Emmerdennen, Meetingterrein

Telkens als ik langs de Boslaan rijd, vanaf het centrum, kijk ik even na de kruising met de Boermarkeweg altijd even naar rechts. Zeker in deze periode van het jaar, met groene bomen en struiken, waar het zonlicht prachtig doorheen speelt. Er is daar een minder dicht begroeide plek in het bos.

Hoe de invloed van het Meetingterrein nog doorwerkt in de Emmerdennen.

In gedachten zie ik dan nog een vroegere situatie: die plek is open, de Boslaan heeft nog maar één smalle strook asfalt en gaat nog rechtdoor naar Emmerschans: nog geen Houtweg naar Emmerhout.

Nu is de afslag de hoofdroute naar de "nieuwe" woonwijk, die pas een eind verder begint

Het verkeer was nog geen fractie van wat het nu is en bestond nog voor een groot deel uit paard-en-wagen.

Nu is het een vierbaansweg met aan beide kanten een fietspad;
een kort stuk van het oude asfalt dient nog als parkeerplaats

Bij het Zandmeer was nog het Theehuis van Koos Naber. De Boermarkeweg was er nog niet, dus werden bij het grote hunebed de vogelgeluiden nauwelijks overstemd door verkeerslawaai. Misschien door de kinderstemmen van mij en mijn vriendjes: rovertje, indiaantje, of wat dan ook, spelen in het bos.

Bij het Zandmeer stond aan de overkant het Theehuis van Koos Naber.
Het Hunebed in de Emmerdennen is een van de grootste Hunebedden.

Ik heb het over de periode 1948 tot 1957, toen mijn moeder en ik bij haar ouders inwoonden. Dat wil zeggen, tot haar huwelijk begin juni 1953 woonde tante Mien er ook; later diezelfde maand overleed oma. Mijn moeder functioneerde vanaf toen als huishoudster van opa. Tot dan had ze gewerkt als "bandleidster" (lopende band) bij de confectiefabriek van Bendien, waar het Bendienplein naar is vernoemd.

Het kaderpersoneel van Bendien Emmen en daarnaast
het gezin van opa en oma, tante Mien, mijn moeder en ik
Tante Tinie was ook op bezoek: zou oom Jaap ons gekiekt hebben?

Opa was gepensioneerd. Opa en oma waren de eerste leerkrachten van de School met den Bijbel in Nieuw-Amsterdam. Opa was er Hoofdonderwijzer van 1907 tot zijn pensionering in 1940, aanvankelijk "op een salaris van f 800,- 's jaars". ¹)
Na zijn pensionering gingen opa en oma wonen aan De Molenkamp in Emmen.

Mijn moeder is, zolang ik me kan heugen lid geweest van een zangkoor. Ze was alt, en is in koren blijven zingen tot haar gezondheid het niet meer toeliet. Er waren in veel mensen op haar begrafenis, waaronder veel koorleden.
Een naam die me in verband met de zangactiviteiten van mijn moeder altijd zal bijblijven, is "meneer Heinsma". Dat was een dirigent waarvan ze altijd hoog opgaf. Onder leiding van meneer Heinsma heeft het koor nog eens opgetreden voor de radio in Hilversum. Dat zal ongetwijfeld de NCRV geweest zijn.

De "oude" NCRV-studio en het koor op twee kleine kiekjes

In de tijd dat we bij opa woonden, trad het koor van mijn moeder wel eens op op het "meetingterrein", die open plek in het bos, waarmee ik dit relaas begon. Mijn geheugen bewaart nog steeds beelden en geluiden van zangconcoursen die daar werden gehouden, met zangkoren uit de wijde omgeving. Het optredende koor beklom dan een heuvel, van boven vlakgemaakt, die als podium diende.
Ik heb een zangkoor nog nooit mooier horen klinken dan daar, in dat bostheater!

Toch iets anders dan de activiteiten die op Historisch Emmen genoemd worden op dat meetingterrein: bijeenkomsten van de A.J.C. (ofschoon daar ook wel bij gezongen zal zijn) en, ronkender, als startplaats voor Solex-rallys...

