190427 - ZOZ - Van Staal en storm

Het was een feestelijke periode, sinds de vorige "zwijmeldag", en ook daarvoor al. Genoten van een rondrit door het ontluikende lentelandschap van "Tukkerije", en bij een verjaardag hoort gebak. Dat was Twents Eetcafé Melkbeernke wel toevertrouwd! Net als de lunch bij Landgoed Kaamps trouwens!
Pasen, logees, waarvan vader en zoon getrakteerd werden op een gewonnen wedstrijd van FC Emmen tegen FC Utrecht.
Op paasmaandag een tochtje de andere kant op, noordwaarts dus, zonder vooropgezet plan. Nou ja, waar gaan veel mensen op paasmaandag naartoe? Meubels kijken!
Bij ons roept dat associaties op met een reclamespot die al lang niet meer vertoond wordt, maar zó populair was dat hij, op verzoek, op Youtube is gezet. Gewoon lief door de simpelheid. De hoofdpersoon, Meneer Mulder, is waarschijnlijk inmiddels gepensioneerd. Maar het was er, op paasmaandag (!), volstrekt uitgestorven…!
We reden verder noordwaarts, het weidse, zonovergoten Groninger platteland op.

Zo kwamen we terecht bij het sluizencomplex van Nieuw Statenzijl (de), aan de Duitse grens.

Als je bovenop stond, kon je mooi de zon in het water zien schijnen, met onze schaduwen in de diepte.

De wegwijzer direct naast de sluis geeft aan hoe de afstanden zijn naar Nederlandse en Duitse plaatsen.

Omdat onze armen niet lang genoeg waren om een gezamenlijk selfie te maken met dat grote gele frame daar, hebben we daar achteraf maar een van gemaakt uit twee foto's, met dat uitzicht over de Dollard naar Emden.

Aan de andere kant naast de sluis staat een bord met een liedtekst van Ede Staal (nds, en) over deze plek, in het Gronings Nij Stoatenziel.

Ede Staal - Nij Stoatenziel:


Er zijn meerdere covers van, maar deze vond ik de moeite waard. Een Groninger bluegrass band, de Stroatklinkers, die ontstaan is uit een gelegenheidsoptreden! Mijn vaste lezers weten dat ik nogal gecharmeerd ben van de Dobro, vandaar...

Stroatklinkers - Nij Stoatenziel:


We hadden inmiddels wel een beetje trek, dus zetten we koers richting Termunten of Termunterzijl om een visje te gaan eten. Door de polders, zo dicht mogelijk langs de Dollard, en af en toe even over de dijk kijken. Er zijn mooie natuurgebieden, zoals de Punt van Reide. Marijke ging even de schapen op de dijk van dichterbij bekijken.

In Termunten en Termunterzijl zat alles tjokvol. Geen wonder op zo'n dag met zulk weer! Door naar Delfzijl dan maar. Het Eemshotel, waar we wel eens gedineerd hadden, leek ook vol te zitten. Ik meende me te herinneren dat er een eetgelegenheid was aan de weg langs de verladers, en dat was zo: De Kleine Zeemeermin, waar je af en toe schepen langs ziet varen en over de Dollard heen Duitsland ziet liggen "alsof je het aanraken kunt".

We kozen allebei de in roomboter gebakken schol, en het was prima voor elkaar en heerlijk.

De Kleine Zeemeermin stond altijd "met de poten in het water, maar nu is er langs de kade een strook zand opgespoten. De hekken behoeden onbevoegden voor drijfzand, denk ik.

Na al die feestelijkheden was het natuurlijk tijd voor wat lichaamsbeweging, dus haalde ik de volgende dag de fiets maar weer eens uit de schuur.

De dag die ik had uitgekozen was zonnig en goed van temperatuur, maar het waaide stevig. Dat merk je vooral als je op de vlakte komt. De pas geploegde akkers zorgden voor Sahara-achtige zandwolken.

Even pauze bij windkracht 5. Mijn tocht voerde me langs natuurgebied Bargerveen, alweer strak langs de Duitse grens. Mijn fiets stond tegen een picknickbank, maar waaide soms weg...


Het deed me denken aan een hit van lang geleden van Johnny & the Hurricanes (nl). Het nummer was ooit de tune van de Top 20 show van de British Forces Broadcasting Service in Duitsland.

Johnny and the Hurricanes - Sand Storm:


Toen ik weer thuis was en m'n sokken uit deed, kon je zien dat ik ongewild heel wat boerenerfgrond had ontvreemd. Het deel dat uit Duitsland was komen waaien is hun eigen schuld, hadden ze het maar geen uitreisvisum moeten geven!

Daarna was het goed uitrusten. Marijke heeft altijd gauw wat lekkers en warm drinken klaar. Wachten tot ik afgekoeld ben en dan douchen.
Toch nog even een mooie, toepasselijke cover van Ede Staal door iemand die bij mij al eerder voorbij kwam, Marlene Bakker.

Marlene Bakker - As't boeten störmt (Ede Staal cover):

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

190420 - ZOZ - Van galop en gekkigheid

Deze week ben ik maar weer eens aan het ramen wassen geweest, van de zolder tot beneden. Veurjoar in de kop zeg maar… En ik dacht aan dat onvergelijkbare talent Dorus (Tom Manders): "'k Ga trappie op en trappie af met emmers water" en "wat ik gezien heb deze week za'k u vertellen…", maar dat is meer de omlijsting van een conference.

Ik vond wel een ander hilarisch nummer van hem, een parodie op een destijds zeer populaire Nederlandse groep:

Tom Manders - The Galloping Comedians / Borstelnummer:


Wat je ziet zijn borstels waar ze op lijken te spelen, maar wat je hoort zijn Mondharmonica's. Een belangrijke fabrikant is Hohner, ook bekend van accordeons, maar het bedrijf begon met mondharmonica's.

De Hotcha's, begonnen als quintet, maar hun grootste succes hadden ze als het Hotcha Trio. Niet alleen in Nederland waren ze populair, ze traden in heel Europa op en verkochten platen in Amerika!.
Tom Manders was goed bevriend met de Hotcha's en ze traden ook samen op, ook de Hotcha's hadden komedie in hun shows. Een van hun nakomelingen heeft een biografie met foto's op zijn website, en in 1998 stond een lang artikel in de Volkskrant: Laatste echo's van het Hotcha Trio.
Het door Dorus geparodieerde nummer was hun succesvolste en bekendste nummer.

Hotcha Trio - Galloping Comedians (1951):


Deze muziek is van componist, muziekpedagoog en pianist Dmitri Kabalevski, en is onderdeel van The Comedians. Dat is geschreven als toneelmuziek voor een kindertoneelstuk, The Inventor and the Comedians, waarvan later delen zijn samengevoegd tot een concert suite. Galopping Comedians is daarvan het bekendst, en wordt qua herkenbaarheid wel vergeleken met Sabre Dance van Khachaturian.
Van klassieke muziek zal ook wel een klassieke uitvoering te vinden zijn, dacht ik, en vond deze. Daaruit blijkt dat ook orkesten die aan klassiek doen niet geheel gespeend hoeven zijn van humor.
Dit is een optreden van het Colorado Springs Youth Symphony Orchestra o.l.v. Maestro Gary Nicholson in İstanbul - Juni 2012.

Colorado Springs Youth Symphony Orchestra - Comedian's Gallop / Kabalevsky:

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

190413 - ZOZ - Van tulpen en toeristen

We waren door vrienden uitgenodigd voor een dagje Keukenhof. Dat leverde veel foto's op en mooie herinneringen aan die dag, dus combineer is dat met de "zwijmel" van deze week.
Ik plaats ook weer links (>> ) in plaats van het insluiten van video's. Ik kreeg vorige week een reactie over "bang zijn", maar ik ben voorlopig even voorzichtig: ik heb op een IPR-afdeling (Intellectual Property Rights) gewerkt. Noem het beroepsdeformatie als je wilt.

De gekozen datum was maandag 8 april: in het weekend was de te verwachten drukte veel groter. Gelukkig was het voortreffelijk weer voor zo'n expeditie vanuit, zoals men met gevoel voor overdrijving nog wel eens zegt, het hoge noorden.

Met een idee dat je vooral bollenvelden zult zien zit je er naast. Als je gearriveerd bent op de parkeerplaats, zie je vooral een enorm veld met auto's, en aan het eind van "ons" pad zag je er nog net een paar streepjes van de bollenvelden er tussendoor.

Eenmaal voorbij de ingang, zie je overal perken met een weelde aan bloemen in allerlei kleuren en vormen.

Het blijkt een groot park, met allemaal lanen waarlangs indrukwekkende bomen staan.

Er was volop zon, de temperatuur was aangenaam. Op diverse plaatsen zijn er vijvers en andere waterpartijen; Marijke was er helemaal in haar nopjes.

En zo tussen de bloemen komen er antieke Nederlandse liedjes terug, zoals deze van Helma en Selma (Selma was later een van de Selvera's).

>> 'k Heb mooie tulpen - Helma en Selma (1955)

Bomen staan vol bloesem en overal zijn er perken met planten en bloemen. De hoogteverschillen geven het geheel een extra dimensie.

Ik vond een lied met de titel Keukenhof, door een Nederlandse zangeres, die niet in de Nederlandse, maar wel in de Engelse Wikipedia staat: Patty Trossèl ofwel La Pat, en ze heeft een eigen pagina met een eigenzinnige La Pat / Biografie. Deze video is gemaakt door Erwin Olaf.

>> La Pat - Keukenhof, of kies La Pat (Patty Trossel) - Keukenhof (live in Soest, 2017)

Tussen de eenjarige en meerjarige planten op het onderste niveau en de kruinen van de hoge, oude bomen, is verrukkelijke bloesem op ooghoogte natuurlijk niet te missen!

Tussen al dat publiek gaat op deze maandag het onderhoud van het park gewoon door. Uitgebloeide bloemen worden er uit gehaald.

Hier zag ik in één beeld een waterpartij, een grillige boom, en een aantal kunstwerken, met nog een hoekje van een van de horecapaviljoens.

Maar de hoofdattractie blijft toch de pracht en praal in kleur, vorm en variatie van de bloemen.

Terwijl het op de ene plek bomvol is met toeristen en je bijna denkt in Japan of China te zijn, lijkt het op andere plekken heerlijk rustig.

Dan zien we dat het bezoek van John en Yoko aan het Amsterdam Hilton wordt herdacht. Een opstelling die herinnert aan hun "Hair Peace / Bed Peace" demonstratie tegen de Viëtnamoorlog. Ik was al verder, maar zag dat Marijke daar was blijven staan. Ze vertelde dat er een wand was, waaraan je een briefje kon hangen met een boodschap van wat of wie je houdt.

Het paviljoen met orchideeën had niet over gebrek aan belangstelling te klagen. Het was gelukkig niet te vol om foto's te maken, want er zijn zóveel varianten te zien! Sommige lijken gezichtjes, of viooltjes, anderen lijken hun tong tegen je uit te steken.

De Keukenhof is te groot om in één dag alles goed te bekijken. Je sjouwt heel wat af, en dan is af en toe een vrij bankje een genot. Het hondje zat me lief aan te kijken, maar elke keer als ik een foto wou maken keek 'ie de andere kant op.

Op dat bankje hadden we uitzicht op bloemen, uiteraard. En toen we weer opstonden zagen we nog veel meer kleurrijke perken.

In het laatste paviljoen dat we bezochten was ik gefascineerd door de lichtval, hoe de zon de kleuren van een aantal objecten omtoverde tot een kaleidoscoop, leek het wel.

Er was in dat paviljoen ook aandacht voor de Flower Power periode. De dames die toevallig bij deze wand stonden, hadden zich blijkbaar op voorhand voorzien van kleding in bijpassende kleuren. De dame links lijkt zich betrapt te voelen door mijn camera.

Maar deze dame poseert gewillig, ze is fan van dierenpark Wildlands. Deze olifant is trouwens een oude bekende. Hij was te zien tijdens de Elephant Parade in Emmen (van 5:58 tot 6:04) in 2010. Het (oude) Dierenpark Emmen bestond 75 jaar, dat werd gevierd met deze manifestatie, waar 150 olifanten, beschilderd door kunstenaars en bekende Nederlanders, te zien waren in het park en in de stad. Ze werden geveild om geld in te zamelen voor het redden van de Aziatische olifant. Ik vond een site waar 1335 ontwerpen uit velerlei plaatsen uit allerlei landen te zien zijn. De "onze" staat op Pagina 59, heet Poldermodel Georgie en is het werk van George Jurriaans (†2016).

En zo zijn we intussen de uitgang genaderd, en klinkt in mijn hoofd een lied over Tulpen uit Amsterdam, dat oorspronkelijk geschreven is door de Duitse zanger-schrijver Klaus Günter Neumann, die na een optreden in Amsterdam een uitstapje had gemaakt naar de bollenstreek, maar internationaal is Amsterdam bekender. (Hij schreef ook de wereldhit Wonderland By Night.)

De Nederlandse vertaling is van Lammy van den Hout en Johnny Steggerda, beide onder pseudoniem, geloof ik. De eerste die het in het Nederlands op de plaat zette was de Belg Jean Walter, en er zijn heel veel covers, maar ten onzent is er natuurlijk maar één artiest die bij dat lied hoort: omroeper, presentator en zanger Herman Emmink!

>> Herman Emmink - Tulpen uit Amsterdam

Uiteraard zien we nog tulpen langs de waterkant, en, bijna bij de uitgang, staat daar het beeld Luchtdans van Marina van der Kooi.

De omschrijving van het beeld door de kunstenares: De blijdschap van de koe die na de winter weer de wei in mag. Maar ook een verbeelding van ons aller overgeleverd zijn aan krachten die veel sterker zijn dan wijzelf.
Ik vond het wel genoeg, en fijn om weer naar huis te gaan, na een dag met enorm veel bloemen, mensen en indrukken...

O ja, vandaag, zaterdag 13 april 2019, is het Bloemencorso Bollenstreek 2019 - het zal wel lekker druk zijn tussen Noordwijk en Haarlem!

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

190406 - ZOZ - Van Hullie en Bob

Om te beginnen: vandaag sluit ik geen videoclips in, maar plaats uitsluitend de links naar YouTube. Bij de eerste clip die ik wilde insluiten, stuitte ik op de aanmaning om eerst zorgvuldig de voorwaarden door te lezen.
Dat zal een gevolg zijn van de nieuwe Europese Auteursrecht wetgeving, waartegen YouTube/Google zich juridisch wil indekken. Oké, maar die voorwaarden zijn in het Engels en héél veel, héél lang. Dat kost me teveel tijd, misschien later. Dus voor de zekerheid plaats ik alleen de links, daarmee kan ook iedereen de clips vinden.

Zoeken bij Google op [auteursrecht europa] leidt tot een heel lange lijst, waaruit ik alleen even een FAQ pagina link, zonder die nu te bestuderen.

Nu mijn bijdrage voor deze week. Met "Bob" bedoel ik in dit geval Bob Dylan (nl), ik neem aan u allen welbekend, en met "Hullie" bedoel ik de Noord-Ierse band Them (nl), onder de jongeren onder ons waarschijnlijk minder bekend, maar de bekendste persoonlijkheid van destijds, zanger etc. Van Morrison (nl) mogelijk weer wel.
In de info over Van Morrison trof me een zin, die waarschijnlijk Trees verwonderd zal doen opkijken: In April 1964, Van Morrison established an R&B club at the Maritime Hotel, Belfast with entrepreneurs Jimmy Conlon, Jerry McKernan and Gerry McKervey (known as the "3Js").

Them was actief van 1964 tot 1972, maar hun succesrijkste tijd was met Van Morrison, die in 1966 opstapte en een succesvolle solo-carrière begon. Ik heb het idee dat er aardig wat tumult was binnen de groep, met veel bezettingswisselingen, iets dat vaker voorkomt met grote ego's.
Ik herinner me dat Them was uiteengespat net op een moment dat er een tournee zou beginnen, en dat Van Morisson op de Nederlandse TV verscheen, begeleid door Cuby's begeleidingsgroep The Blizzards (nl) - playback. Maar er zouden aldus ook optredens geweest zijn.

Tussen de songs van Them die ik nog steeds wondermooi vind klinken, kwam ik er een tegen die geschreven is door Bob Dylan: It's All Over Now, Baby Blue, en die koos ik voor vandaag.
Dylan heeft nooit willen vertellen wie die "Baby Blue" is, waarmee het "all over" was, dus de gissingen gaan nog steeds door. Op het moment dat ik dit schrijf is de buitentemperatuur hier 8° C, dat brengt me op de vraag: blauw van de kou... of blauwtje gelopen…?

Oorspronkelijke bracht Bob Dylan de song echt heel "basic", zoals een echte folk-zanger zijn liedjes brengt: alleen met z'n akoestische gitaar.

Bob Dylan - It's All Over Now, Baby Blue (1965) (met 2-talige ondertiteling).

Ter vergelijking kies ik voor een opname uit 1987, waar Bob Dylan dezelfde song speelt samen met de legendarische rockband Grateful Dead (nl), waarvan de veelzijdige Jerry Garcia (nl) de bekendste figuur was.

Bob Dylan and the Grateful Dead - Baby Blue (1987).

Bob Dylan heeft heel veel songs geschreven en heel veel daarvan zijn door heel veel artiesten gecovered. Uiteindelijk heeft men hem daarvoor de Nobelprijs voor de Literatuur toegekend. Terecht naar mijn mening, omdat zijn teksten zóveel mensen hebben geïnspireerd, een houvast hebben geboden in roerige tijden en getroost.

Them is een van de groepen die songs van Dylan hebben opgenomen. Ze hadden uiteraard een andere stijl, ze werden gepresenteerd als onderdeel van de "British Invasion" van populaire muziek in Amerika. Wat mij vooral boeit is de begeleiding, in dit nummer en ook in een aantal andere songs: de groep was niet alleen Van Morrison.

Them - It's All Over Now, Baby Blue.

In de 70-er jaren kreeg Van Morrison last van podiumangst, door de enorme massa's publiek, in tegenstelling tot de honderden die hij gewend was. Hij heeft een tijd niet opgetreden, maar keerde later terug via optredens in kleinere clubs.
Ook Van Morrison is ouder geworden, en in 2016 is hij "in de adelstand verheven", zodat hij sindsdien Sir Van Morrison heet.
Hij heeft nog steeds oudere songs op zijn repertoire (niet alleen uit zijn eigen omvangrijke oeuvre), onder andere deze. Hier is hij geafficheerd op het Gent Jazz festival 2015; ik kon niet vinden wie zijn medemuzikanten zijn. Ik vind hem hier een routineuze, vermoeide indruk maken, desalniettemin kies ik deze als vergelijking met de Them-versie.

Van Morrison - It's All Over Now, Baby Blue (Gent Jazz 2015).

Toen ik mijn verhaal voor vandaag klaar had, ontdekte ik dat dezelfde versie van Them, maar dan zonder tekst, al in het Zwijmeloverzicht staat, op naam van Van Morrison, in de Zwijmelen op zaterdag 98 27 september 2014, bij Vlasje. Omdat ik niet dezelfde clips heb gebruikt, verander ik niets meer: na 4½ jaar mag het wel weer even, toch?

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.