170128 - ZOZ - Van Claire en Bobby

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Onder het motto: "Dames gaan voor", eerst een ZOZ waarvoor het onderwerp is aangedragen door Marijke.
Hoe vertederend is het als een 4-jarig meisje een duet zingt met haar vader, die tevens, zeer verdienstelijk, de begeleiding doet op gitaar?
Bij nader zoeken blijkt, dat deze kleuter al op 3-jarige leeftijd veelvuldig te vinden was op Youtube, gestimuleerd door haar ouders. Vader is beroepsmusicus, die o.a. componeert en speelt voor commercials.
Het verhaal gaat, dat vader op het idee kwam video's met haar op te nemen, toen hij in een garage bij de kassa stond en zijn 3-jarige dochter achter hem door anderen in de wachtruimte gefilmd werd, hoe ze stond te zingen.
Ze zong vaker, en bleek goed de toon te kunnen houden en goed teksten te kunnen onthouden. Nou ja, ze moest wel een beetje geholpen worden. In een bepaald lied zong ze: “What’s a spider, and why does it — what's the word?", in plaats van: “What’s a fire, and why does it — what's the word?”

Zoiets is nieuws, en de Huffington Post verwees naar Deseret News, waarin een mooi artikel. Parents.com had een interview, en Mormon Music sprak over "de getuigenis van een kind", toen Claire Ryann Crosby op 3-jarige leeftijd, in een sprookjesachtige setting, afgewisseld met "Bijbelse" beelden, met het lied Gethsemané op Youtube verscheen.
Tja, in Utah is ca. 60% van de bevolking Mormoon.
Claire Ryann Crosby heeft een eigen Facebookpagina, als Tiny Mucisian.

Marijke vond Claire Ryann door een lied uit Toy Story, een Mediafranchise van Pixar en Disney. Het lied heet You've got a frend in me, geschreven door Randy Newman (nl): Randy Newman – You've Got A Friend In Me (JazzOpen Stuttgart 2006).
Hier "live" door de 4-jarige Claire Ryann Crosby en haar vader, maar ook als 3-Year-Old Claire Ryann and Dad - You've Got a Friend in Me (Toy Story Song) stond ze er al mee op Youtube.

Claire Ryann (4) and Dad - You've Got a Friend In Me:


Ontroerend en vertederend hoe prachtig dit kind zingt, maar of ze al beseft wát ze zingt...?

---

Nu mijn eigen ZOZ-invalshoek. Ik ben naar de afscheidsdienst van mijn collega Dirk geweest.
Bij binnenkomst in de zaal zag ik een geprojecteerde afbeelding, van Dirk op het strand. O, nostalgie! Een omgeving waar ik ook altijd zo graag ben!

Wij werden verzocht te gaan staan, toen de familie binnenkwam met Dirk. De muziek markeerde het begin van de dienst, vertelde de uitvaartbegeleider. Ik zat tussen een paar andere oud-collega's. Dat zegt denk ik iets over de sfeer in dat toenmalige bedrijf en de rol van Dirk daarin.
De muziek begon, en meteen, na een paar akkoorden, was ik gegrepen! Na de dienst, bij het condoleren en weggaan, sprak ik met Dirk's vrouw. Ze vertelde dat Dirk altijd emotioneel werd bij deze song, en ik begrijp dat want dat heb ik ook!

Janis Joplin - Me And Bobby McGee:


Me And Bobby McGee is geschreven door Kris Kristofferson (nl), en door veel artiesten uitgevoerd, ik wijdde daar eerder een ZOZ aan.
Janis Joplin (nl) nam de song op voor haar album Pearl, slechts een paar dagen voor ze overleed in oktober 1970. Het album werd postuum uitgebracht in januari 1971, en stond 9 weken op Nr. 1 in de Billboard 200. Kris Kristofferson hoorde haar opname een dag na haar overlijden.

Een verrassing voor mij was dat namens Dirk ook een country-song van The Rolling Stones ten gehore werd gebracht: Far Away Eyes. Ik vond een versie op Youtube waar de (ironische) tekst te vinden is onder "meer weergeven": Rolling Stones-Far Away Eyes, maar deze live-versie vind ik mooier om te zien.

Rolling Stones - Far Away Eyes:

170121 - ZOZ - Van Dirk en uien

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Ik werd gebeld door een oud-collega, of ik wist of het waar was dat een andere oud-collega, Dirk, was overleden. Hij dacht dat ik er misschien iets van wist omdat Dirk en ik nog wel eens bij elkaar reageerden op Facebook. Nee, ik wist niets.
Toen kreeg ik een notificatie dat er een nieuw bericht was in de besloten groep op FB, die in 2014 was opgezet naar aanleiding van een reünie van ons inmiddels opgeheven bedrijf.
Inderdaad, Dirk is overleden. Een schok. Hij was 4 jaar jonger dan ik.

De laatste keer dat ik hem sprak was op de markt, alweer een tijdje geleden. Joviaal, levendig en vrolijk als altijd. We stonden te kletsen en herinneringen op te halen tot we de indruk kregen dat onze vrouwen verder wilden...

Ondanks dat hij geen directe collega van me was, had ik toch een klik met hem. We zaten een tijd samen in de OR, en op meerdaagse externe cursussen trokken we naar elkaar toe. Ons gevoel voor humor had beslist raakvlakken.
Maar wat ik nooit zal vergeten was dat een collega met Indische roots namens de personeelsvereniging in het bedrijfsrestaurant een les gaf in Indisch koken.

Wat Dirk met koken had, weet ik niet meer. Ik was weer vrijgezel en had eigenlijk nog maar pas voor mezelf leren koken. In elk geval waren we er allebei.
We kregen aan het eind van de avond de recepten die er bereid waren, uitgeprint mee naar huis. Het waren geloof ik drie A4-tjes. Ik heb nog even intensief gezocht, ik wist zeker dat ze er nog moesten zijn. Maar òf ze zijn foetsie, òf ik heb verkeerd gezocht.

Het is leuk om zo'n gezelschap te splitsen in kleinere groepen die elk een recept ter hand nemen, en als het klaar is elkaars maaksel te proeven.
Dirk en ik zaten in de groep met een recept waarvoor een flinke portie uien moest worden gepeld en gesneden. Er werd wat getreuzeld, want uien en tranen, daar had men slechte ervaringen mee. Behalve Dirk en ik, dus wij hebben de benodigde portie uien tot de gewenste snippers verwerkt. Zo kunnen uien een band smeden.

Daarom heb ik ter ere van Dirk gezocht op uien - YouTube: zoek op onions! Het resultaat? Meer dan een miljoen "hits", maar die gaan bijna allemaal over hoeveel kwalen wel kunnen worden genezen door uien, en hoe je uien moet snijden.
En ik zocht muziek...

De eerste muziek die ik vond was de instrumentale hit Green Onions van Booker T. and the M.G.'s (nl) uit 1962. Ik zie me nog bij mijn uitgeklede buizenradio luisteren naar Radio Luxemburg, terwijl deze muziek uit de luidspreker (mono, wie kent het nog?) komt!

Het was een toevalstreffer. Booker T. and the M.G.'s was de de studioband van Stax records. De band moest op een artiest wachten en jamde wat. Het nummer werd - zonder hun medeweten - opgenomen. Nadat er nog wat aan gesleuteld was werd het uitgebracht.
De bekendste bandleden waren Booker T. Jones (nl) en Steve Cropper (nl).

Ik kies hier voor een quasi-live TV-optreden uit de tijd dat Dirk en ik jong waren en elkaar nog niet kenden, bij Hollywood a Go Go, geïntroduceerd door Sam Riddle.

Booker T. and the M.G.'s - Green Onions (on Hollywood a Go Go):


Er zijn veel andere versies en covers, wie wil kan kiezen uit veel gerenommeerde artiesten:

• Daryl Hall & Booker T. Jones - Green Onions
• Jon Lord & The Hoochie Coochie Men - Green Onions
• Booker T & The MGs - Green Onions *LIVE*
• Count Basie - Green Onions
• Harry James - Green Onions
• Roy Buchanan- Green Onions
• The Ventures - Green Onions

In 1969 verscheen een parodie op Yellow Submarine van The Beatles, ook met uien.
TheRutles - Cheese And Onions:


Shrek legt iets uit over de overeenkomst van zijn soort met uien.
Shrek - Ogres are like Onions:


Ik vond een Duits nagesynchroniseerde song, Die Muppet-Show - Der Zwiebel-Song, waarvan ik toch maar het origineel heb opgezocht.
"Ik heb geen ui ooit kwaad gedaan, waarom maken ze me dan altijd aan het huilen?"
The Muppet Show: Rowlf - I Never Harmed An Onion:


Dirk en ik hebben wèl uien geslacht, en ze hebben ons toen geen tranen ontlokt.

Vaarwel Dirk...

