170624 - ZOZ - Van Linkse Honden en Aardbevingen

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Ik eindigde mijn vorige ZOZ met (volgens een van de reacties, de "eeuwige linkse hond") Freek de Jonge, als katalysator bij protesten tegen de laksheid van de Nederlandse overheid, en de obstructie van de NAM, bij de afhandeling van schade aan woningen, gemoedsrust en perspectief van inwoners door de ongebreidelde gaswinning aldaar.

Reeds in 1986 betoogde Meent van der Sluis (PvdA) dat er verband moest zijn tussen de aardbevingen en de gaswinning in Noord-Groningen. In 2013 (27 jaar later) moest zijn felste bestrijder, de toenmalige NAM-woordvoerder Frank Duut (VVD etc., etc.), toegeven dat van der Sluis gelijk had met het verband, maar probeerde zich te redden met "dat de theorie niet klopte". In 2015 moest hij nog eens door het stof voor de kwalificaties die hij van der Sluis had toegevoegd, teneinde zijn politieke ambities te kunnen voortzetten.

Hoe erg is dat: veel mensen die hier hun hele leven al wonen en werken, maar nu in de basis van hun bestaan worden bedreigd? Die zich gedwongen zien om hun veilig gewaande huis of boerderij te zien instorten, of te verlaten om het gesloopt te zien worden? Of te leven met de constante angst dat hun huis zal instorten, hun leven psychisch en economisch totaal naar de bliksem zien gaan, en zich daarmee maar moeten zien te redden, omdat de overheid geen poot uitsteekt en de NAM schadeherstel traineert?
Dan laat ik gegoede lui die hier komen rentenieren, nog buiten beschouwing.

Beeldbepalende monumenten staan op instorten, maar de "Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed" vindt dat Monumenten en beeldbepalende panden in het aardbevingsgebied die niet meer te redden zijn, moeten als ruïnes toch behouden blijven voor Groningen..
Hoe cynisch kun je het maken?
Een kwestie van geld begrijp ik: terwijl hier voor miljarden uit de grond gepompt is en nog steeds wordt, zijn er geen miljoenen beschikbaar om veiligheid te verschaffen en de schade te herstellen!

Freek de Jonge is 1 jaar en 4½ maand na mij geboren, in Westernieland, in Noord-Groningen dus. Op 30 km van mijn geboorteplaats en 7 km van Eenrum, waaraan mijn vorige ZOZ gewijd was. Ik denk dat Freek de Jonge zich meer betrokken voelt door zijn geboortegrond dan door zijn "linksigheid", al wordt Neerlands Hoop ook wel "sociaal geëngageerd" genoemd.

Tja, ik vond nog een "heel links" lied van Neerlands Hoop. Ik proef er de tijdgeest in van de jeugd van Freek en mij. Men was preuts en sexuele voorlichting joeg ouders blijkbaar schrik aan - het kon kinderen op "slechte" gedachten brengen. Ik herinner me die sfeer, het heeft velen lang achtervolgd, en Freek was ook nog de zoon van een dominee. Alles wat refereerde aan sexualiteit buiten het formele en kerkelijk bevestigde hetero-huwelijk was "Sodom en Gomorra"!
Er is geen mooi filmpje bij, maar het orale tijdsbeeld is beeldend genoeg...

Neerlands Hoop - De harde waarheid:


En ach, is dit links gedoe, of kun je het ook een smartlap noemen? Ik had dit nummer nog in mijn herinnering van Neerlands Hoop, van de "dubbele Panama LP", hier zingt hij samen met Boudewijn de Groot, waarvoor hij o.a. De vondeling van Ameland schreef.

Freek de Jonge en Boudewijn de Groot - Elsje:


Evengoed, Freek de Jonge heeft vanaf 1970 elk jaar een nieuwe show uitgebracht, wat op zich een prestatie mag heten. Daarnaast heeft hij 7 boeken geschreven, en nog zo het een en ander gepresteerd. Hij is met vele prijzen geëerd voor deze "linkse hobbies".
Hij was de eerste Nederlandse cabaretier die een "rode draad" in zijn shows introduceerde en gebruikte vaak een "running gag", een grap die steeds terugkomt.
Het duo Neerlands Hoop (in bange dagen) viel in 1979 uiteen. De oorzaak was het voortdurend op elkaars lip zitten en verschil van inzicht over de verdere ontwikkeling. Het lijkt mij wel enigszins ironisch, dat volgens zeggen Bram Vermeulen meer een muzikale richting wou inslaan, en dat Freek uiteindelijk steeds meer met muziekinstrumenten werd gezien, omringd door goede muzikanten.
Als voorbeeld zijn samenwerking met de Nits (tot mijn verbazing niet in de ZOZ-lijst!), samen "Frits".

