190112 - ZOZ - Van kerk en polder

De Nashvilleverklaring van een aantal dominees uit de "behoudende" hoek houdt de gemoederen nog steeds bezig. Een aantal Nederlandse ondertekenaars komen weliswaar op hun schreden terug, maar dat is meer door de schrik over het ontstane rumoer dan door voortschrijdend inzicht, vrees ik.
Dat ik zelf niet meer kerkelijk ben vindt zijn oorsprong in dat halsstarrige vasthouden aan ideeën die "in de Bijbel staan": alsof de mensheid sinds die teksten geschreven zijn geen nieuwe kennis heeft verworven. Zo doordenkend ben ik lang geleden tot het inzicht gekomen dat God nog nooit anders "tot de mens gesproken heeft" dan door mensenmonden en mensenhanden.

Toch blijft er een bepaalde betrokkenheid bij dat deel van mijn herkomst (gelukkig niet de somberste hoek), waar andere familieleden nog hun geloof beleven en een paar dominees uit voortgekomen zijn. Ik heb er mijn mening over geschreven n.a.v. van der Staaij bij Jinek: Nashville en de regenboog
Veel dominees en kerkeraden laten zien en horen dat ze het absoluut niet eens zijn met het wereldvreemde beeld uit die verklaring. Zoals het blog Nashville zal licht zaaien van ds. Sybrand van Dijk (fb).
Het houdt ook mijn domineef Klaas Eldering (fb) bezig. Hij gaf me de voorzet voor mijn muziekkeuze van vandaag. Je kunt de tekst meelezen.
Hij had er boven geschreven: De enige Verklaring uit Nashville die telt:.

Johnny Cash - Man in black with lyrics:

---

Dan nu iets heel anders. In mijn vorige ZOZ schreef ik over een familielid dat een operatie moest ondergaan, en dat de operatie is geslaagd. De patiënt moet nog heel rustig aan doen, maar we zijn inmiddels op bezoek geweest.
Na dat bezoek besloten we "sight-seeing" huiswaarts te keren. Onderweg realiseerde ik me dat we vrij dicht langs de woonplaats zouden komen van een nicht van me, die een pittige tijd achter de rug heeft. Ik had haar adres paraat in mijn geheugen vanwege de kerstkaarten, en de navigatie van Marijke's telefoon deed de rest.

Mijn nichtje Greet en ik zijn tijdgenoten, getuige deze brief van mijn oom Bertus aan mijn moeder uit december 1944:

Met de jaarwisseling is het altijd de gewoonte geweest om elkaar geluk te wenschen. Langs deze weg komen wij Jou en de fam Zijlstra dan ook Gods besten zegen wenschen. Wij zullen hopen dat 1945 ons de vrede brengt waarnaar we reeds zoo lang hebben uitgezien. Wij hebben nog eten, maar de menschen in Holland lijden honger. Wat moeten wij dan nog dankbaar zijn dat het oorlogsrumoer nog niet tot het noorden is doorgedrongen.
Hoe is het met kleine Gauke, Is hij nog wel eens ondeugend? Gretha wel hoor. Vraag Marie maar eens of ze de kast al weer opgeredderd heeft.
Met de patienten gaat het hier heel best. Nieuws weet ik verder niet meer. Ontvang de hartelijke groeten en de beste wenschen van ons allen.

Deze foto's moeten omstreeks de laatste oorlogsjaren zijn gemaakt.

Bij een liedje van Eddy Christiani uit 1950 dacht ik natuurlijk altijd aan mijn nichtje, al woonde ze niet in de polder. Dat lied staat al in het Zwijmeloverzicht: omdat Marja voor ZOZ 084 had voorgesteld om eens te zoeken naar een titel met je eigen naam werd het geplaatst door Greet!
Daarom plaats ik nu een heel andere versie, van Dokter, Jazz & Co.

Dokter, Jazz & Co. - Greetje uit de Polder:


Al met al was het dus best weer een drukke week... maar ook een mooie!

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.