Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.
In 1964 werd het Sir Douglas Quintet opgericht. Dat "Sir" doet een Britse achtergrond vermoeden, maar het gebeurde in San Antonio, een stad in Texas. Twee van de oprichters, Doug Sahm en Augie Meyers, waren al lang vrienden. Ze bleven door alle bezettingswisselingen heen samen, tot in 1973 de groep werd opgeheven.
Ze speelden rock 'n roll met een flinke dosis muzikale invloed uit hun omgeving. Doug Sahm was zanger, multi-instrumentalist en songschrijver. Augie Meyers speelde vooral toetsinstrumenten. Het groepsgeluid ontleende zijn herkenbaarheid aan Augie's Vox Continental orgeltje. Dat was een tamelijk eenvoudig transistor-orgeltje, voor toerende bands gemakkelijk om te transporteren. Veel bands uit die tijd gebruikten dit type orgel.
In die tijd was ook iedereen die een beetje handig was, van plan om z'n eigen elektronische orgel te bouwen, al of niet uit een bouwpakket. Ik ben niet verder gekomen dan het zoeken naar het beste schema, maar er waren teveel mogelijkheden...
Sir Douglas Quintet - Mendocino:
Dit genre, van de Texaans/Mexicaanse grens wordt aangeduid met TexMex of Tejano-muziek. De invloed van zowel Country als Mexicaanse muziek geeft het een eigen sfeer. Ook Rock 'n Roll heeft sporen nagelaten.
Later waren Sahm en Meyers de initiatiefnemers voor een "supergroep", de Texas Tornados, samen met accordeonist Flaco Jiménez. Korte tijd later voegde ook Jiménez' oude vriend, zanger/gitarist Freddy Fender zich er bij.
Texas Tornados - Laredo Rose:
Ondanks het overlijden van Doug Sahm en Freddy Fender lijken de Texas Tornados door te gaan, met onder andere de zoon van Doug Sahm, Shawn Sahm.
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.
Tijdens deze dagen wordt gewoonlijk wat meer dan gewoon gerefereerd aan engelen, daarom kies ik dat maar als trefwoord voor deze aflevering.
Ik dacht meteen aan die prachtige ballad "Angel" van Jimi Hendrix (nl). Die heeft hij geschreven geïnspireerd door een droom die hij als kind had over zijn moeder. Ja, ook mensen die door sommigen worden gezien als uitspattingen van de natuur en buiten de aangeharkte paden lopen, hebben een moeder. Ook al hebben ze een "turbulente" jeugd gehad.
De verhalen in de Engelstalige en Nederlandstalige Wikipedia verschillen nogal en zijn soms tegenstrijdig, maar uit beide blijkt dat Jimi niet in een voorbeeldige situatie is opgegroeid. Zijn ouders vonden elkaar in het uitgaansleven. Drie dagen nadat ze trouwden vertrok zijn vader naar zijn militaire basisopleiding - hij moest het leger in om te vechten in WOII.
Bij de geboorte van haar eerste kind, Jimi, was zijn moeder 17 jaar. Zijn vader kreeg niet het verlof waar hij recht op had om er bij te zijn. Zijn moeder was niet in staat om haar zoon op te voeden en hij werd opgevangen door familie en vrienden.
Na drie jaar, toen Jimi's vader eervol ontslagen werd uit het leger, zagen Johnny, de naam die hij bij zijn geboorte kreeg, en zijn vader elkaar voor het eerst.
Jimi's vader kon geen vast werk vinden, waardoor het gezin verarmde. Beide ouders hadden een drankprobleem, en de kinderen werden regelmatig ondergebracht bij Jeugdzorg. Na de scheiding werden de twee oudste kinderen toegewezen aan hun vader. Zijn moeder was 33 toen ze overleed aan cirrose. Zijn vader verbood hem en zijn broer naar de begrafenis te gaan: hij gaf ze een portie whisky - zo ga je daar als kerel mee om...
