161126 - ZOZ - Van knikkers, metaal en harp

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Een Facebook-vriend had een video geliked van een "machine" die met behulp van knikkers een melodie voortbracht, maar dat kon ik niet terugvinden. Dus zocht ik op Google met "youtube music marbles". Ik vond Veel speelgoed, en soms muziek. Maar wat ik zocht dat vond ik ook: de Zweedse groep Wintergatan (Wikipedia/en) en hun "Marble Machine"..

Wintergatan - Marble Machine:


Met multiplex, plastic slangen, technisch Lego, en weet ik wat nog meer bouwden ze hun "Marble Machine", waarin 2000 stalen "knikkers" (kogels voor kogellagers?) gebruikt worden. Op hun website is de bouw van de Marble Machine stap voor stap te volgen.

Het herinnerde me aan oude blogs over buitennissige manieren om muziek te maken, zoals 140802 - ZOZ - Hangen en flessentinkelarij en, uit 2013, voordat ik het Zwijmelen op Zaterdag ontdekt had, Muziek uit het ongerijmde. In dat laatste staat een link waarin een bevriende blogger, J@n, een clip insluit, die misschien wel de inspiratie was voor de Marble Machine, want dit ging de wereld over! Deze tekst begeleide soms de clip:

Dit is zo goed dat het gedoneerd is aan het Amerikaanse Smithsonian Insituut. Dit is echt waanzinnig goed, iets wat je leuk zult vinden om te kijken.
Het is haast niet te geloven, kijk hoe alle ballen verdwijnen in de opvangkokers. Deze machine is gebouwd in samenwerking met het Robert M. Trammel Muziek Conservatorium en de Sharon Wick School (Techniek) aan de Universiteit van Iowa, Amerika.
Verbazingwekkend is dat 97% van de gebruikte onderdelen kwam van John Deere: een Industriele en Irrigatie fabriek in Bacroft Iowa. Jawel, landbouw werktuigen en onderdelen.
Het heeft het team tezamen 13.029 uur (6,26 jaar) gekost om het mechanisme in elkaar te zetten, uit te lijnen, te callibreren en te tunen voordat deze video werd gemaakt, maar hij is het dubbel en dwars waard.

Animusic - Pipe Dream:


Na een eerste bewonderende reactie volgde ik bij J@n met deze: Getriggerd door deze schitterende video, ben ik uren aan het rondsnuffelen geweest op JoetJoep en heb allerlei gekke en fantastische muzikale uitingen gevonden.
Wat ik ook gevonden heb: we zijn er weer eens ingetrapt: het is echt, maar dan een echte computeranimatie, met de perfectie die daarin tegenwoordig bereikt kan worden!
Gemaakt door een bedrijf dat zich gespecialiseerd heeft in muzikale computeranimaties: Animusic. Ze vertellen op hun site dat de tekst die rondgestuurd is bij de video een “hoax” (nep) is. Zie: www.animusic.com/news/hoax-email.php. Evengoed blijft het een schitterende video en een mooi stukje muziek! Desondanks blijven de clips met die onjuiste tekst rondzwalken, zoals dat gaat met veel onzin op internet...
Des te meer bewondering voor de "hardware animatie" van Wintergatan!

Dat prachtige animaties mogelijk zijn, zie je ook in deze clip; ik vind de klank van de harp heel geloofwaardig.

Animusic - Aqua Harp:


Bij deze expeditie werd me aan de zijlijn van Youtube een andere onverwachte combinatie aangereikt: een Heavy Metal song, subtiel en vol overgave gespeeld op een harp!

Marion Le Solliec - Nothing Else Matters (Metallica):


Ook een nieuwere versie vind ik een mooie combinatie: Marion et Alexandre - Nothing else matters (Metallica) electroharp and electric guitar. Ik was al lang geleden geboeid door de muziek op het album Renaissance de la Harpe Celtique (en) van Alan Stivell (en / nl).
Marion Le Solliec (Youtube kanaal) speelt zowel Keltische als elektrische harp.