Freek de Jonge en de Nits (Frits) - Dankzij de dijken:


Freek had, samen met Robert Jan Stips (en) in 1997 een nr.1 hit in de Top 40 met "Leven na de dood". Dat is een bewerking van het Bob Dylan-nummer "Death is not the end" uit het album van 1988 - "Down In The Groove".

Freek de Jonge - Leven Na De Dood Live, 1997:


De tekst bevatte verwijzingen naar actualiteiten van toen. Engels rundvlees was verdacht door de "gekke-koeienziekte". De boot uit Tirana verwees naar het verdrinken van 83 bootvluchtelingen (nu verdrinken honderden vluchtelingen en haalt dat nauwelijks het nieuws, en zijn er mensen die ze liever laten verdrinken dan dat ze Europa bereiken...). Seedorf miste voor Oranje twee strafschoppen. Aids joeg iedereen angst aan, en werd vooral gezien als een probleem onder homosexuele mannen, die dus gemeden werden "als de pest".
Ook verwijst Freek naar zijn vader, die predikant was en inmiddels overleden: "Volgens mijn vader in de hemel is het alle dagen feest, en mijn vader kan het weten, want die is er geweest". Ik heb iets dergelijks...

Ik vermoed dat Bob Dylan (nl) het heeft geschreven heeft na zijn bekering tot het christendom, de tekst lezend. Van Bob Dylan zelf vond ik 'm niet, wel versies met de Australiër Nick Cave (nl), al of niet als Nick Cave and the Bad Seeds (nl). Ik koos een live versie uit "MTV Most Wanted 1995", met Kylie Minogue (nl), Shane MacGowan (nl), Mick Harvey (nl) en Blixa Bargeld (nl). De laatste zag ik in mijn ZOZ 239 nog langskomen als lid van Einsturzende Neubauten (nl).

Nick Cave and the Bad Seeds and Kylie Minogue - Death is not the end:

Vaderdag

170617 - ZOZ - Van aardappels en kunst

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Deze week was een week van nagenieten. Zondag waren we, tengevolge van een spontane wisselwerking, bij de opening van de nieuwe tentoonstelling in Galerie Het Raadhuis in Eenrum.
Zou er in deze uithoek van het land belangstelling zijn voor kunst? De galerie bestaat bijna 11 jaar, en trekt elk weekend een flink aantal bezoekers met interesse voor figuratieve kunst. Wij waren al lang van plan er een keer naartoe te gaan; Marijke is al een tijd op Facebook bevriend met de galeriehoudster, Ankie Onnes.

De titel van de nieuwe tentoonstelling is: "Doar bluit mien eerappellaand" (Daar bloeit mijn aardappelland), en daar herken je meteen de titel van een lied van Ede Staal in.
Zijn eerste album werd (mede-)gesponsord door het Coöperatieve, wereldwijd in aardappelproducten doende bedrijf Avebe. Daaraan is dit lied te danken en het kwam aldus op "Mien Toentje". (De in Winschoten geboren Max Dendermonde schreef bij het jubileum van Avebe in 1979 de bedrijfsgeschiedenis "Hoe wij het rooiden").

Ik liet Ankie weten dat de muziek van Ede mij vaak raakt, en dat dat me geïnspireerd had tot een gedicht. Ze vroeg toen of ik het bij de opening wou voordragen, omdat het haar raakte. En zo stond ik 2 dagen later voor een behoorlijk publiek…!

Het gedicht is ontstaan toen het thema van onze toenmalige dichtersgroep was: "Het gevoel dat muziek geeft". Ik had de muziek van Ede Staal ontdekt, en realiseerde me, dat mijn vader ook in Gronings gesproken zal hebben. Het lukte me niet, tot ik bedacht dat het niet in het Nederlands kon, maar in het Gronings moest!
Het gedicht Stem en de vertaling zijn te lezen op onze website.