170116 - Niklas - Politiek: Directe Democratie

170114 - ZOZ - Van senioren en kinderliedjes

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Er spookte ineens een kinderliedje door mijn hoofd dat mijn moeder vroeger voor me zong. Ze kreeg dan een schalkse blik in haar ogen, want ze schijnt zich in haar jeugd niet onbetuigd te hebben gelaten bij de avonturen en het kattekwaad, dat zij met haar broers en zussen, vriendjes en vriendinnen uitspookte.
Zo heeft ze op haar vierde een arm gebroken, doordat ze van een hek viel waar ze opgeklommen was. Ze was de derde van het tiental dat mijn grootouders voortbrachten.

Eén van de spannende verhalen, gaat over een muziekuitvoering, op een muziekkoepel in het dorp, wat later op de avond.
Terwijl het publiek aandachtig toehoorde, hield de veldwachter een oogje in het zeil op de achterste rij. Ontspannen, met de handen op de rug. Mijn moeder vertelde, hoe de kwajongens een nog smeulende sigarettenpeuk opraapten. Die legden ze in de handen van de diender, die in een reflex zijn handen dichtkneep. In zijn schrikmoment zagen de daders kans om te ontsnappen zonder herkend te worden...!

Zelf was ik nogal braaf. Ik speelde wel met andere kinderen op straat of in het omringende bos. Tikkertje, cowboys en indianen, blikspuit. Maar hooguit een beetje zand aan de kleren. Verder veel met de mecanodoos.

Toen ik voor het eerst thuiskwam met een winkelhaak in mijn broek doordat ik me voorzichtig had gewaagd aan boompje klimmen, dacht ik dat ik op mijn kop zou krijgen. Of beter gezegd: met de mattenklopper op mijn billen. Maar toen ik met een bedrukt gezicht vertelde wat er aan de hand was, barstte mijn moeder uit in een schaterlach...!

Misschien dat het die herinnering is, waardoor ik die twee regels uit dat liedje maar niet kwijtraak! En zoals de reactie van mijn moeder het tegengestelde was van wat ik verwachtte, zit die tekst ook verkeerd-om in mijn hoofd. Maar mogelijk komt dat door klankgevoel (om het maar even een naam te geven):

Jij komt vanavond de deur niet meer uit,
Je hempie is gescheurd en je broekie steekt er uit!

Nou is het wèl zo, ik vond op Seniorplaza dat er nogal wat tekstvarianten van dat liedje zijn.
De officiële titel schijnt te zijn "Drommelse Jongen" (mooie archaïsche aanduiding!), maar "Jij komt vanavond de deur niet meer uit" is een effectieve zoekterm.
Ik heb niet eenduidig gevonden door wie dit liedje geschreven is, en wie het als eerste heeft uitgevoerd. Het was al bekend in mijn jongere jeugd, dus het moet meer dan 60 jaar oud zijn - ik vermoed nog ouder.
Ik vond er, tot mijn verbazing, op YouTube veel video's van in meerdere uitvoeringen, waarvan ik er twee heb gekozen. De eerste ligt muzikaal het dichtst bij de sfeer van mijn herinneringen. Over de band Mascot Rouge was dit nog de meest informatieve link. De plaat is blijkbaar opgenomen in 1977 in de Flowertree Studio (FB) in Nieuw Amsterdam... de geboorteplaats van mijn moeder!

Mascot Rouge - Drommelse Jongen (wat heb je gedaan):


De tweede is van een koor, dat zichzelf zó omschrijft: Anders dan normaal is een actief pretkoor uit Genemuiden met een indrukwekkend Nederlandstalig repertoire begeleid door veelzijdige muzikanten. Daarmee krijg je in iedere gelegenheid beweging maar dan wel Anders dan normaal!

Anders dan normaal - Drommelse Jongen:


Ik denk dat mijn moeder dit wel had kunnen waarderen: zo lang ik me herinner zong ze in een koor, tot een paar maanden voor haar overlijden. Hier een foto met het koor waarin ze destijds zong, dirigent S. Heinsma, en waarmee ze te horen geweest is via de NCRV-radio.

Naar aanleiding van deze ingang in de wereld van de muziek dacht ik aan de prent bovenaan dit blog. Die gaf me ook meteen de inspiratie voor een andere blog-activiteit: de uitdaging om in 6 woorden en 1 beeld een verhaal te vertellen.
Het thema was deze keer "ceremonie"; dit was mijn bijdrage.