Beide Wiki's vertellen wel dat de kleine Jimi de bezem waarmee hij geacht werd te vegen, gebruikte als nepgitaar, maar geven tegenstijdige redenen voor zijn officiële naamswijziging van Johnny naar James. Beide geven aan dat het eerste instrument dat hij kreeg om te bespelen een ukelele was. Hoe hij daar aan kwam is weer een tegenstrijdig verhaal. Wel is duidelijk dat hij zichzelf het musiceren heeft aangeleerd.
Uiteindelijk is hij een voorbeeld en inspiratiebron voor veel gitaristen geweest.
De tekst van "Angel" vind ik poëtisch. De song heeft langzamerhand, via een aantal stappen, zijn uiteindelijke vorm gevonden. Ik vond ergens een kopie van een vroege handgeschreven versie uit 1968.
De muziek zou in zijn eerste vorm in 1967 al als demo van Little Wing opgenomen zijn. Later is er nog een "Sweet Angel"-versie geweest, en is met de song geëxperimenteerd. Voordat de uiteindelijke versie werd opgenomen, is er blijkbaar een jaar of twee weinig mee gedaan.
Angel lijkt, net als ook sommige andere songs, Jimi's behoefte te weerspiegelen aan een moederfiguur om hem te beschermen tegen isolatie en eenzaamheid.
Ik kan me voorstellen dat het met zijn vroege jeugd te maken had: hij was een gevoelig en verlegen jongetje, en heeft ooit aan een vriendin verteld dat hij als kind misbruikt is. Tel daarbij op hoe zijn situatie toen was...
Op Youtube staan een paar versies van Angel die ik niet zo goed vond klinken. Covers zat, maar die zocht ik niet. Uiteindelijk vond ik er een op Vimeo, en ik hoop dat die bij jullie ook goed werkt. De tekst staat na de video.
Angel came down from heaven yesterday
She stayed with me just long enough to rescue me
And she told me a story yesterday
About the sweet love between the moon and the deep blue sea
And then she spread her wings high over me
She said she's gonna come back tomorrow
And I said, "Fly on my sweet angel
Fly on through the sky
Fly on my sweet angel
Tomorrow I'm gonna be by your side"
Sure enough this morning came unto me
Silver wings silhouetted against the child's sunrise
And my angel she said unto me
"Today is the day for you to rise
Take my hand, you're gonna be my man
You're gonna rise"
And then she took me high over yonder, Lord
And I said, "Fly on my sweet angel
Fly on through the sky
Fly on my sweet angel
Forever I will be by your side"
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.
De titel omvat drie grondsoorten, Klei, Löss en Zand, maar al lijkt de laatste het meest te verschillen van de andere twee, met een andere schrijfwijze verbindt het ze.
Deze week kwam ik op Youtube weer een mooi staaltje tegen van mijn stelling, dat een Groninger of een Fries en een Brabander of een Limburger eerder elkaar vinden om samen iets moois te doen met elkaars eigen streektaal, dan Randstedelingen met hun dialect. Een duet van een Groninger en een Limburger!
Uit Dagblad van het Noorden van 27 september 2011:
Een duet van singer/songwriter Martin Korthuis uit Zuidhorn en de Limburger Paul van Loo is uit het niets op de vierde plaats beland van de L1mbo Top 10 voor de maand september. Het door Korthuis geschreven nummer heet Oafschaid/Aafsjeed. Het wordt tweetalig uitgevoerd. Korthuis zingt in het Grunnegers en Van Loo bedient zich van het Limburgs.
Martin Korthuis & Paul van Loo - Aafsjeed / Oafschaid:
Martin Korthuis ontmoette ik, zoals eerder in een ZOZ vermeld, bij de tentoonstelling "Room of Hope", met de kraanvogels voor de slachtoffers van de MH17-ramp. Paul van Loo noemde ik ook al eens in mijn ZOZ "Ede Staal en Ede's taal" en linkte daarin de Limburgse versie van Ede's "Het het nog nooit zo donker west". Goed moment om hier echt te plaatsen!