Veel mensen kennen de originele, vocale versie van deze ballad. In deze clip komt de tekst in beeld.
Metallica - Nothing Else Matters:


En omdat we na Zweedse knikkers en (Deens) Lego, via Amerikaanse animaties en Keltische harpen beland zijn bij verschillende muzikale interpretaties van hetzelfde stuk muziek, kom ik via suggesties in de zijlijn van Youtube terecht bij een bewijs dat klassiek en metal heel goed kunnen samengaan: Apocalyptica (nl).

Hun genre wordt genoemd Neoclassical metal (nl). Het is een subgenre van heavy metal dat sterk beïnvloed wordt door klassieke muziek. Het vereist hoogstaande speltechnische vaardigheden en bevat complexe muzikale structuren, zoals in de progressieve rock.
Grondlegger van het genre is Ritchie Blackmore (nl), die in de jaren zeventig de melodiën van Deep Purple (nl) en Rainbow (nl) doorspekte met klassiek geïnspireerde passages.

In mijn blog 141018 - ZOZ - Als door de bliksem getroffen, maar dan anders! had ik de Kroatische, klassiek geschoolde 2Cellos die Thunderstruck van AC/DC ten gehore brengen. In Apocalyptica spelen 3 cellisten en een drummer.

Apocalyptica - Nothing Else Matters:


En zo zijn we begonnen in Zweden met Wintergatan en langs internationale tussenstations in Finland terechtgekomen, de thuisbasis van Apocalyptica.

161119 - ZOZ - Van overhemden tot poëzie

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Ik stond op zolder mijn overhemden te strijken met Radio Drenthe aan, en hoorde "Xanadu" van Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick and Tich. Een oude bekende uit 1968, en ik kan de naam van de groep nog zonder hapering uitspreken. Wie dat niet kon, probeerde het met Di Di Di Bi eM Ti. Omdat ik dacht aan "mijn volgende ZOZ", zocht ik op hoe het ook alweer zat met die groep.

Het waren vijf jeugdvrienden uit Wiltshire in zuid-west Engeland. Ze begonnen in 1961 als groep, eerst als Dave Dee and the Bostons. Weldra zeiden ze hun banen op (b.v. Dave Dee was politieman), om hun brood te verdienen met muziek.
De groep bestond uit: David Harman (Dave Dee), zang, * 17-12-1941, † 9-1-2009; Trevor Davies (Dozy), Basgitaar, * 27 november 1944, † 13-1-2015; John Dymond (Beaky), Gitaar, * 10-7-1944; Michael Wilson (Mick), Drums, * 4-3-1944; en Ian Amey (Tich), Gitaar, * 15-5-1944.
Dozy dankte zijn bijnaam aan een verstrooid moment: hij gooide zijn chocoladereep weg en probeerde de verpakking op te eten...

Ze kregen succes nadat ze waren ontdekt door het duo Ken Howard en Alan Blaikley.
Dat duo werd hun manager en schreef successongs voor hen en anderen. Toen veranderden ze ook hun naam in Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick and Tich (nl).
Een opnamesessie met producer Joe Meek (zie mijn ZOZ 151010 – ZOZ – Van sferen en satellieten) liep op niets uit: ze zagen zijn "ingewikkelde" opnametechnieken niet zitten.
Daarna kregen ze platencontract bij Fontana Records. Xanadu was hun grootste hit, en ik vind 'm nog altijd mooi.

Er bestaan meerdere, maar andere songs met dezelfde naam, zoals de titeltrack uit de Amerikaanse romantische musicalfilm Xanadu uit 1980: Olivia Newton-John & E.L.O. - Xanadu, en de Canadese rockband Rush heeft in 1977 een lang nummer (11:09) met die titel uitgebracht: Rush - Xanadu. Het begrip Xanadu werd ook bekend door de film "Citizen Kane" van Orson Welles.

Even zoeken waar het intrigerende begrip Xanadu ook alweer voor staat. Wikipedia-NL heeft een verwijspagina, op de Engelse versie is de lijst nog langer!