170113 - 6 WmB - Ceremonie

Kijk voor meer "6 woorden met beeld"-uitdagingen en uitwerkingen bij Marion!
Het thema is deze keer: Ceremonie

Ceremoniële straf: in de hoek staan!

Deze prent hing in de hal bij mijn grootouders. Opa was hoofd ener School met den Bijbel van 1907 tot 1940. Mijn moeder en ik zijn bij hen gaan wonen nadat mijn vader was overleden, van mijn 4e tot mijn 14e. Later is mij deze prent ten deel gevallen, en die hangt nu bij ons in de hal.
De ZOZ die ik morgen zal publiceren, sluit aardig aan bij dit verhaal.

170107 - ZOZ - Van Moeders en conflicten

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Gistermorgen bracht me weer een videoclip waarvan ik nog nooit gehoord had maar toch meteen wist dat dat mijn ZOZ van vandaag zou zijn. Het kwam weer via de verbinding van Marijke met haar vriendin Fenneke.
We hebben een jaar met rare verrassingen achter ons (en toch gaat het ook weer beter met ons land, al merkt niet iedereen dat direct, en zijn er politici die proberen te profiteren van het aanwakkeren van onvrede), een goede reden om dit nieuwe jaar te beginnen met een idealistisch, positief geluid.

Eén van de ogenschijnlijk meest onoplosbare conflictgebieden is het midden-oosten, waarin de Israëlisch-Palestijnse confrontatie waarschijnlijk gevoelsmatig het dichtst bij "ons" staat.
Ik herinner me harde confrontaties met familieleden, die geen enkele kritische noot dulden over de houding van de staat Israël tegenover Palestijnen: de Joden hadden immers zó zwaar geleden onder Hitler? Dat Nederland voorheen bepaald geen frisse geur verspreide omtrent antisemitisme, kreeg geen poot aan de grond, evenmin als gedachten dat de staat Israël zich onfrisse ideeën veroorloofde tegenover Palestijnen. Nuance schijnt hier beperkt te zijn tot zwart/wit - grijstonen zijn uit den boze.

Soms zijn er geluiden die de hoop blijven in stand houden dat er een betere uitweg is. Zoals vaker, zijn er vrouwen die in kwalijke situaties initiatieven nemen in een, mijns inziens, hoopvolle richting. "You may say / I'm a dreamer / but I'm not the only one", zong John Lennon. En uit menige goede droom is iets moois voortgekomen.

Het lied "Gebed van de Moeders", ontstond uit de samenwerking van singer-songwriter Yael Deckelbaum met een groep moedige vrouwen, die de beweging “Women Wage Peace” leiden. De beweging ontstond in de zomer 2014 tijdens de escalatie van het geweld tussen Israël en de Palestijnen door een militaire operatie.

Op 4 oktober 2016, begonnen Joodse en Arabische vrouwen met het gezamenlijke 'March of Hope "-project. Duizenden vrouwen marcheerden uit het noorden van Israël naar Jeruzalem, in een oproep tot vrede: de helft van hen Palestijns, de helft Israëlisch.
Diezelfde avond protesteerden 15.000 vrouwen voor het huis van de premier in Jeruzalem.

Aan de marsen werd o.a. deelgenomen door de Nobelprijs voor de Vrede winnaar Leymah Gbowee, die meehielp aan het einde van de Tweede Liberiaanse Burgeroorlog in 2003, door de gezamenlijke kracht van vrouwen.
In het lied, samplede Yael een opname van Leymah uit een video waarin ze haar steun betuigde aan de beweging.
Al met al een indrukwekkend muzikaal verzoek om vrede, aangezien elkaar om de oren blijven slaan tot niets leidt, behalve meer ellende voor alle partijen...

Yael Deckelbaum - Prayer of the Mothers:


En volg de links als je meer wilt weten!

UPDATE: Toen ik de clip bekeek, was er een Engelstalige ondertiteling. Die blijkt niet automatisch meegekomen te zijn.
Start de video en ga met de muis op de video staan. In het balkje onderaan zie je iets dat lijkt op een creditcard, als je daarop klikt schakel je de ondertiteling aan of uit. Door op het "tandwieltje" daar naast te klikken kun je kiezen voor een paar talen, o.a. Engels en Duits.
Via DEZE LINK kom je op een webpagina van Yael Deckelbaum, waar de Hebreeuwse, Arabische teksten en Engelse vertaling staan, plus de akkoorden. Je kunt er ook het bestand prayer of the mothers, chords, phonetic and translation.pdf downloaden, waar de talen in verschillende kleuren zijn weergegeven.