Opa's kastjesfabriek, Lundia, en logees

Vandaag kwam de verrassende boodschap dat we morgenavond een nachtje logees krijgen: kinderen en kleinkinderen. Heerlijk, zó vaak zien we ze (hier) niet.

Probleem was wel, dat ik de grote zolderkamer, logeerkamer, in gebruik had genomen als werkplaats. Druk bezig een kastje te maken. Er komen uiteindelijk vier kastjes.

Twee van Lundia-materiaal, waarvan ik een groot deel al had. De oorspronkelijke bestemming daarvan was vervallen, toen ik mijn eigen huishouden samenvoegde met dat van Marijke.

Mijn geschiedenis met Lundia is langjarig en stamt uit de tijd van mijn eerste baantje als loopjongen bij het Nat.Lab. van de RUG in 1960. Het magazijn aldaar, waar ik veel mee te maken had, was ingericht met Lundia stellingen.
Zware objechten, zoals forse regeltransformatoren, kon je vanaf een kar in de heupzwaai nemen en zonder schade laten neerploffen op de schappen.
Jaren later, in mijn eerste huwelijk, kocht ik van de erfenis van mijn grootouders voor de woonkamer een wandmeubel van hetzelfde, uiterst flexibele systeem, met luxueuzere afwerking.

Een nog steeds daarbij passende versie heet nu Lundia Original". Het is naar mijn idee wel veel duurder geworden, maar de producent schijnt door zeer woelige baren gegaan te zijn.

De andere twee kastjes zijn eigen fabrikaat, ook van grotendeels hergebruikt materiaal, van een eerder zelfgemaakte kast. De afmetingen daarvan zijn in grote lijnen aangepast aan de Lundia-kastjes. Dat eerste kastje is al een tijdje klaar, maar moet nog gelakt worden.

Met het tweede was ik nog volop bezig toen de verheugende mededeling kwam, zie bovenstaande beelden.

Het was Marijke's idee om dit exemplaar in te richten voor de vinyl-LP's die we nog hebben, en op die zolderkamer, die we niet veel gebruiken, een plek te scheppen om relaxt te luisteren naar die muziek.

Met dit kastje was ik gisteren toe aan het lakken, en dat kwam af. Toen moest er nog een achterwand op voor de stevigheid. Dat lukte vandaag, gelakt en wel. Dan de schotjes er in, en het kastje is klaar.

Voor mijn gevoel was het opruimen van de "werkplaats" meer werk dan het kastje maken. Dat kwam denk ik omdat het kastje al klaar was...
Maar in de logeerkamer had vanavond al gelogeerd kunnen worden.

Niklas - 130827 - Ruttocratie

We leven in een demo - de Ruttocratie:

Niklas - 130823 - Zorgkotsen

Ik heb de indruk dat de politiek op de verkeerde plaats
zoekt naar het betaalbaar houden van de zorg, omdat
die kosten niet de pan uit rijzen door vergrijzing,
maar door vergraaiing!
Zie b.v. vandaag weer dit bericht...

Fietstocht naar Bourtange

DST 99,11 AVS 20,3 TM 4:52:24 MXS 40 ODO 3445,1
Gegevens van de fietscomputer na thuiskomst.

Donderdag 22-8-2013 - Op fiets naar Bourtange, waar Marijke met de auto naartoe reed.

Ik had de route Ruiten-A kanaal / Laudermarke gekozen, maar (zonder bril, in het sterk variërende licht onder de bomen) dacht ik te laat te komen voor de afgesproken tijd, dus omgeschakeld naar een vermoedelijk snellere route. Vlakbij Bourtange bleek ik veel te vroeg, en ik had geen zin om in m'n eentje ruim een half uur te zitten wachten, dus ik maakte een omtrekkende beweging naar de "Duitse kant" van Bourtange. Toen was ik nog ruim te vroeg, en ben door de vesting naar de andere kant, de grote parkeerplaats gefietst. Daar kwam Marijke me tegemoet lopen: ze was eerder van huis gegaan.
Klik hier voor mijn route op de heenweg.
Gegevens Google Maps: 46,4 km, 2 uur 28 min.

We hebben ca. een uur bij T Oal Kroegie op het terras gezeten, op dat historische vestingplein. Eerst allebei koffie met appelgebak, ik een broodje kroket, toen nog allebei koffie.

Marijke had onderweg nog bananen gekocht ter aanvulling van mijn proviand. Ook had ze een extra bidon met zelfgemaakte sportdrank meegenomen.
Ook had ik de mogelijkheid om de fiets in de auto te laden en mee terug te rijden. Dat heb ik niet gedaan.

Toen ik wegfietste ging Marijke nog naar het bezoekerscentrum, en achteraf blijkt ze daar ook nog van alles op Facebook geplaatst te hebben. Daarom haalde ze me niet in voordat ik Sellingen voorbij was. Dat was voor mij het criterium om de "grote weg" te verlaten en weer richting Laudermarke te gaan langs de Borgerschapenweg.

Zo kwam ik vandaag twee keer langs het huis waar Kees Stip zijn laatste jaren heeft geleefd. Ofschoon hij vooral bekend is van zijn korte "Trijntje Fop" dierengedichten, is hij voor mij een grandioze taalvirtuoos.
En, misschien niet alom opgemerkt ook een heldere denker. Hoewel ik alleen zijn laatste boek bezit: "Kees Stip, Geen punt", heeft hij daarmee in belangrijke mate bijgedragen aan mijn geestelijke ontwikkeling.
Zie ook hier en hier.

Een eindje verder in de Laudermarke reden een paar fietsers voor me en kwam een auto ons tegemoet op die relatief smalle weg. "Die auto is die fietsers voorbij voordat ik ze inhaal", dacht ik. Dat klopte, want in die auto zat Marijke, die nog even teruggedraaid de richting Laudermarke gevolgd was, omdat ik die genoemd had! Voor mij een goed moment om te provianderen en bij te praten.

Klik hier voor mijn route op de terugweg.
Gegevens van Google Maps: 47,5 km, 2 uur 34 min

Ja hoor, ik heb tegen het eind van de terugweg best een paar dips gehad, ik wist bij voorbaat dat dat zou komen, en ik heb me er doorheen geslagen, zoals in mijn beste tijd. En toen ik thuiskwam, was Marijke aan het koken. Mijn aankomsttijd lag keurig binnen de grenzen die ik voorspeld had.
We hebben heerlijk gegeten, en deze fantastische dag pakt niemand ons meer af!

WE300 - Schakelen

Piet zette de auto soepel in de volgende versnelling. Qua autorijden behoorde hij tot de 'late roepingen': hij haalde zijn rijbewijs één maand voordat hij zestig werd. Eerder had hij er geen behoefte aan: zijn werk lag op fietsafstand en zijn reisdoelen waren bereikbaar met openbaar vervoer. Een zeldzame keer reed hij mee met familie of kennissen. Als dat niet kon, dan voelde hij zich vrij om niet te gaan: een zorg minder.

Hij was bezorgd over het milieu, maar hij had altijd gezegd dat hij zou leren autorijden als dat echt nodig was. En nu schamperden sommige mensen dat hij van zijn geloof was afgevallen. Maar hij had praktische redenen, waarvoor zijn critici minder flexibel waren dan hij voor hun hoon.

Piet was ontwerper geweest van elektronische systemen waarmee patiënten in zorginstellingen verzorgers konden oproepen. In de loop der tijd veranderde de techniek sterk, en Piet had dat lang kunnen bijbenen. Van een simpel knopje bij het bed, dat via relais een bel liet rinkelen en een ganglamp aandeed boven de kamerdeur, via een systeem met een centraliste die middels een controlepaneel met lampjes en drukknoppen verpleegsters naar patiënten dirigeerde met 'piepertjes', tot computergestuurde installaties.

Piet had enkele uitvindingen gedaan, waarop het bedrijf patenten had aangevraagd. Toen hij moeite kreeg de ontwikkelingen bij te houden, was Piet, door zijn ervaring met octrooiteksten, de geschikte mediator tussen de technische inzichten van zijn ontwerpende collega's en die juridisch/technische teksten. Zelf had hij in de 'vertaling' door een octrooigemachtigde, niets herkend van de omschrijving van zijn eerste uitvinding.

Tenslotte kon Piet met de VUT, na 40 jaar gewerkt te hebben. Hij keek terug op zeer verschillende werkzaamheden, van loopjongen, via technische functies zoals elektronicamonteur, ontwerper en programmeur, tot medewerker octrooien. Dat had telkens aanpassing van hem geëist, maar dat was hem gelukt.

Plato's WE-300 uitdaging t/m 31 augustus: themawoord = Schakelen.

Niklas - 130811 - Vergeetachtigheid

Ik kwam Piet weer eens tegen; hij drinkt uit principe alleen 's avonds.
"Van niet drinken word ik vergeetachtig," zei hij.
"Als ik 's morgens opsta, en me voorneem om 's avonds niet te drinken,
ben ik dat 's avonds vergeten..."

Rondje fietsen: UFO's geland op klaarlichte dag!

Vandaag had ik me voorgenomen om vanuit Tiel de Waal over te steken over de brug bij Echteld, een rondje te maken langs Alphen aan de Maas, waar vroeger een schoonzusje gewoond heeft, en dan terug met de veerpont Wamel/Tiel.
Tevoren had ik een route bedacht met behulp van Google Maps, maar eenmaal over de brug miste ik een afslag en moest op intuïtie verder de weg zoeken.
Daarbij heb ik blijkbaar meer kilometers gemaakt dan de bedoeling was, bijna 60 i.p.v. 40, volgens de reconstructie achteraf, die ook niet helemaal klopt.

Het was behoorlijk warm, maar toch fietste het wel lekker omdat er genoeg, maar niet teveel wind was, en delen van de route schaduw boden van bomen langs de weg. Ik koos, toen ik weer een wegwijzer vond, voor Maasbommel, om langs de dijk naar Alphen te fietsen en verder.
Bij Nieuwe Schans (punt D op Maps; en niet te verwarren met Nieuweschans in Groningen) ben ik verdergegaan volgens de Fietsknooppuntenroute: 26, 20, 21, 24, 80, 82.
Die laatste twee knooppunten liggen tegenover elkaar aan de Waal, waar de Hendrikus vaart tussen Wamel en Tiel.

Een heerlijke fietstocht, maar met onderweg iets verontrustends! Toen ik bij punt E (maps) even zat te eten, zag ik aan de andere kant van de Maas twee objecten, die duidelijk UFO's ofwel Vliegende Schotels moesten zijn. Enerzijds reflecteerden ze het felle zonlicht, anderzijds leek het of ze een goudkleurig licht uitstraalden. En dat allemaal op klaarlichte dag, zonder dat iemand er op reageerde: zagen ze het wel, of zag alleen ik dat maar?! Ben ik nou gek?!