Marijke's nieuwe blog: De Schoonheid Van De Stad Emmen inspireerde me tot deze terugblik.

¹) p.119..130 uit "Gedenkboek - Een huis aan de vaart, 1871 - 1996", A. Bakker en J. Pool, Uitgegeven ter gelegenheid van het 125-jarig bestaan van de Gereformeerde Kerk te Nieuw-Amsterdam.

Niklas - 120827-2 - Verkiezingsprogramma's

Even gekeken naar de doorrekening van de verkiezingsprogramma's door het CPB, met korte en langetermijn-effecten, en dacht onvermijdelijk aan Godfried Bomans: "Een statisticus waadde vol vertrouwen door een rivier die gemiddeld één meter diep was. Hij verdronk jammerlijk."
Deze van Toon Verhoeven past er ook wel bij: "Vraag een econoom nooit te voorspellen hoe laat het over een uur zal zijn, want dat haalt hij niet in die tijd."

Niklas - 120827 - Campagne

We hebben gisteravond het "premiersdebat" aan ons voorbij laten gaan, ten faveure van Zomergasten met Adriaan van Dis. Vanmorgen zonder spijt gezien dat er wel hard gedebatteerd is, maar geen echt nieuws te melden is: we hebben al eerder geconstateerd dat het Kunduz-akkoord blijkbaar alleen een inderhaast geknutseld toneelstukje was, gezien de vele terugkrabbel-acties vanwege de te verwachten averechtse effecten...

Verlaten

Ik ben alleen, maar niet eenzaam. Mijn vrouw is weggegaan, naar de markt. Ik kan er op vertrouwen dat ze omstreeks de middag weer thuis is, of even belt als ze later komt. Eventueel vraagt ze of ik ook naar het centrum kom. Ja, zonder de mobiele telefoon zou de organisatorische basis onder het hedendaagse leefpatroon wegvallen.

Nu loopt elke puber met een smartphone, die de capaciteiten van een mobiele telefoon, computer en camera in zich verenigt. Ik denk terug aan de tijd van mijn eerste baan, bij de Rijksuniversiteit in Groningen. Ik woonde de eerste twee jaren bij mijn grootouders, in een klein plaatsje westelijk van Hoogkerk, gemeente Groningen.

Daar komt een aantal waterwegen samen. Mijn grootouders woonden recht voor de hefbrug. Eerder lag er een vaste brug, in het verlengde van de oostelijke toevoerweg. Die brug, Hoge Til genoemd, moest hoog zijn, omdat alle suikerbieten voor de nabije suikerfabriek per schip werden aangevoerd.

Links de Hoge Til vanaf Hoogkerk, met het station op de achtergrond.
Rechts vanaf de Hoge Til richting Hoogkerk, met de Suikerfabriek.
De oude ansichtkaarten in deze montage gevonden op Beeldbank Groningen.

De naam van dat plaatsje leidt, samen met de naam van de huidige brug, wel eens tot gekke verhalen over de oorsprong: die zou afgeleid zijn van het feit dat er ooit vier kinderen in de steek gelaten zouden zijn.
Het plaatsje dankt zijn naam echter aan sluizen die daar ooit geweest zijn, en de brug aan de naam van één van die sluizen: Kinderverlaat. Er waren ook geen vier sluizen, maar twee: elke sluis heeft twee paar deuren, vandaar het getal vier.
Overigens heeft de huidige brug vier kolommen waaraan het wegdek opgetild wordt. Ik ben als jochie ooit mee omhoog geweest toen een bevriende brugwachter dienst had.

De hefbrug. Originele foto gevonden op het Scheepvaartforum, rubriek Bietenvaart

Destijds was de computer van de Universiteit (!) opgebouwd met elektronenbuizen. Die techniek hebben we al lang achter ons gelaten, en wat toen een ruime huiskamer nodig had, wordt ruimschoots overtroffen door wat zo'n smartphone kan.

