141011 - ZOZ 100 - Ich bin zu müde um schlafen zu gehen

Wie mee wil doen met (of luisteren naar) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Onze zwager Nico van Hoorn schreef zondag j.l. op zijn Facebook-pagina:
"Ich bin zu müde, um schlafen zu geh'n". Nico is veelzijdig. Hij is o.a. werkzaam geweest bij de chipfabriek van Philips in Nijmegen, en hij heeft veel gefotografeerd en gefilmd in Nijmegen met name bij archeologische projecten daar.
Via zijn eigen website kun je diverse projecten van hem bekijken. Het meest in het oog springende is wel Trashlog: van 5 mei 2002 tot en met 4 mei 2005 is hij elke dag een uur gaan wandelen en kwam dan thuis met iets dat hij op straat had gevonden, en dat hem aansprak door kleur en/of vorm. Het moest plat genoeg zijn om in de scanner te stoppen, en niet groter dan 10 x 15 cm. Zo kwam er elke dag een object bij op zijn Trashlog website.
Het geeft een andere kijk, een interessant beeld van wat er allemaal op straat ligt. De website is er nog, en de objecten zijn keurig in enveloppen verzameld in drie kistjes, voor elk jaar één.
Raar? In de sector kunst en cultuur heeft hij er behoorlijk aandacht mee getrokken, tot ver in het buitenland, in de categorie Environmental Art.

Op de Trashlog-site is nog een gedicht te vinden dat ik schreef over de vriendschap van Nico met Klaus van de Locht, die het Labyrinth op de Waalkade in Nijmegen ontwierp. Op 7 maart 2003 stonden we met de deurknop in de hand om naar de Literatuurprijs van Nijmegen te gaan, vanwege mijn inzending, toen het bericht kwam dat Klaus was overleden; hij leed aan MS.

Marijke reageerde op Nico's FB-pagina met een link naar Reinhard Mey: Gute Nacht, Freunde, wat sinds lang de tune schijnt te zijn van het radioprogramma Met het oog op morgen. Daar ken ik het waarschijnlijk ook van, van toen ik nog 's avonds radio luisterde.
Ik heb een andere eindtune in mijn hoofd van een radioprogramma, nog de tijd dat de TV om 12 uur op "ruis" ging en ook de radio afsloot met het Wilhelmus. Ik herinner me niet welk muziekprogramma het was, maar het zal VPRO of VARA zijn geweest.
J.J. Cale - After Midnight, hier live uit de studio van de 2 meter sessies, met introductie van Jan Douwe Kroeske:



Maar goed, ik was via Nico en Marijke bij Duitse muziek beland. Mijn oudste herinnering aan een populair Duits lied was Heimweh van Freddy Quinn uit 1956. Ik ontdek nu pas dat hij Oostenrijker was; voor mij hoorde hij bij Hamburg zoals André Hazes bij Amsterdam hoort. De Duitse Wikipedia geeft nog veel meer info.
Toch zijn bij mij de stoere jongensdromen over een leven op zee snel weggeëbd.

Later had ik weinig met Duitstalige muziek, en nooit wat gekocht, tot ... Nina Hagen aan het firmament verscheen. Op de radio hoorde ik iets van haar eerste LP, ik zag iets op TV, en was geïntrigeerd.
Ik zie nu, dat ze genoemd wordt de "Godmother van de Duitse Punk, maar zo heb ik het niet ervaren, vergeleken met b.v. de "echte" rauwe Punkbands uit die tijd die ik kende. Dit was melodieus en een zangeres met een geschoolde stem.
En ja, een tegendraadse meid, die een prachtig gedragen "aria" met een kippen-imitatie eindigde, maar dat paste mijns inziens wel bij het thema: Naturträne.
Hier een live opname uit 1978 van de Nina Hagen Band, waarbij haar mimiek en de uitvoering misschien al gekleurd worden door de spanning die kort daarna leidde tot het afscheid tussen haar en de band. In elk geval laat ze horen wat haar stem kan:


Het tegendraadse had ze misschien ook wel deels van haar stiefvader, Wolf Biermann, de politieke dichter en zanger die, wegens zijn kritiek, door het regime de DDR uit werd gezet.
Nina verklaarde zich vierkant solidair en haar werd "dus" ook het werken onmogelijk gemaakt.

Nina's moeder, Eva Maria Hagen (geboren Buchholz), is actrice, zangeres, schilderes en schrijfster (website). Ook zij werd op dood spoor gezet in de DDR.
Ze trad ook op met Wolf Biermann, waarvan hier een voorbeeld, uiteraard met
maatschappijkritische inslag: "Ach die erste Liebe", door Wolf Biermann en Eva Maria Hagen:


Alledrie een soort "Dwarsbongels" dus, alhoewel: moet je het feminisme scharen onder dwarsigheid? Misschien iets meer "punk", maar toch wel degelijk feministisch mag je het lied "Unbeschreiblich weiblich" toch wel noemen? Een live opname uit Toppop, 1979:


Er waren ooit berichten dat Nina geheel "in De Heer" was gegaan, maar als dat zo is, heeft dat haar blijkbaar niet tot een saai leven gebracht. Er is teveel over haar te vinden om alles te lezen, maar hier is nog een live-video uit 2010 in Zurich, waar ze eerst, op de grond op het podium zittend, anderhalve minuut voorleest uit haar bijbel, en dan haar versie van Ave Maria zingt: