Mist maakt dat je niet zo ver om je heen kunt kijken, dus kun je ook wat meer naar/in jezelf kijken. Zo kwamen we er toe een paar spoken, die mij 's morgens vroeg nogal eens het bed uit joegen, aan een nader onderzoek te onderwerpen. Dat leidde tot een plan van aanpak, dat plan leidde tot een gesprek elders, en dat gesprek leidde tot het definitief in de mist doen oplossen van deze spoken.
Dat was donderdag, en toen de mist (zowel letterlijk als figuurlijk) was opgetrokken, vierden we dat met het alsnog uitvoeren van het plannetje dat eerder letterlijk de mist in ging: een trip naar de Veerweg in Olst, waar je de IJssel kunt oversteken naar Welsum.
Grotere kaart weergeven
Niklas had al eerder een glimp laten zien van ons bezoek aan deze locatie, maar nu kan ik laten zien wat er bedoeld wordt met het verschil tussen hoogwater en laagwater aldaar, middels twee foto's vanaf dezelfde plaats in ongeveer dezelfde richting:
 |
 |
De linkerfoto is genomen op 23 januari 2011, de rechter op 24 november 2011. In januari was de veerpont uit de vaart genomen, omdat de praktische omstandigheden door het hoogwater functioneren onmogelijk maakten. Nu, in november, voer het veer gestaag heen en weer.
 |  |
Plaatsen die in januari onbegaanbaar waren, konden we nu gewoon belopen, zodat we nog een aantal mooie foto's konden maken, die de lage waterstand in beeld brengen. Op de hoogwaterfoto ligt de veerpont dichtbij de laatste lantaarnpaal. Vergelijk de waterstand nu met deze foto's: waar Marijke nu een foto staat te nemen, zou ze toen tot haar middel in het water hebben gestaan!
 |  |
Toen we op het uiterste punt naast de aanlegplaats van de pont stonden, leek Jacob van Ruisdael nog even langs te komen om het landschap met zijn meesterhand in te kleuren.
Hierna zouden we een kop koffie gaan drinken in een pannenkoekenrestaurant aan het begin van de Veerweg. Dat bleek sinds februari een nieuwe eigenaar te hebben. We besloten meteen maar ons diner te doen met een pannenkoek. Marijke koos voor kaas met ananas. Toen ik op de kaart zag: "Cajun-pannenkoek" en de ingrediënten, hoefde ik niet verder zoeken.
Via mijn kennismaking met Cajun-en Zydeco-muziek, heb ik het begrip Cajun leren kennen. Bij het bereiden van sommige gerechten gebruik ik sindsdien ruimhartig Cajunkruiden,
Ik bestelde, en sprak de naam uit zoals ik al jaren gewend ben: Keedzjun.
"De Kajoen-pannenkoek bedoelt u?", vroeg de serveerster.
"Ik heb de uitspraak geleerd als Keedzjun, maar oke..."
"Nou ja, het is maar dat we het over hetzelfde hebben".
Hoe dan ook, ik heb geen seconde spijt gehad van mijn keuze: curieus om "Cajun" en pannenkoek als combinatie te ontdekken, en nog echt smakelijk ook!
Marijke vroeg waar die grijns op mijn gezicht vandaan kwam, toen de serveerster met onze bestelling buiten beeld was.
Ik vertelde dat een vriendin, die eens bij mij at, had gevraagd wat dat was: Kajoen-kruiden. En dat ze zich geneerde toen ik haar corrigeerde. Maar zij hield dan ook meer van Duitse Schlagers. Niks mis mee, maar in die cultuur gebruiken ze andere kruiden.
5 opmerkingen:
Maar wat maakt de naam of de uitspspraak ervan uit? Als het maar smaakt, dát is van belang! En dat deet het kennelijk.
Sorry voor de t ;-))
Tja, ik zeg ook altijd 'kadjoen'. Ik wist niet beter. Zal mijn leven beteren!
Ik zeg nooit iets tegen die Cajun kruiden. Ik heb al jaren zo'n potje in de kast en af en toe gebruik ik er iets van. Dat vind ik eigenlijk wel genoeg.
@J@n: ik probeer altijd om de correcte uitspraak te vinden, want ik vind het ook lullig als mensen mijn naam niet goed uitspreken of schrijven. Niet dat ik dat mensen met een andere moedertaal erg kwalijk zal nemen.
@Tagrijn: ten overvloede heb ik de uitspraak nog even gecheckt in het van Dale Engels-Nederlands woordenboek: het is inderdaad keedzjun, maar daar schrijven ze het fonetisch met moeilijke letters.
@Plato: ik spreek het potje altijd even aanmoedigend toe, dan doen die kruiden beter hun best!
Een reactie posten