Ik mocht als eerste aan de bak, gevolgd door een muzikale bijdrage van Tria Martina, daarna de speech van Gerard Backx, CEO van aardappelconcern HZPC.

Tria Martina bestaat uit: Jelmer Dijkstra bas, Martina Huinder (fb) zang, en Theo Onnes gitaar. Ze hebben flink op het lied van Ede Staal geoefend, want gewoonlijk is hun repertoire Engelstalig, een enkele keer Nederlands, maar op dringend verzoek van Ankie is dit hun eerste Grunniger laid!
Ik vind dat ze het voortreffelijk gedaan hebben! (De tekst komt na de clip).

TriaMartina - Doar bluit mien eerappellaand:

Doar bluit mien eerappellaand - Ede Staal
(Daar bloeit mijn aardappelland)

Eerst was er veen en alles onbegoanboar,
t Laand was sjompeg¹ en gain mens dij kon der wonen,
Toun kwam de tied van törfgroaven en van toumoaken²,
Van aarmou at men pankouk, broene bonen.

Doar liggen de baauwten³ en de boerderijen,
Doar bluit mien eerappellaand,
Doar woar het vrouger krabben en knooien⁴ was,
Want alles ging nog mit haand,
Doar roazen nou nijmoodse rudermesienen⁵,
Op klaai, op zoavel⁶ en zaand,
Doar baauwen⁷ de boeren al generoaties laang,
Op t Drentse en t Grunneger laand.

Men gruif⁸ kenoalen en daipen⁹, monden, wieken¹⁰,
En deur de bolsterloag¹¹ kwam mizze¹² en ook zaand.
Toun gingen veur t eerst de eerapppels doar bluien,
Wat eertieds dale¹³ was, dat is nou vruchtboar laand.

t Liekt zo mooi, dat laand mit aal zien kleuren,
Ze stoanen in blui: t is lila, roze en wit,
As bie haarstdag¹⁴ de luchten zwoarder worden,
Din gaait allinneg¹⁵ nog om wat der onder zit.

Gedeeltelijke ondertiteling:

1. sjompeg : moerassig
2. toumoaken : ontginnen
3. baauwte is een specifiek soort grond, voorkomend op de grens van de Veenkoloniën en het Oldambt. Het bevat veel zand, ligt hoger dan normaal; afgegraven veengrond. Ook: geploegde akker
4. krabben en knooien : zwaar zwoegen
5. nijmoodse rudermesienen : moderne rooimachines
6. zoavel : zavel
7. baauwen : telen, verbouwen
8. gruif : groef (vt van graven)
9. diepen : natuurlijke of gegraven watergangen, met voldoende diepte voor scheepvaart
10. monden en wieken (of wijken): zijkanalen voor de afvoer van water en turf
11. bolsterloag : bonkaarde of bolster
12. mizze : mest
13. dale : dalgrond
14. bie haarstdag : in het najaar
15. allinneg nog : louter

Ernst-Jan Schaap (fb) heeft de niet alleen de muziek, maar bijna de hele opening opgenomen: Galerie Het Raadhuis, Eenrum - Doar bluit mien eerappellaand.

Nu even een collage van schilderijen, een willekeurige greep uit de tentoonstelling. De foto's komen van Jan-Pieter Wind (fb), Marijke, en van de affiche van de galerie.

Deze twee vond ik grappig bij elkaar passen qua inhoud:

Eén schilderij deed me (visueel) denken aan de hoes van het album "Animals" van Pink Floyd...