Paul van Loo & Ivo Rosbeek - `t Is nog noëts zoë donker geweës:
En toen zag ik op Facebook een bericht van Auke Martin Korthuis, dat hier weer verrassend op aansloot (de links zijn door mij ingevoegd):
Ik heb iets gedaan wat ik nog nooit eerder heb gedaan: ik heb online een c.d. van mezelf gekocht.
In 2007 heb ik samen met Gerrit Breteler (nl) uit Friesland en Egbert Meyers (nl) uit Drenthe een tribute-cd gemaakt, met liedjes van Townes van Zandt, een Amerikaanse singer/songwriter. De titel van de c.d. is "Niks, Neat, Niks". Dit alles werd betaald door een bedrijf uit Drenthe.
Hoog op het platteland van Friesland hebben we een c.d.-presentatie gehouden, met als biezonderheid: er waren geen c.d.'s… Toch werd het een mooie middag, in een prachtige kroeg, met veel bier en wijn!
Voor 9,99 euro heb ik mijn eigen c.d. gekocht en ik kijk uit naar het moment dat hij door mijn brievenbus valt...
Voor de volledigheid hier de "tracklist":
1. Gerrit Breteler - St.Jan De Doarmer
2. Gerrit Breteler -Sjong En Flean
3. Martin Korthuis - Als Ik Die Wil Zain
4. Martin Korthuis - Wachten Op 'T In
5. Egbert Meyers - An Mien Venster
6. Egbert Meyers - Niks Meer
Even zoeken leverde me weer een Gronings/Limburgs duet op, opgenomen in het Parkstadtheater in Heerlen op 6 november 2011. Ik herinner me nu dat we ooit een weekend in een hotel in Heerlen zaten, op 10 minuten lopen van dat theater.
Martin Korthuis & band met Paul van Loo - As ik die wil zain:
Townes Van Zandt (nl) is een naam die je nauwelijks ontgaan kan zijn als je rondsnuffelt in informatie over (Amerikaanse) populaire muziek.
Het is ook eigenlijk wel weer een tragisch verhaal: een vent die de mooiste, gevoeligste muziek maakt, maar ondanks een kleine, fervente aanhang toch nooit doorbreekt. Een leven in goedkope hotels, en optreden in eenvoudige kroegen.
En wat was er eerder: de diagnose "bipolaire stoornis", of een drugs en alcohol probleem? Dat laatste bespoedigde in elk geval zijn vroegtijdig overlijden, 52 jaar jong...
Dit is een uitvoering van de song door John Townes Van Zandt, van de song die we net in het Gronings en Limburgs gehoord hebben van Martin Korthuis en Paul van Loo.
Townes Van Zandt - If I Needed You:
Geen wonder dat zóveel artiesten Townes Van Zandt als voorbeeld en inspiratie noemen, toch? En ik heb het gevoel dat streektaalartiesten een beter ontwikkelde taalintuïtie hebben, omdat ze van jongs af opgegroeid zijn met "meertaligheid". Of is hun emotionele intuïtie breder dan wat te vangen is onder de term "taal"?
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.
Het waren rare weken. We hadden een controle-afspraak in het UMCG op maandag, en die dinsdag een afspraak om de winterbanden te monteren. Maandag reden we de parkeerkelder in, en daar deed de auto ineens "gek". Ik heb onze pechhulp gebeld terwijl Marijke haar consult had.
De auto moest weggesleept worden, en wij werden thuisgebracht met een taxi (!). De auto werd naar onze garage gebracht. Terwijl onze winterbanden nog bij vrienden lagen…
Afgelopen woensdag, een week later, hebben we ons geplande bezoek aan Ikea ingehaald, en in Rolde mijn "archief" van 1999-2005 als coördinator van een kunstenaarsgroep overgedragen aan een bestuurslid dat ik nog ken.
Donderdag hebben we de winterbanden opgehaald en vrijdag zijn ze gemonteerd.
Tussendoor ben ik een volle werkweek aan het schilderen geweest, na de oplossing van ons schimmelprobleem...
