240210 – ZOZ – Jezus Redt

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Natasja.

Een dezer dagen waren Marijke en ik onderweg. Voor ons reed een auto met daarop een bord zoals op leswagens, maar deze tekst was apart genoeg om een foto van die auto te maken. Marijke reed, dus ik had de handen vrij. Na bewerking plaatste ik de foro op Facebook.

In de reacties plaatste ik de song die Marijke tijdens het maken van de foto spontaan zong, en dat was toch weer een trigger voor een ZOZ:

Robert Long - Jezus Redt


Daar kwam nog een korte discussie uit voort met Harry, een FB-vriend:
Harry: Grijs gedraaid. M'n vader vond het verschrikkelijk.
Ik: Was die kerks?
Harry: Ja. Ik heb het achter me gelaten, maar de opvoeding wel gehad.
Ik: Ik ook. Heb jij dat ook, dat er nog steeds fragmenten van teksten en liederen uit je geheugen oppoppen? Sommige mensen zeggen dan: "Zie je wel dat je er nog steeds mee bezig bent?" Ze snappen de overeenkomst niet met de fysieke littekens die je als kind opgelopen hebt maar nog steeds zichtbaar zijn, maar waar je verder geen last meer van hebt, en je kunt er mooi sterke verhalen over vertellen.
Harry: Ja soms wel, ik heb er geen fysieke littekens aan over gehouden maar wel enige waarden waar ik me best nog wel eens aan vasthoudt. Want er zitten ook wel goede dingen bij.
Ik: Ja, maar er zit wel iets arrogants in, als ze denken dat universele waarden alleen maar met hun geloof samenhangen… 😊
Harry: Dat klopt maar wie die denkbeelden heeft hou ik verre van mij!
Ik: Ach, als je elkaar daarin respecteert kun je best met elkaar leven. Ik heb dominees in mijn familie en kennissenkring waarmee ik een goede verstandhouding heb.

Lees de interessante info over Robert Long op Wikipedia

Robert Long - Jezus Redt

Toen 't christendom op aarde kwam
En ieder mens het recht ontnam
Om zo te leven als hij dacht dat goed was
En heel de aardkorst dik bevlekt met bloed was
Werd het meteen de hoogste tijd dat heidenen na zware strijd
Door legers door de kerk geleid van hun cultuur werden bevrijd
Dat hield men eeuwenlang in stand
Vol liefde werd de rechterhand
Van dieven slaven kinderen en vrouwen
Als zij een misstap deden afgehouwen
Men zorgde voor een schuldcomplex wanneer je rondliep in iets geks
Of je te buiten ging aan sex je stond al snel bekend als heks
Refrein: Jezus redt Jezus redt alle mensen opgelet
Jezus redt Jezus redt enkel door 't gebed

Soms wordt een land vol hongersnood
Bezocht door weer zo'n vrome kloot
Die steeds dezelfde ouwe kool komt stoven
En roept vanuit zijn draagstoel blijft geloven
Die zegenend naar mensen zwaait voor ieder lijk z'n hoofd omdraait
Elk argument van tafel maait en steeds opnieuw de mensen paait
Al jaren gaan er stemmen op voor pil en voor geboortestop
Maar Rome weigert steeds om te beperken
Dat zou de zedeloosheid maar versterken
Elk recht wordt U nog steeds betwist
En sex blijft steeds de antichrist
Hij die door zijn orgaan slechts pist
Heeft steeds voor duizenden beslist
Refrein: Jezus redt Jezus redt alle mensen opgelet
Jezus redt Jezus redt enkel door 't gebed

Maar kijk men is veranderd want rooms-katholiek
En protestant begonnen toch hun greep wat te verliezen
Men moest dus wel een and're koers gaan kiezen
Men was geweldig in zijn sas want wat ontdekte men alras
Toen men nog eens de bijbel las dat jezus ook een hippie was
De wereld kraakt aan alle kant
En grote delen staan in brand
Je zou dus zeggen helpt het onheil weren
Gehuichel moeten wij de rug toekeren
Maar niets daarvan vergeet het maar
't is Boedha hier Jehova daar
Men draaft getuigend door elkaar
En heeft de oplossing al klaar

Refrein: Jezus redt Jezus redt alle mensen opgelet
Jezus redt Jezus redt enkel door 't gebed

Het is maar al te waar helaas
De paus de kerstman sinterklaas
Zij zijn al eeuwenlang de baas
En eeuwenlang al even dwaas

Jezus redt Jezus redt alle mensen uit de nood
Jezus red Jezus red Jezus uit de goot

