...en Niklas "logeert" hier ook. (v/h dwarsbongel.web-log.nl en niklas.web-log.nl)

zaterdag 9 juli 2016

160709 - ZOZ - Van keizers en boulevards

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Onlangs plaatste mijn dochter een videoclip op Facebook, die ik zeer kon waarderen, maar mij door de titel eerst op het verkeerde been zette.
De (naam van de) band kende ik niet, en de titel associeerde ik met iets heel anders dan deze song: een festival, waarvan de omschrijving mij destijds nogal aansprak. Dat festival blijkt al geruime tijd geleden een andere naam te hebben gekregen.

Bij het zoeken naar informatie was het eerste dat ik las, dat de naam van de band niet moest worden verward met een Japanse nationale feestdag, die oorspronkelijk was gerelateerd aan de verjaardag van keizer Hirohito (nl).
Bij sommige Nederlanders, en met name Indische Nederlanders, wil het bloed nog weleens gaan koken bij het horen van die naam, vanwege zijn rol in de Tweede Wereldoorlog. De man schijnt overigens nogal wereldvreemd te zijn geweest, omdat hij nooit in aanraking kwam met "gewone mensen", en hij was erg gecharmeerd van planten.
De dag werd, na de troonsbestijging door de huidige keizer Akihito (nl), hernoemd van "verjaardag van de keizer" tot, op z'n Engels, Greenery Day, of op z'n Nederlands: Dag van het Natuurgroen, en in 2007 verplaatst naar een andere datum, 4 mei.

De band heet Green Day (nl), en de songtitel is " Boulevard Of Broken Dreams" (nl).
Green Day - Boulevard of Broken Dreams (Armstrong/Green Day):


Dat "Boulevard Of Broken Dreams" een titel is met potentie en aantrekkingskracht, mag blijken uit de lijst met mogelijke doorverwijzigingen, waarvan de eerste uit 1933! (In de Nederlandse Wikipedia kan de lijst toch echt summier genoemd worden...)

Ach ja, gaan we niet allemaal de wereld in met verwachtingen, die vaak eigenlijk dromen zijn? Die kunnen gemakkelijk stukvallen.

Het was ook de naam van een festival waaraan ik dacht. Het bestond van 1984 tot 1987 onder die naam, en heette daarna "De Parade". Momenteel doet De Parade Den Haag aan, zie het programma op de website.

Greenday's zanger Billie Joe Armstrong schreef zijn versie rond deze titel tijdens een onderbreking van de opnamen van het album "American Idiot". Tijdens een wandeling in New York zag hij een poster van James Dean, en daaraan ontleende hij de titel.
Die poster behoort tot een reeks schilderijen door Gottfried Helnwein (nl).
In eerste instantie schilderde hij Nighthawks van Edward Hopper na, maar met populaire showbizz-figuren: James Dean (nl), Humphrey Bogart (nl), Marilyn Monroe (nl) en Elvis Presley (nl). Ook de door hem geschilderde posters met James Dean en de iconische scene met Marilyn op het ventilatierooster van de Metro droegen de titel Boulevard of Broken Dreams.


Met die prenten heeft iemand een filmpje gemaakt, en daar een andere muzikale interpretatie bij gebruikt.
The Mule Newman Band - Boulevard of Broken Dreams (Newman):


Zoals genoemd, was de eerste verwijzing naar 1933, de song Boulevard of Broken Dreams, geschreven door Al Dubin (nl) en Harry Warren, in 1934 gezongen in de film Moulin Rouge door Constance Bennett. Die versie is niet op de plaat gezet.

Van de ruim 20 genoemde coverversies kies ik er een uit 1939 van Frances Langford (nl), o.a. bekend van haar tournees met Bob Hope (nl), om tijdens de Tweede Wereldoorlog militairen te verpozen. Ze zingt hier bij het orkest van Harry Sosnik.

Frances Langford - Boulevard of Broken Dreams (Dubin/Warren):


Een instrumentale, jazzy versie vond ik van Pete Smyser, waarvan ik bijzonder vind dat hij o.a. speelt op een 7-snarige gitaar.

Pete Smyser quartet - Boulevard of Broken Dreams (Dubin/Warren):


Tenslotte ga ik terug naar de Rock 'n Roll, met weer een andere interpretatie van de titel Boulevard of Broken Dreams. De schrijver Andy McCoy zegt hierover: "The song is about junk (drugs). Used to take 'em back in the day. It's about the illusions, with which it all starts, but eventually it leads to broken dreams, when you notice where using them has taken you."

Hanoi Rocks - Boulevard of Broken Dreams (Andy McCoy):


Andy McCoy is de artiestennaam van Antti Hulkko, lead guitarist en zanger van de Finse Rockband Hanoi Rocks, die actief was van 1979 tot 2009, met een onderbreking van 1985 tot 2001, nadat hun drummer was verongelukt.
Hun versie van Boulevard of Broken Dreams staat op hun album Two Steps From The Move.

10 opmerkingen:

Anoniem zei

Dat zijn wel heel uiteenlopende versies met gebroken dromen. Je hebt er weer een mooie verzameling van gemaakt. Ik ga voor de uitvoering van het kwartet.
Dank voor alle info.

Marijke van der Scheer zei

Ik vind alle uitvoeringen mooi, maar de eerste, van Green Day is mijn favoriet. Prachtig door door de schitterende gitaren begeleiding!

Iris Papilio zei

Ik vind ze ook allemaal mooi, maar die eerste, die doet me wat! Echt prachtig!
Mooie info weer. Wat een zo'n clipje op Facebook al niet teweeg brengt! 👍🏼😀
Fijn weekend samen!

Ria zei

Allemaal gebroken dromen. Het spel van de gitaren herstelt wel de gebroken dromen:-)
Groetje, Ria

garboj58 zei

Prachtig deze combinatie van allerlei verschillende artiesten, vind het zelf altijd erg interessant om van ieder een uitvoering te horen, mijn voorkeur ligt wel bij Green Day al is er met de rest ook niks mis...

Fijn weekend!!!

Unknown zei

Ik ben na de eerste versie gestopt. Dat is de verse die ik mij herinner… En die is zo prachtig..

Nietzomaarzooo zei

Die eerste vind ook ik de mooiste. Na ze allemaal te hebben beluisterd. Zo'n boulevard hebben wij hier niet, uberhaupt geen boulevard.
Mooie verzameling weer.

Ariadnesdraad zei

Ik moest er even inkomen, maar ga voor de eerste, stevige 'beat'!

Anoniem zei

En niet te vergeten de formatie Boulevard of broken dreams (1985) die het nummer spelen op hun CD It's the talk of the town. Een andere CD van hen is Dancing with tears in my eyes.

Dwarsbongel zei

@Tagrijn: Ook een prachtige, instrumentale versie van het oorspronkelijke werk van Dubin/Warren! Dank je, die had ik nog niet ontdekt in de veelheid van clips met deze titel. Niet iedereen schijnt overigens op te merken dan de versies van de verschillende auteurs niets met elkaar gemeen hebben, behalve de titel en daarmee de emotionele suggestie.