De oorsprong ligt in Mongolië/China. De Mongoolse militaire leider, en eerste keizer van de Yuan-dynastie in China, Koeblai Khan liet in 1256 een zomerresidentie bouwen. De stad heette oorspronkelijke Kaiping, maar werd in 1263 hernoemd tot Xanadu (Shangdu, Bovenste Hoofdstad).
Het zomerpaleis was befaamd om zijn luxe en grandeur, na het bezoek omstreeks 1266 van de Venetiaanse handelaar en ontdekkingsreiziger Marco Polo ook in Europa.
In 1368, aan het eind van de periode vanYuan-dynastie werd Xanadu door rebellen platgebrand. Rond 1430 werd de stad geheel verlaten.

Vaak refereert Xanadu aan een gedicht van Samuel Taylor Coleridge: Kubla Kahn, of voluit Kubla Khan, or a Vision in a Dream. A Fragment", dat verwijst naar die heerser. De eerste publicatie van het gedicht is gedateerd 1816. Een kanttekening op een manuscript vermeldt dat het werk werd geïnspireerd door "een soort van droom door 130 mg opium, ingenomen tegen dysenterie". Het beroemde eerste vers luidt:

In Xanadu did Kubla Khan
a stately pleasure-dome decree
where Alph the sacred river ran
through caverns measureless to man
down to a sunless sea

Ik heb geen tekstonderzoek gedaan, maar de versie van Rush schijnt het gedicht vergaand te volgen. De tekst van DDDBM&T's Xanadu lijkt losser te staan van het gedicht, de muziek klinkt wat Mexicaans. Daarmee had DDDBM&T een eigen geluid in de popwereld van 1968!

Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Titch - The Legend Of Xanadu:


Ik zou graag veel meer van DDDBM&T laten horen, maar ik wil de volgende, uit 1967, persé behandelen. Ik had nog nooit de tekst gelezen, en dacht dat het gewoon een verzameling fantasiewoorden was. Tot ik nu de tekst van Zabadak op hun website las.

Zabadak

Zabadak, Zabadak
Karakakora Kakarakak
Zabadak
Shai Shai Skagalak
Zabadak,...

Look for meaning not in words
But in the way you're feeling
If it's love we'll understand
For love is all revealing

Like a rhythm like a spell
It sets your soul in motion
Love that's sure could rule the world
A tide to turn an ocean

Zabadak
Karakakora Kakarakak
Zabadak
Shai Shai Skagalak
Zabadak, . . .

Dave Dee Dozy Beaky Mick & Titch - Zabadak:


Die tekst riep een gedicht terug dat ik bedacht tijdens een boswandeling in januari 2004:

Woordenloos

knerpen wij door verse sneeuw
weerkaatst door oude naalden

tot schrik van vogels
bij het stillen van hun honger

ver van de bereden wereld
achtergrondgedruis

waar zijn de woorden die we zoeken
om te zeggen dat we denken
dat het zonder woorden kan

© Gauke Zijlstra, 2004

Dat leidde in een gezamenlijk project o.a. tot het tweeluik bovenaan dit blog, waarbij twee beeldend kunstenaars, Edith Stoel en Hetty Steijger, samen, om en om, het tweeluik schilderden tot beiden tevreden waren, onderwijl geïnspireerd door het samen oefenen in datzelfde atelier door musicus Jan de Wilde en ik met het voordragen van mijn tekst op Jan's muziek.

161117 - Niklas - Tirade: Theorie en Praktijk in de Zorg

Twee actuele berichten vandaag brachten me even terug in mijn werkzame leven. Ik heb noodgedwongen de lange weg gevolgd, van LTS via schriftelijke cursussen en werkervaring tot hoofdontwerper elektronica.
Ik koos er voor om te solliciteren bij een bedrijf dat oproepsystemen maakte voor zorginstellingen. Vijftig jaar geleden, na mijn eerste baan die blijkbaar een goede opstap was, werd ik aangenomen.
Mijn motivatie voor die keus was, om iets terug te doen voor de zorgsector, die er voor gezorgd had dat ik genas van een moeilijk te vinden ziekte.

Eerst las ik, dat Samsung een slecht najaar heeft. Door de problemen met het brandgevaarlijke model Note 7 verkopen ook de andere modellen slecht.