Bij die landschappen zag ik mezelf in gedachten weer achter de ploeg lopen van "Oom", de broer van mijn stiefvader, waar ik wél goed mee kon opschieten.
Maar dat was "vrouger", ik was zo omstreeks 15 jaar.
Ankie noemde het al even toen ze mij introduceerde:

Vrouger, vrouger,
Wat gaait de tied toch vlug,
Pas as ie older worden,
Ja, din komt alles terug

Ede Staal - Vrouger (Houwerzijl ± 1965):


(Ja, Melody had 'm al in ZOZ 201, andere clip).
Dat Ede Staal's muziek ruim 30 jaar na zijn dood nog altijd heel populair is, ook bij andere (streektaal-)artiesten, moge blijken uit de lijst met "covers" die RTV-Noord heeft opgesteld. En volgens mij komen er nog steeds nieuwe bij.
Ede schijnt overigens maar zo'n 20 keer opgetreden te hebben; er werd wel eens gezegd "dat ze hem het podium op moesten schoppen". Hij werd vooral bekend via Radio Noord, daardoor zijn er ook weinig "live" beelden. Eén optreden staat in elk geval op Youtube: Ede Staal - Concert RTV Noord 1984, met zijn vaste begeleider Henk Bemboom. Wikipedia verwijst abusievelijk naar de oprichter van Ponypark Slagharen, maar de musicus behoorde tot een van de vroege bezettingen van Black Lake. Toen de band net succes begon te krijgen, verongelukte zijn collega Koos Bloemsma, die de Flowertree Studio had opgericht. Henk werd mede-eigenaar van de studio. De eerste twee albums van Ede Staal zijn daar opgenomen.

En dan lees ik vandaag weer iets dat me boos maakt. Rutte praat in Appingedam met actiecommité's, en tegelijk ligt er een geheim rapport van de "Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed", waarin staat:
Monumenten en beeldbepalende panden in het aardbevingsgebied die niet meer te redden zijn, moeten als ruïnes toch behouden blijven voor Groningen.
Een kwestie van geld begrijp ik: terwijl hier miljarden uit de grond gepompt zijn, zijn er geen miljoenen beschikbaar om de schade te herstellen!

Inmiddels was, onder aanvoering van Freek de Jonge, al eerder een lied van Ede Staal aangepast en ingezet tegen de aardbevingsschade door de gaswinning...


Nou maar hopen dat Galerie Het Raadhuis blijft staan; ze zitten geloof ik niet in de directe gevarenzone, en buiten de competentie van de "Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed"...

170610 - ZOZ - Van elektronica, muziek en natuur

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Ik had weer eens zo'n plotselinge groepsnaam in mijn gedachten: Einsturzende Neubauten. Niet dat er muziek van ze is blijven hangen maar die naam wel, waarschijnlijk omdat mijn opa, gepensioneerd uitvoerder in de bouw, de na-oorlogse op snelheid gerichte woningbouw misprijzend omschreef als "revolutie-bouw".
Maar eens gezocht dus, en geluisterd. Mijn regelmatige lezers weten, dat ik muzikale experimenten op z'n minst interessant vind.

Vrij naar Wikipedia: Einstürzende Neubauten (vertaling: instortende nieuwbouw) is een in 1980 in West-Berlijn opgerichte Duitse avant-gardistische performancegroep.
Het zijn de Duitse pioniers van de industrial en noiserock, die nog steeds actief zijn. In het begin gebruikten ze allerhande industrieel materiaal en machines, naast gitaren en percussie, en gescandeerde teksten. In de loop der jaren werd hun muziek meer verfijnd en schakelde de band over naar een symbiose tussen chaotische noise en verstilde, onheilspellende ambient.
Bij sommige van de meer "gangbare" stukken die ik luisterde, had ik een associatie met muziek van Mark Scheper.

Ik ken Mark sinds begin 1990. Hij studeerde HTS Electronica, kwam bij ons stagelopen, en ik werd zijn stagebegeleider. Ik had net weer de colbertjes en stropdassen herontdekt, Mark was meer van de alternatieve outfit, maar het klikte.
Hij speelde toen al in een band en ik kocht een cassette van hem, die ik nog vaak heb beluisterd. Maar, zoals dat gaat, onze wegen scheidden zich.

Zijn voortreffelijke stageverslag, waar elektronica en informatica elkaar overlappen, mocht van de bedrijfsleiding niet "naar buiten" vanwege "bedrijfsgeheimen", zijn mentor mocht het alleen ter plaatse inzien. Jammer dat ik geen exemplaar heb meegesmokkeld, om het hem alsnog te geven toen het gevaar van bedrijfsspionage achterhaald was.
Enkele jaren later ontmoette ik Mark tijdens een vakantie op Schiermonnikoog, waar hij toen bezig ging als natuurgids.