---

Geschreven voor WE300 van Platoonline van augustus 2012.
De uitdaging: een verhaal van precies 300 woorden met het woord 'verlaten' als onderwerp.
Het opdrachtwoord mag in het stuk niet genoemd worden.

Niklas - 120822 - Lijsttrekkersdebat

Vanavond gehoord het eerste lijsttrekkersdebat (zonder de afwezige Rutte die "nog niet meedeed aan de campagne" maar wel vooraf 1000 euro beloofde aan de werkende mensch: en wij dan, als AOW-ers met 40 of meer werkjaren?)
Ik heb de nabeschouwing bij Nieuwsuur door partijstrategen gehoord, en nu bij Knevel en van den Brink (alias Snor en Van het Dorpsplein). Frits Wester kwalificeerde zich bepaald niet als onpartijdig politiek commentator, maar als Frits Zwetser.

Bloeddruk

Een onderzoekje bij een experimenteel "Consultatiebureau voor ouderen" leidde tot de conclusie dat ik te hoge bloeddruk had. De aanbeveling was om daar maar eens mee naar mijn huisarts te gaan. Dat is nu twee-en-een-half jaar geleden.
Mijn huisarts (een oude rot in het vak; een vriendin die zelf arts is: "de beste huisarts alhier") bevestigde de bevinding van de consultante. Hij schreef me een medicijn voor, laat ik het aanduiden met "M". Elke morgen één tablet, en na drie maanden controle.

Bij de controle-afspraak bleek "M"wel effect te hebben, maar niet genoeg. Ik kreeg er een tweede medicijn bij, ik noem het "E". Ook elke morgen één tablet. Dus één "M" en één "E". En na drie maanden terugkomen.

Op een verjaardag merkte iemand op, dat ik nogal veel hoestte: "Gebruik je misschien medicijnen voor bloeddruk?" Ja, inderdaad.
Maar wie legt nou verband tussen bloeddruk-medicijnen en kriebelhoest?
Tja, het staat inderdaad op de bijsluiter van "E" vermeld bij de bijwerkingen als "soms", maar soms betekent volgens de Apothekerswebsite dat de bijwerking optreedt bij 10 tot 30 van de 100 gebruikers van het medicijn.

Terug naar de dokter en een vragen of er een oplossing is. Ja, een ander medicijn, hier heet het "H". En controle over drie maanden.

Dat ging lang goed, tot een paar dagen na een lange fietstocht op een mooie, zonnige dag. Wel ingesmeerd met zonnebrandspul, factor 20. Toen kreeg ik pukkeltjes en plekjes op mijn huid. En jeuk!!!
Ik de bijsluiters van mijn beide medicijnen nog maar eens nagekeken, na het echec met "E". "M" meld onder "zelden" (= 0,1% of minder, maar meer dan 0,01%): "huiduitslag met hevige jeuk en vorming van galbulten of urticaria, psoriasisachtige aandoeningen van de huid. In geïsoleerde gevallen: overgevoeligheid voor (zon)licht."
Bij "H"staat: "Soms (= 1 tot 10 op 1000) Huiduitslag met hevige jeuk en vorming van galbultten of urticaria. Zelden (= 1 tot 10 op 10.000) overgevoeligheid voor (zon-)licht."
Beide waren dus verdacht in verband met mijn jeuk. Maar het was toch al een poos goed gegaan?

Ik maakte een afspraak met mijn huisarts. Dat wil zeggen, een plaatsvervangende arts in de groepspraktijk. Geen probleem, als je daar als arts werkt, heb je het vertrouwen van mijn huisarts en zijn ervaren collega's. Dit was een jonge vent. Ik legde hem mijn theorie voor van de combinatie van beide medicijnen, en hij deed een logisch voorstel, nadat hij geconstateerd had dat mijn bloeddruk niet extreem te hoog was: laat het "nieuwste" medicijn ("H") maar even staan, kijk wat er gebeurt en kom over twee weken je bloeddruk laten meten bij de assistente. En ik kreeg een recept voor een zalfje voor mijn jeuk, noem het "HC".