Dan denk ik terug aan de fanatieke redevoeringen van (marketing-)managers, dat onze afdeling Ontwikkeling de "Time-to-market" véél korter moest maken. De tijd tussen een ontwerp-opdracht en het marktrijpe product dus. Vragen en opmerkingen van ontwerpers over de kwaliteit van het ontwerp, werden weggewimpeld: dat was hun zorg.

Inzicht in het ontwerpproces ontbrak. Standaard was een vergelijking met de nieuwbouw van onze fabriek: die was keurig volgens planning klaar. Dat dat met bekende technieken werd uitgevoerd, terwijl onze ontwerpers zich de snel veranderende technologie moesten zien eigen te maken, werd weggewuifd, dat hoorde bij het vak.
En dat na twee jaar op de bovenste verdieping van dat nieuwe gebouw, bij de eerste forse regenbui overal emmertjes stonden om de vloerbedekking te redden, telde niet.

"Hoe eerder je een nieuw product op de markt zet, hoe meer je voor de neus van de concurrentie wegsnoept", was het dogma.
Ik dacht daar het mijne van, en heb dat ook kenbaar gemaakt: als je één slecht product "op tijd" op de markt hebt, kan dat je héle omzet verpesten, omdat het vertrouwen in het bedrijf geschaad wordt, en dat kan veel breder en langduriger doorwerken.

Ik zie nu bij een internationale gigant een bevestiging dat ik toch niet zo'n domme opmerking maakte.

Later zag ik bij EenVandaag een reportage over "op de zwarte lijst geplaatste" verpleeghuizen, waar de zorg ondermaats zou zijn. "Het personeel" zou onvoldoende geschoold zijn, ook al werkte men er al zeer lang.
Mijn interpretatie was, dat er geweldig goed voor de bewoners gezorgd wordt door zeer toegewijd personeel, dat echter niet allemaal het "vereiste" hoge niveau van opleiding heeft.

Ik dacht even terug aan een "bezuinigingsronde" in ons bedrijf. Assistent-ontwerpers zouden allemaal ontslagen worden, omdat Ontwerpers en Hoofdontwerpers datzelfde werk best zouden kunnen doen.
Alle Ontwerpers en Hoofdontwerpers hebben toen aangeboden een deel van hun (betaalde) uren in te leveren om de Assistent-ontwerpers in dienst te kunnen houden.
Daarmee zouden de (Hoofd-)Ontwerpers zich kunnen concentreren op hun taak, en de Assistent-ontwerpers konden hun gewone taken (effectiever) kunnen blijven doen. Uiteindelijk heeft de rechter de Hoofd/Asistent/Ontwerpers in het gelijk gesteld, zelfs zonder inlevering van uren.

Een schrijnend voorbeeld is tegenwoordig het in hun urine en ontlasting laten liggen van zorgbehoevende ouderen in verpleeg- en verzorgingstehuizen.
Is er hooggeschoold personeel voor nodig om dat op te lossen? Dat ook nog eens niet in voldoende mate beschikbaar is?

Een andere vergelijking dringt zich op. Jongens die net van een HBO of WO opleiding kwamen, maakten de "domste" praktische fouten in hun ontwerpen. Ze konden van alles uitrekenen met grote "formules met spekhaken", maar wisten bijvoorbeeld niet dat de supersnelle elektronica registreert dat de metalen delen "stuiteren" bij het indrukken van een schakelaar. De elektronica telt elke stuitering!
Ook zo'n verschil tussen theorie en praktijk!

Haal personeel in huis, niet op basis van diploma's, maar op vaardigheden.
Maar ik heb de indruk dat personeelsafdelingen worden bemand op basis van de kennis van welke diploma's er bestaan, en niet op de vaardigheid om de geschiktheid van een sollicitant voor een functie te beoordelen.

Net zoals de samenstellers van de "zwarte lijst" alleen maar oog lijken te hebben voor diploma's, en geen inzicht hebben hoe "de werkvloer" functioneert of dient te functioneren...
Wat ik na dit onderwerp van Staatssecretaris van Rijn denk? Tja... VVD-Theorie, PvdA-beginselen onwaardig! Niks Solidariteit!

161116 - 6 WmB - Kleding

Kijk voor meer "6 woorden met beeld"-uitdagingen en uitwerkingen bij Marion!
Het thema is deze keer: Kleding

Wegdromen naar andere tijden en sferen...

