer weergeven" staat de volledige tekst, waarvan de coupletten 3 en 4 zelden zijn gezongen, ook hier niet. Klik en zie hier hoeveel versies zijn opgenomen door artiesten van allerlei pluimage, zoals André Rieu!

Als uitsmijter kies ik de uitvoering van A Whiter Shade of Pale door Doro Pesch & Warlock, om te laten horen dat Heavy metal best melodieus kan zijn!