Door de vorige ZOZ-ronde dacht ik aan een ooit als huiswerk geschreven gedicht. Dat was geschreven met als inspiratie een kleurenfoto of ansichtkaart, maar daarvan heb ik toen alleen een simpele zwart/wit kopie kunnen maken.
Het weervinden van dat gedicht heeft me erg nieuwsgierig gemaakt naar de oorspronkelijke kleuren en de locatie waar die foto is gemaakt. Voor mijn oproep en het gedicht, zie mijn vorige bericht 171203 - Zoektocht naar deze plek hier op mijn blog.
Omdat het begrip "dal" een ondertoon is in dat gedicht, zocht ik op Youtube met het woord "valley". Dat daarbij "Valley of Tears" prominent voorkwam, is voor mij geen verrassing: geschreven en als eerste uitgevoerd door Fats Domino (1957) en vooral bekend als hit van Buddy Holly (1958).
Later werd een gebied in de Golan-hoogte ook Valley of Tears genoemd, naar aanleiding de Jom Kippoer oorlog in 1973, tussen Israël en Syrië.
Via "Valley" kwam ik uit bij een zangeres waarvan ik nog nooit gehoord had: Marina and the Diamonds (nl), geboren als Marina Lambrini Diamandis. Ze is geboren en woont in Wales, heeft een Griekse vader en een Welshe moeder. Vandaar.
The Diamonds is niet de naam van haar band, maar afgeleid van haar achternaam, en ze zegt dat ze met "the Diamonds" haar fans aanduidt.
De tekst deed mij eerst vermoeden dat de song wou aangeven hoe iemand met schizofrenie zich voelt, maar de muziek is volgens zeggen geïnspireerd op een film, oorspronkelijk uit 1967: Valley of the Dolls. Die gaat over drie jongedames en de verwikkelingen in hun levens en carrières; beslist niet allemaal rozengeur en manenschijn...
Ik heb gekozen voor een video met de tekst in beeld.
Marina and The Diamonds - Valley of the dolls:
Deze song komt van haar succesvolle tweede studioalbum Electra Heart (2012), net als de volgende.
Marina And The Diamonds - State Of Dreaming:
Haar derde song heb ik mede gekozen om de video. De song staat op haar, ook succesvolle, debuutalbum uit 2010 The Family Jewels.
Het is waarschijnlijk een "mission impossible", maar...
Onderstaande afbeelding kreeg ik in 1995 mee naar huis als huiswerk voor een schrijfopdracht. Jammer genoeg heb ik er geen kleurenafdruk van, alleen een slechte zwart/wit kopie.
Ik heb geen flauw idee waar deze foto is gemaakt.
Is er iemand die dit leest, en de plek herkent?
Dat gebouw met het torentje?
Of een kleurenversie van deze foto heeft?
Dan wil ik heel graag informatie!
Bij deze foto schreef ik destijds dit gedicht:
Het Dal
Langer dan ik mij kan heugen
ben ik niet zover van huis geweest
mijn voeten hebben mij
gedragen naar dit kleine dal
waar zonlicht schaduw harder maakt
en boterbloemen gele warmte
geven aan het zompig gras
Achter de heuvel klinkt jouw stem
die mij naar huis toe roept
mijn pad voert langs
een knotwilg halverwege
de kerkklok in de toren
staat stil op vijf voor drie
niemand zegt hoe laat het is.
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.
Ik had een collega, die heel veel spreekwoorden en gezegden kende, maar niet echt. Dat leidde tot verhaspelingen als bijvoorbeeld: "Een sigaar uit eigen portemonee".
Ik heb zelf destijds een exemplaar aan die reeks toegevoegd: "De boog gaat zo lang te water tot zij kruikt!"
Vandaag, tijdens het schilderen van kozijnen en deuren, als nasleep van ons schimmelprobleem, passeerde uit onnavolgbare hoek een ander spreekwoord (of was de muziek er eerder?) mijn gedachten: "Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen."
Dat is ontleend aan een verhaal uit de Bijbel. Jezus zou het gezegd hebben toen men hem uit de tent probeerde te lokken. Er werd door religieuze scherpslijpers een op overspel betrapte vrouw gebracht, die vonden dat volgens de wet deze vrouw gestenigd moest worden.
(Ik ga er even van uit dat bij dit "heterdaadje" dan ook een man betrokken moet zijn geweest: was zijn gedoe met een gehuwde vrouw dan niet stenigingswaardig?)
Het begrip "zonde" bracht me ook weer even een discussie in gedachten over de rol die het speelt in de levens van veel gelovige mensen. Je leeft dan voortdurend met de angst om een "zonde" te begaan, en "Satan" ligt overal op de loer om je te verleiden. Zelfs tot een "zondige" gedachte, zoals twijfel aan dat geloof. En als je niet oppast, ga je naar de hel in plaats van de hemel, maar de dogmatische lat ligt bij voorbaat te hoog.
Dat geeft een voortdurend gevoel van falen en tekortschieten en schuld, en verziekt zo het leven in het nu, terwijl je zonder het begrip "zonde" ook heel goed weet wat goed of verkeerd is.
Het afschudden van die belemmering en zelf je weg te kiezen gaat niet vanzelf, en er blijft altijd iets van doorwoekeren.
Vandaag leidde het tot mijn spontane mutatie van dat spreekwoord (vul evt. je "eigen geloof" in): "Wie zonder zonde is, is niet gereformeerd opgevoed!"
En als je het dan over "zonde" hebt, en The Flying Burrito Brothers, denk je aan hun eerste album, getiteld: The Gilded Palace of Sin. Twee stevig bevriende musici, met een prominente rol in de samensmelting van Country en modernere stromingen, GramParsons en Chris Hillman, schreven samen een song op dit album:
Sin City Gram Parsons, Chris Hillman
This old town's filled with sin
It'll swallow you in
If you got some money to burn.
Take it home right away
you've got three years to pay
but Satan is waiting his turn.
Chorus:
This old earthquake's gonna leave me in the poorhouse,
It seems like this whole town's insane.
On the thirty first floor, a gold plated door
Won't keep out the Lord's burning rain.
The scientists say, it'll all wash away,
but we don't believe anymore.
'Cause we got our recruits,
and our green mohair suits,
so please show your I D at the door.
[ Chorus ]
A friend came around,
Tried to clean up this town,
His ideas made some people mad.
But he trusted his crowd
So he spoke right out loud
And they lost the best friend they had.
[ Chorus ]
On the thirty first floor, a gold plated door
Won't keep out the Lord's burning rain.
Flying Burrito Brothers - Sin City:
De tekst van deze song had verwijzingen naar de oproep om in Viëtnam te gaan vechten, en andere onderwerpen omtrent politiek en burgerrechten van dat moment.
Gram Parsons stierf in 1973 op 26-jarige leeftijd. Toch wordt hij gezien als een een belangrijke invloed op de moderne muziek. Persoonlijk vind ik dat hij de mooiste muziek heeft gemaakt samen met Emmylou Harris. Emmylou heeft nog steeds de song Love Hurts op haar repertoire, waarvan ze samen een ontroerend mooie opname hebben gemaakt voor het album Grievous Angel
Ik vond een clip waarin Gram en Emmylou samen Sin City zingen. Het geluid is goed, maar de video "kon beter" en is niet lip-synchroon, maar ik plaats 'm toch.
Gram Parsons & Emmylou Harris - Sin City (Live 1973):
Tja, voor wie dit allemaal veel te emotionele muziek is, heb ik nog een andere song met dezelfde titel, Sin City, uit een ander genre, van AC/DC, toen nog met Bon Scott, die in 1980 op 33-jarige leeftijd overleed. En daar sluit ik dan maar mee af.
AC/DC - Sin City Live From Paris 1979 (with Bon Scott):
Ach, geef mij nu toch maar Gram en Emmylou...
P.S.: Dat prentje van die duvel komt uit South Park, en ik heb 'm zelf in het vuur gegooid.