Foto gemaakt in het Rijksmuseum in Amsterdam, april 2016.

161112 - ZOZ - Van politiek en muziek

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Ook nog verbluft door de verrassende uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezing, die heel anders uitpakte dan peilingen voorspelden? De Nederlandse hoogleraar economie Arie Kapteyn van de universiteit van Zuid-Californië zat er veel dichter bij. In zijn onderzoek werden mensen die aangaven een kleine kans te zien dat ze zouden gaan stemmen, wel meegerekend, ook al hadden ze de vorige keer niet gestemd, bij de andere polls niet, zegt hij.

In elk geval was er in de aanloop van de campagne van Donald Trump in 2015 al een muzikale rel: hij gebruikte de song Rockin' in the Free World (nl) van Neil Young (nl) voor zijn entree op het podium.
Daar was Neil Young niet blij mee. Die had al eens aangegeven dat hij niet zong voor reclame's of politici, in de song This Note's for You (nl)!

Neil Young - This Note's For You:


"Rockin' in the Free World" is geen nieuwe song; voor het eerst live gespeeld op 21 februari 1989.
Een biograaf schreef, dat de song geschreven zou zijn naar aanleiding van beelden van het overlijden van Ayatollah Khomeini, maar die overleed pas op 3 juni 1989.
Andere bronnen vermelden een aannemelijker aanleiding: de toestand in het land kort na de machtsoverdracht na 8 jaar van de Republikeinse president Ronald Reagan aan zijn eveneens Republikeinse opvolger, George Bush Sr. op 20 januari 1989, die bij zijn inauguratie iets geroepen had over "thousand points of light".
Over de songtekst: "De tekst geeft een somber beeld over de staat van het land, met criminaliteit, drugsverslaving, kinderen die niet naar school gaan en dakloosheid in de steden. Ook de ontbinding van de ozonlaag komt aan de orde."
Neil Young heeft de song zowel in acoustische als elektrische versies gespeeld. Eerst een acoustische versie uit 1990, live en solo tijdens Farm Aid.

Neil Young - Keep on Rockin' in the Free World (Live at Farm Aid 1990):

Neil Young - Rockin' In The Free World

There's colors on the street
Red, white and blue
People shufflin' their feet
People sleepin' in their shoes
But there's a warnin' sign on the road ahead
There's a lot of people sayin' we'd be better off dead
Don't feel like Satan, but I am to them
So I try to forget it, any way I can.

Keep on rockin' in the free world (4x)

I see a woman in the night
With a baby in her hand
Under an old street light
Near a garbage can
Now she puts the kid away, and she's gone to get a hit
She hates her life, and what she's done to it
There's one more kid that will never go to school
Never get to fall in love, never get to be cool.

Keep on rockin' in the free world (4x)

We got a thousand points of light
For the homeless man
We got a kinder, gentler,
Machine gun hand
We got department stores and toilet paper
Got Styrofoam boxes for the ozone layer
Got a man of the people, says keep hope alive
Got fuel to burn, got roads to drive.

Keep on rockin' in the free world (4x)

Ondanks de meningsverschillen bleef Trump de song gebruiken in zijn campagne: hij had immers een licentie betaald?
Neil Young legde zich daarbij neer: Trump can use "Rockin' in the Free World" says Neil Young, maar Rocker Neil Young talks U.S. presidential politics, en maakt onverholen duidelijk wie hij de beste kandidaat vindt: "Canadian rocker Neil Young says he had nothing against Donald Trump using 'Rockin' in the Free World' at his presidential campaign launch, even though Bernie Sanders is his pick for president. Rough Cut (no reporter narration)."

En dan vinden we een videoclip waarin dat niet mis te verstaan is. Gebruik je je recht om mijn song te gebruiken? Dan gebruik ik het recht om mijn kandidaat te promoten, met een videoclip waarin hij zegt waar hij voor staat, en waarin ik hem steun in optredens "all over the world"!