Een paar jaar geleden kregen we via Facebook weer contact en hebben we elkaar gesproken. Na de HTS heeft Mark milieukunde gestudeerd, en maakt nog steeds muziek.
Deze week ontdekte ik dat hij niet alleen muziek op Soundcloud heeft staan, maar ook op Youtube. Behalve muziek staan er ook natuurvideo's van hem, sommige zijn uitgezonden in het TV-programma Vroege Vogels.
Behalve muziek en natuurvideo's maakt Mark ook prachtige natuur- en landschapsfoto's, die te vinden zijn op Colorworld. Twee voorbeelden:

Mark noemt veel van zijn muziek "ambient", en daaruit voor deze ZOZ mijn keuze.
Vrij naar Wikipedia: "Ambient is geëvolueerd vanuit de synthesizer-muziek van artiesten als Brian Eno en Kraftwerk. Het is een rustige, lang uitgesponnen muziekstijl met elektronische instrumenten, waarbij men meer bezig is met het creëren van soundscapes (geluidslandschappen) dan met liedjes en composities.
De term 'Ambient' werd medio jaren zeventig ontwikkeld en gepopulariseerd door experimenten van Brian Eno, om zijn eigen soort van omgevingsmuziek te beschrijven, in samenwerking met Robert Fripp. Deze muziekstijl was reeds bij het begin van de twintigste eeuw te vinden in de klassieke muziektraditie, onder andere bij de musique concrète, maar ook bij Erik Satie en anderen.
Eno vond het muziekgenre dus niet uit, maar hielp het wel aan zijn naam. De term 'ambient' stamt van het Latijnse werkwoord 'ambire', wat 'rondgaan' of 'omringen' betekent. Het ging Eno dan ook om het scheppen van subtiele geluiden die de luisteraar zowel insluiten als veranderen.".

Via de informatie over Brian Eno ontdekte ik het bestaan van de organisatie Democracy in Europe Movement 2025 (DiEM25), lees: What is DiEM25?".

Tijd voor muziek (eindelijk)! Maar wees niet te ongeduldig, luister naar de opbouw.
Mark geeft details over zijn gebruikte instrumentarium in de titels van en toelichting bij de clips, dat laat ik hier even weg, maar ik kom er op terug.

We beginnen met een druk bezig mierenleger.
Mark Scheper - Ants:


Qua titel gaan we nu geloof ik de celbiologie in.
Mark Scheper - Plasmatic:


Nu: "Just some fun with loops, guitar and synths.".
Mark Scheper - Eclipse:


Water Striders zijn insecten die in het Nederlands Schaatsenrijders heten. Mark werd bij deze muziek geïnspireerd door Tangerine Dream.
Mark Scheper - Water Striders:


Dan een stuk in "Berlin School style", de Berlijnse School voor Elektronische Muziek. Een ontwikkeling die voortkwam uit de "Krautrock", oorspronkelijk een denigrerend bedoelde, door Engelstalige muziekjournalisten bedachte benaming voor muziek die niet in het toen populaire straatje van Blues en Rock 'n Roll paste.
Mark Scheper - Circles of Mania (Berlin School style):


Delaatste clip heeft iets wat ons bindt: de liefde voor Schiermonnikoog - de beelden zijn daar opgenomen.
Mark Scheper - Waves:


Ik heb even gesnuffeld naar het instrumentarium dat Mark genoemd heeft. In die lijst zag ik o.a.: Arturia microBrute, MicroKorg Korg Volca Keys, Waldorf Streichfett, Dreadbox Erebus, Yamaha CS1X en Zoom R24. Een collage van een aantal afbeeldingen:

Mark is vermeld op de site van Poparchief Groningen met de naam D*Time, en daarmee is hij ook te vinden op Facebook. Er staat muziek van D*Time op Bandcamp en Soundcloud.
En dan is er natuurlijk Mark Scheper's Youtube kanaal, waar ook zijn natuur-video's staan.

Lijkt dit op reclame voor Mark? Dat is dan maar zo, ik heb niet de indruk dat hij zo iemand is die overal met zijn neus vooraan staat, om hard te roepen hoe geweldig hij wel is. En ik vind het geweldig om te zien welke weg hij gekozen heeft na zijn stage bij ons, en de creativiteit en kwaliteiten die hij ons laat zien. Als we het willen zien. En horen.

170606 - Een mooi Pinksterweekend

Wat doe je als het Pinksteren is en mooi weer? Wij zijn er beide dagen op uit geweest, rondtoeren. Zondag was de voorspelling dat het westelijk beter weer zou zijn dan oostelijk in het land. We kozen de Frieslandroute als aanloop. Door omleidingsborden raakten we een beetje de weg kwijt, maar dat vinden we in zo'n geval niet erg. Sight-seeing komen we vanzelf weer ergens goed terecht; hoezo navigatie gebruiken?

In Appelscha was een markt, waar we even rondliepen. Uiteraard snuffelen bij een boekenkraam, kletsen met de eigenaar, en toch een (oud) boek mee: "Een Vacantie op de Friesche Wateren" door J. Kleefstra, "Uitgaaf der Maatschappij van Goede en Goedkope Lectuur - Amsterdam".
We hadden nog niet voldoende trek om iets te nuttigen, dus trokken we verder.

Langs voor ons onbekende weggetjes kwamen we bij het Fochteloërveen, een van de prachtige Drentse natuurgebieden.

Ik dacht op een gegeven moment ganzen te horen en zag een zestal vogels vliegen, maar dat was niet de vlucht van ganzen. Ik herinnerde me op een bord te hebben gelezen dat er kraanvogels in het gebied verblijven. Kraanvogels zijn zeldzaam in Nederland. Ze hebben een spanwijdte van twee meter, maar ze waren te ver weg om ze zelfs met de verrekijker goed te zien.
Wel zag ik even later iets roods in het gras en was blij dat Marijke, die voor me liep, er niet per ongeluk op trapte. Het was een St. Jacobsvlinder (niet te verwarren met de St. Jansvlinder), en dat wist ik omdat ik er twee jaar geleden op Schiermonnikoog ook een had gefotografeerd en een link kreeg van Mark Scheper (binnenkort meer over hem).

Soms zie je een boom die intrigeert. Deze staat solitair langs het pad, en op de weg terug zie je dat het op de vingers van een hand lijkt, en de boom gemolesteerd lijkt. Blikseminslag? Maar hij staat nog fier overeind.

We reden langs onbekende weggetjes verder en kwamen in Veenhuizen terecht. Eerder was het niet best als je "in Veenhuizen terecht kwam". Er is daar het Gevangenismuseum, en met onze Museumkaart bij ons, besloten we er eens te gaan kijken.

Er is ook behoorlijk rekening gehouden met interessante dingen voor kinderen:

Na doorlopen van de hele collectie komen we via het restaurant buiten, en kunnen we naar de luchtplaats en het celblok.

In dat celblok zijn veel variaties van celdeuren van veel gevangenissen en cachots uit de loop der tijd te zien.

Er is een isolatiecel te zien. Marijke neemt er plaats. Met haar tas en mobiele telefoon, wat in de praktijk nooit zal mogen…!

Maar welke moraliserende opschriften er ook gebruikt werden, wat zou je voelen als je in zo'n cel zit, alleen of vanwege ruimtegebrek met z'n tweeën (klikt dat?)

Ik ben nog even teruggelopen. Vrijwel aan het begin stond een martelwerktuig tentoongesteld, dat ik in eerste instantie te walgelijk vond. Er spreekt een ongelooflijk wrede "creativiteit" uit: in 9 slagen met zo'n op de achtergrond getoonde ijzeren staaf werden van een veroordeelde alle ledematen "bijzonder efficiënt" kapot geslagen. Er volgde een "genadeslag". Wat is zo wreed dat je wreder geweest kunt zijn, om deze absurd geperfectioneerde marteling te "verdienen" in een "beschaafd" land als het onze?

---

In de (voor ons) vroege morgen van tweede Pinksterdag bedachten we dat we wel eens naar de tentoonstelling konden gaan kijken in Museum de Oude Wolden, waarover we Hemelvaartsdag hadden gehoord. Bellingwolde is niet zo heel ver weg, en het museum bleek op een locatie te liggen waar we meermaals onachtzaam voorbij waren gereden, ondanks herinneringen door spontane contacten in dat dorp.

Er is een zaal met de vaste expo van Lodewijk Brückman, realistisch fijnschilder met een hang naar het magisch realisme.

Ons hoofddoel was de tentoonstelling "Trillingen" van kunstenaarsvereniging VANTYNAARLO, en dan met name het werk van onze vriendin Tobi van Ringen (we waren er Hemelvaartsdag).

Marijke poseerde bij, en fotografeerde het werk van Tobi, een installatie en twee grafische werken.

De dunne draden met loodjes van Tobi's installatie, "Laterale lijnen", geven, samen met de verlichting, op de vloer een mooi lijnenspel.

Vanuit het restaurant / ontvangstzaal heb je een fraai uitzicht, Marijke genoot er bij vertrek buiten nog even van.

De gastheer van het museum vertelde honderduit over Bellingwolde. Ook over de Magnuskerk, waar we al eens uitgebreid binnen mochten rondkijken. Hij vertelde dat het gebouw naast de kerk vroeger een nonnenklooster is geweest. Maar de nonnen mochten niet buiten komen, dus was er een tunnel naar de kerk…

En op de losstaande toren zijn sporen te zien waar de soldaten van Bommen Berend hun pijlpunten scherpten langs de muur.
Met een rondje door het weidse Groninger landschap gingen we daarna huiswaarts, om na te genieten van twee mooie dagen.

170603 - ZOZ - Van speeldozen en vensters

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Mijn oude laptop werkte met Windows Vista, en dat is uit de tijd. Er komen geen updates meer, en dat is geen veilig gevoel, met alle rommel die men ons probeert aan te smeren. Die computer heeft ook zijn beste tijd gehad en veel nieuwere programma’s eisen ook meer van de machine.
Daarom heb ik mijn AOW-vakantiegeld opgemaakt aan een nieuwe laptop met Windows 10; een nieuwe "speeldoos" dus.
Na een week uitzoeken hoe het werkt en alles overzetten, met een paar tegenslagen, kan ik nu weer aan de gang, al is nog niet alles naar wens ingesteld.

In de loop der tijd zijn er heel wat speeldozen bedacht en gemaakt om muziek mee te maken. Een flink aantal voorbeelden zijn bijeengebracht in het Museum Speelklok (tot zomer 2010 Nationaal Museum van Speelklok tot Pierement). Even een heerlijk nostalgisch inkijkje.

Nationaal Museum Van Speeldoos tot Pierement te Utrecht - Presentatie 1958:


We blijven nog even in nostalgische sferen. In 1963 werd Annie Palmen voor Nederland afgevaardigd naar het Eurovisie Songfestival met het liedje Een Speeldoos. Helaas eindigde ze op de laatste plaats, evenals Finland, Noorwegen en Zweden, maar daarmee was ze niet de eerste Nederlandse inzending met dat lot. Ook niet de laatste.
Later zong ze bij de Boertjes van Buuten, ik noemde het in mijn ZOZ 213.

Annie Palmen - Een Speeldoos:


Computers waren er in die tijd nog nauwelijks. Voor de functionaliteit die nu in een moderne smartphone zit, zou je toen een ruimte nodig gehad hebben ter grootte van het Rijksmuseum, schat ik zo. Nu zit het in een paar "chips".
De computers van die tijd moest je heel primitief programmeren, door schakelaartjes in de juiste stand te zetten. Wel iets anders dan het bedienen via een besturingssysteem zoals Windows - Vensters op een beeldscherm, in plaats van een rij lampjes waar alleen een deskundige iets uit opmaken kon...

Een deskundige die iets gemaakt heeft dat Vensters heet, is Meestergitarist Harry Sacksioni. Het is te vinden op zijn album "65". Hier live gespeeld in Cultuurcentrum de Oosterpoort in Groningen. Het komt zacht op gang, ik vind het prachtig en het duurt bijna 20 minuten.

Harry Sacksioni - Vensters:


Voor wie dat te lang duurt heb ik een Nederpop-klassieker, die ik tot mijn grote verbazing niet in de ZOZ-statistieken vond: Window of my eyes van Cuby & the Blizzards (en), met Herman Brood (en) op piano!

Cuby & The Blizzards - Window of my eyes:


Dat is dan bij dezen rechtgezet...