Mijn bloeddruk werd gemeten, maar de jeuk was nog niet weg en mijn huid was verder aangetast. Ik maakte een nieuwe afspraak op het eerst mogelijke moment, nu weer bij mijn eigen huisarts die terug was van vakantie.
Toen hij zag hoe mijn huid er op dat moment uitzag, vond hij een doorverwijzing naar de dermatoloog noodzakelijk. Hij besloot zelf een afspraak te maken; het ziekenhuis zou contact met ons opnemen.
Dat gebeurde ook: we werden dezelfde dag nog gebeld dat ik er de volgende dag terecht kon.

Bij de dermatoloog werden me al vrij snel de vragen gesteld: Gebruik je "M"? Heb je een poos lekker in de tuin gewerkt? Het antwoord op de eerste vraag was: ja. Op de tweede vraag: nee, maar ik heb wel een prachtige fietstocht gemaakt. En daar ging het om: de combinatie van "M" en "buiten".
Er werd een biopt genomen uit een sterk aangetaste plek op mijn arm, en ik kreeg een zalf ("ELV") voorgeschreven, die de eerste week tweemaal daags moest worden aangebracht op alle aangetaste plekken. Vervolgens een week eenmaal daags, dan om de andere dag, en dan kijken wat er nog nodig is.
En over drie weken terugkomen.

De zalf werkte goed, en het onderzoek van de biopt had geen ernstige feiten opgeleverd. Medicijn "M" was de oorzaak, fotosynthese (overgevoeligheid voor licht) leek niet waarschijnlijk, maar was ook niet uitgesloten. Gauw weer gaan fietsen, maar wel goed insmeren met minstens factor 40, zei de dermatoloog.

Bij het eerstvolgende bezoek aan de huisarts ging het uiteraard over mijn huid en mijn bloeddruk. Dezelfde plaatsvervanger beschouwde het als een leermoment, dat van de twee medicijnen juist het "oudste" volgens de dermatoloog berucht was vanwege de huidproblemen. Maar mijn bloeddruk was binnen de normen.
De zalf had een goed resultaat gehad, maar de huidproblemen waren nog niet helemaal weg. Ik moest vooreerst maar stoppen met "M", en over een paar weken mij weer melden om het resultaat te bezien.

Die volgende afspraak had ik weer mijn eigen huisarts. Nog steeds plekjes op mijn huid, en mijn bloeddruk was toch aan de hoge kant. Medicijn "H" alleen was dus blijkbaar niet voldoende, dus nu kreeg ik medicijn "A" er bij.

Zoals gebruikelijk bij medicijnen die je voor het eerst krijgt, krijg je van de apotheek eerst voor een korte periode, bi,jvoorbeeld 10 dagen medicijnen mee, plus een herhalingsrecept. Om te kijken of je last krijgt van bijwerkingen.
Nu is dat systeem ook niet waterdicht, want de bijwerkingen van "M" openbaarden zich pas toen ik dat al meer dan een jaar gebruikte.

Toen de proefstrip "A" op was, merkte ik niets bijzonders, dus haalde ik de rest op. Maar gisteravond - ik ben nu met de tweede strip van 10 pilletjes "A" bijna aan het eind - zag ik dat mijn enkels opgezwollen waren. En als ik liep, voelde het alsof in mijn linker-enkel een klotsend zakje vocht zat.
Bijsluiter van "A" er bij gehaald: "Vaak (= 1 tot 10 van 100): Enkelzwelling." En ik heb nog steeds vervelende en jeukende plekjes op mijn vel, maar de zalf "ELV" schijnt een paardemiddel te zijn - dus moet je daar ook niet te wild mee doen.

Vanmorgen gebeld, ik kan vanmiddag terecht bij mijn huisarts.

Je zou er gestresst van raken, en daar kun je weer hoge bloeddruk van krijgen.

Niklas - 120803 - Bron

Verbaasden we ons eerst over een bord langs de weg:
"Kerkelijk- en uitvaartcentrum De Bron",
besloten dan dat de dood de bron is van alle religie.