Neil Young & Bernie Sanders - Rockin In The Free World:


Overigens is Trump niet de eerste Republikeinse presidentskandidaat die een song niet goed begrijpt, omdat hij alleen het refrein beluistert, en niet de feitelijke boodschap.
In een oudere ZOZ, 151121 - ZOZ - Van binnen- en buitenlandse misverstanden, haalde ik al het bekende voorbeeld aan van misverstaan door niet volledig beluisteren: "Born in the USA" van Bruce Springsteen. Door het spetterende refrein zien veel mensen het als een ode aan de "American Dream". Zo refereerde Ronald Reagan ooit aan de song in zijn verkiezingscampagne, omdat het een patriottische feel-good song lijkt, maar wie de volledige tekst beluistert, ontdekt een heel andere betekenis.

Overigens: vanaf Eisenhower zijn er 7 Republikeinse presidenten geweest en 5 Democratische. Eén democratische president is doodgeschoten (Kennedy) en die moord is nooit echt helemaal opgehelderd, en één Republikeinse president is afgezet wegens volstrekt ongeoorloofde politieke obstructie (Nixon)...

161105 - 6 WmB - Geluk

Kijk voor meer "6 woorden met beeld"-uitdagingen en uitwerkingen bij Marion!
Het thema is deze keer: Geluk

Geluk is: pootjebaden op het plein!

Deze foto is gemaakt op 10-7-2016, tijdens het jaarlijkse Full Colour Festival in Emmen, op het Raadhuisplein, het nieuwe centrumplein. Dat ligt tussen het oude centrum en winkelcentrum de Weiert aan de ene kant, en het nieuwe Atlas Theater en de nieuwe dierentuin, Wildlands Adventure Zoo, aan de andere kant.

161105 - ZOZ - Van Furey's en vaderlijke huizen

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Ik kwam met een slaperig hoofd de trap af, en hoorde in de kamer muziek, die mij zowel qua sfeer bekend, als aangenaam in de oren klonk. Marijke was al de wijde wereld in via de digitale snelweg, en had ergens muziek getroffen die haar trof, omdat het aansloot bij onze familiedag die nog steeds door onze hoofden speelt.
Het onderwerp was "My Father's House", in mijn geval grootvaders huis. In mijn vorige verhaal schreef ik al een impressie en tijdsbeeld.

Dat het een Keltische sfeer was, was duidelijk. Het was een Ierse groep: The Fureys (nl). Enig speuren in mijn geheugen leverde op dat ik nog een LP moest hebben van Finbar & Eddie Furey, bij nader inzien zelfs een dubbel-LP uit 1973 met Duitse hoestekst. Deze twee broers speelden al samen voordat andere broers en Davey Arthur zich bij hen aansloten.

My fathers's house

The gable wall is all that's left now,
The old thatched cottage has fallen down,
I dry my eyes as I fondly remember,
Days of long ago when I was young.

In my father's house,
We were poor, but rich in love,
No TV, but music there was plenty of,
And my mamma hummed old melodies
And we all sang along
In my father's house
When I was young.

Come the time when I am older,
And my own children are reared and gone,
I wonder then will they fondly remember
Days of long ago when they were young.

In my father's house,
A smile would greet you at the door,
A friendly word,
Weary travellers there was welcome for,
And at night-time neighbours rambled in,
And might stay 'til 12 or 1,
In my father's house
When I was young.

Years have passed and times are changing,
The rambling house is almost gone,
But still I hear the laughter of children,
Just like long ago when I was young.

In my father's house,
We were poor, but rich in love,
No TV, but good times there were plenty of,
We made the best of what we had,
And we sang a happy song,
In my father's house
When I was young.

In my father's house
When I was young.

Deze uitvoering komt uit 2008, de tournee t.g.v. hun 30-jarig jubileum. De gesproken introductie duurt ongeveer 1½ minuut, de moeite waard als je het snel gesproken Ierse accent een beetje kunt volgen. In elk geval sluit de tekst van deze song goed aan bij het nostalgische deel van onze familiedag.

The Fureys & Davey Arthur - My Fathers House:


Ook heel mooi vond ik de uitvoering van P.J. Murrihy, die een boerderij runt waar hij Wagyu-runderen fokt, en daarnaast optreedt: P.J. Murrihy - My Father's House.

De sfeer uit de tijd van Finbar & Eddie Furey lijkt wat traditioneler dan My Father's House.

Finbar and Eddie Furey- Come By The Hills:


Voor wie er meer van wil horen, hier een link naar een LP: [The Original...] Finbar & Eddie Furey.

---

Voor veel (christelijke) mensen heeft het begrip "My Father's House" een religieuze connotatie. Ik ben ook christelijk opgevoed en op onze familiedag waren tenminste twee emeritus-dominees aanwezig.
Zo is er een song In My Father's House, geschreven door de blinde zangeres Aileen Hanks en in 1954 op de plaat gezet door The Blackwood Brothers Quartet, waarvan ik geen clip heb gevonden.
Die song is gebaseerd op de tekst Johannes 14:2 uit de Bijbel.
Elvis Presley heeft die song bewerkt en in 1961 opgenomen (hij heeft wel meer gospels opgenomen, niet alleen Rock 'n roll en zoetsappige filmmuziek. Ik had zo'n EP, die heb ik uitgeleend en...).

Elvis Presley - In my father's house (1961):


In hetzelfde idioom heb je "To My Father's House", van de Les Humphries Singers - To my father's house 1971, maar deze versie vind ik overtuigender, en onmiskenbaar aangekondigd door de stem van Johnny Cash:

The Edwin Hawkins Singers - To My Father's House:


Lang niet alle songs met de frase "My Father's House" hebben een christelijke, of warm-nostalgische context. Mijn moeder en de 4-jarige ik hebben het huis van mijn vader moeten verlaten, nadat mijn vader veel te vroeg overleden was. We woonden 10 jaar bij mijn grootouders, en daarna heb ik het huis van mijn stiefvader op 17-jarige leeftijd verlaten.
Een bijna overlappend beeld vind ik in een song van Bruce Springsteen, en ik lees tegelijk de tekst op zijn eigen site: My Father's House!
Bruce Springsteen - My Father's House (Live 2005-06-04):


Bij een actie van Artists for Peace and Justice werd een verkorte, maar o zo mooie versie gebracht door Ben Harper - My Father's House (benefiting Artists for Peace and Justice Haiti Relief), terwijl de "grote meester" waarderend zat toe te kijken!

Ik krijg spontaan een associatie met iets dat we onderweg naar de familiedag weer eens zagen, net ten zuiden van de IJsselbrug bij Zwolle. Daar staat sinds mensenheugenis een billboard in een weiland, met de tekst:: "Wie in de Zoon van God Gelooft / heeft eeuwig leven".

Marijke vroeg zich al af wat ze zich moest voorstellen bij "eeuwig leven", en vroeg het aan mijn domineef. Die zei dat hij niets heeft met zondebesef en angst voor God enzo. Hij had meer met liefde en acceptatie. Als ik lees over zijn activiteiten, dan klopt dat helemaal! Bewondering van een "heiden" voor een domineef!

En dan gaat mijn analytische geest aan de haal met die tekst op dat billboard: je hebt dus geen "eeuwig leven", wat ik me daarbij ook maar moet voorstellen, als ik in God geloof, maar alleen als ik in de Zoon van God geloof.
En ik ben de zoon van een timmerman, en mijn 33ste verjaardag viel op een Goede Vrijdag...

161102 - Familiedag, blauw bloed en sanitaire voorzieningen

Op onze Familiedag, zaterdag j.l., waren van de vorige generatie beide nog levende tantes er, 93 en 98 jaar jong! De tien kinderen van opa en oma zijn allemaal overleden, en van de 40 geboren kleinkinderen leven er nog 31, waarvan 17 aanwezig, veel met partners.
Er werd veel bijgepraat, nieuwtjes gedeeld en herinneringen uitgewisseld, en enkele familieleden verzorgden een presentatie. Een neef had zijn best gedaan om met genealogisch onderzoek onze afkomst aan een adellijke tak te koppelen.

Wat nu terugkwam in mijn gedachten: een andere neef herinnerde zich de WC bij opa en oma als ouderwets.
Toen ik met mijn moeder in 1948 bij opa en oma kwam wonen, was er een keramische toiletpot, die werd doorgespoeld met een witte, geëmailleerde lampetkan. Eens in de zoveel tijd kwam er een tankauto voorrijden, slangen werden uitgelegd, de septictank werd opengemaakt en leeggezogen.

In de keuken was boven het aanrecht een roodkoperen pomp met geelkoperen delen, die regelmatig glimmend gepoetst werd. Het water kwam uit de regenput achter het huis, die je in een wat drogere periode zo mooi als echoput kon gebruiken.
Of er in 1948 al riolering en waterleiding in de straat was, weet ik niet; het was een straat met dominees, artsen, (oud-)leraren, een directeur van een machinefabriek en een wethouder. Niet de minsten op de maatschappelijke ladder, zeg maar.

Neef herinnerde zich ook, en ik meende er iets over zuinigheid in te proeven, dat opa, na lezing, de krant tot rechthoekige blaadjes scheurde, die dienden als toiletpapier.
Ik vond dat toiletpapier uit kranten niet vreemd: mijn herinnering zegt, dat ik destijds nog nooit toiletpapier, zoals we dat nu kennen, gezien had. Het duurde niet lang voordat er een houder aan de muur kwam met een rol toiletpapier.

Later was het huis wel op de sanitaire voorzieningen aangesloten, waardoor ook de fraaie koperen pomp spoorloos verdween, maar of dat al was voordat mijn moeder en ik verhuisden in 1957, herinner ik me niet. In 1960 of 1961, toen opa naar een bejaardenhuis ging, zijn mijn moeder en stiefvader in dat huis gaan wonen met hun gezin. Ik kwam alleen om het andere weekend thuis, en heb weinig herinneringen aan de toestand van het huis van toen.

Behalve dat er een douche in de bijkeuken werd gemetseld met afgebikte stenen van de sloop, zomaar op de mooie cementen vloer met gladde, rode deklaag. Er werd ook zo'n garage gemetseld, op de plaats waar eerder mijn tuintje was geweest, en de stenen bloembakken, waarin elk jaar de petunia's vrolijk bloeiden, ter weerszijden van het terras voor de openslaande deuren van het kamertje waar opa's harmonium had gestaan, werden weggebroken, om die garage te kunnen bereiken met een auto.

De keramische toiletpot met opklapbare bril en ingebouwde stankafsluiter ervoer ik als modern tot in de vijftiger jaren, want ik was nog gewend aan een houten bak met een rond gat in de bovenplank, waar je een deksel op kon leggen om de stank enigszins te beheersen. Want de ton die er onder stond had geen stankafsluiter, en bij het regelmatig leegbrengen werd er wel eens iets gemorst...
Bij zo'n poepdoos met een ton zet je ook geen lampetkan om te spoelen, want kijk eens hoe snel die ton dan vol is!
Het huis waaruit wij in 1948 vertrokken had zo'n poepdoos in een vrijstaand schuurtje achter het huis (k-k-k-koud 's winters!), en bij mijn andere grootouders werd de ton wekelijks leeggehaald door een man die de ton op zijn, met een leren lap bedekte, schouder tilde, aldus naar de straat liep en daar leegkieperde in de laadbak van een daarvoor geschikte vrachtwagen.

Toen wij verhuisden naar dat "nieuwe" gezin kwamen we weer te wonen in een huis met zo'n "klassieke" poepdoos en toiletpapier uit oude kranten. Er liep een open riool voor het huis langs, dat overigens enige tijd na onze komst werd vervangen door normale riolering. Ook daarna bracht stiefvader de ton op de kruiwagen naar de tuin achter het huis, waar die werd leeggegooid in een versgegraven vore, om als mest te dienen.

Een nicht zei naar aanleiding van de zoektocht naar adellijke voorouders, met opzet in een prachtig rond dialect: "Wij hebt ook blauw bloed: een kring om 't gat van 't potzitten!"

Trouwens, in het voorjaar van 2016 bloeide de door opa in de veertiger jaren geplantte Blauwe regen nog steeds uitbundig: hij is blijkbaar door de opeenvolgende reeks bewoners vrij gelaten om weelderig te groeien en bloeien!