231205 - Vallen - WE300

We zagen vanuit de ontbijtzaal van het Slot hoe een meneer een jongetje hielp met zijn fiets, die blijkbaar in het ongerede was geraakt doordat hij was onderuit gegleden in de scherpe bocht aan de andere kant van de houten ophaalbrug.
Dat bracht, in deze dagen van het jaar, de gedachten bij een oude man die vandaag zijn ronde moet doen. De vele kinderen die vol verwachting hun schoen bij de centrale verwarming zetten, met een wortel er in voor het paard dat de oude man met zijn lange baard, hoge muts en lang gewaad over de besneeuwde schuine daken moet vervoeren, zonder dat ze zich zorgen maken hoe die oude man dat, ondanks de hulp van zijn knechten, klaarspeelt zonder dakpannen te vernielen of naar beneden te laten glijden, of zelf van dat be-ijzelde dak te lazeren.

De capriolen die de knechten moeten uithalen om door zo′n rook- of ventilatiekanaal spullen voorzichtig naar beneden te brengen en zonder zelf een tuimeling te maken, spreken mogelijk pas tot de verbeelding van de kinderen als de ouders hen uitleggen hoe die groezelige vegen op de gezichten van die dappere, lenige knechten zijn gekomen.
Of ze volgen misschien het Dieuwertje journaal, dat traditioneel in deze periode op de vaderlandse beeldbuizen gedropt wordt. Wat overigens tegenwoordig geen buizen meer zijn, maar een soort rechthoekige schotels, alsof het beeldbuizen zijn die bij een onbedoelde verticale verplaatsing door de zwaartekracht geplet zijn.
Tja, als soepele jongetjes op fietsen al niet overeind blijven bij de eerste ijzel en sneeuw, dan benijd ik de taak van die oude man met zijn hoge tovenaarshoed en zijn knechten niet. De knechten vertonen vaak hoe lenig ze zijn, maar ook acrobaten blesseren zich. En de botten van zo′n oude man, gehinderd in zijn bewegingen door tabberd en staf, zijn breekbaar.

Kijk voor meer WE300 schrijfuitdagingen bij PlatoOnline

230320 – Het behouderlijk huis

Na mijn vader′s overlijden woonden mijn moeder en ik bij opa en oma, haar ouders. Opa was al gepensioneerd en ze woonden in de helft van een een mooie dubbele woning. Een rustige straat die je nou niet direct een volksbuurt zou noemen. Voor die tijd ook al tamelijk comfortabel.
Als ik nu in het begin van de zomer langs dat huis rijd, bloeit de door opa geplante blauwe regen nog altijd rijkelijk aan de voorgevel.

Toen ik met mijn moeder bij opa en oma kwam wonen, was het toilet geen tonnetje dat elke week geleegd moest worden, zoals in heel veel huizen toen nog, maar een geglazuurde keramische toiletpot, die werd doorgespoeld met een witte, geëmailleerde lampetkan. Eens in de zoveel tijd kwam er een tankauto voorrijden, slangen werden uitgelegd, de septictank werd opengemaakt en leeggezogen.

Het huis was omgeven door bos en had een ruime tuin: vóór een siertuin en achter een flinke moestuin. Er waren perken met allerlei groenten en aardbeien. Rondom bessenstruiken: rode, witte, zwarte en kruisbessen. Het bos begon achter in de tuin op de heuvel die deels nog bij de tuin hoorde. Een zitje halverwege de heuvel, en een paadje naar het bos. In de tuin stond een dikke beuk die twee volwassen mannen net samen konden omspannen met hun armen.

Het dagelijks ritme was strak. Tussen de middag hadden we warm eten, dat was gedurende opa′s loopbaan altijd zo geweest. Een concessie was dat we pas begonnen als mijn moeder thuis was uit de fabriek. Een confectiefabriek, waar ze bandleidster was.
De keuken was niet groot. Rond de tafel, een uitschuifbare die mijn vader nog had gemaakt, konden we net allemaal een plaats vinden.

Opa en oma zaten langs de muur, die in twee kleuren blauw geverfd was, met een donkerblauwe streep van een duim breed op heuphoogte. Dat blauw werd geacht vliegen af te schrikken. Oma zat achteraan bij de kookkachel. Zo′n kachel met ringen die je er uit kon tillen om de vlammen direct tegen de pan te laten komen of om er een ketel in te laten zakken. Er werd hout in gestookt, of eierkolen of briketten.
De kachel stond in een schouw met een rookkanaal naar dezelfde schoorsteen op het dak waar het rookkanaal van de woonkamer uitkwam. De schoorsteen waarvan ik toen nog net wel of net niet meer geloofde dat Sinterklaas er cadeautjes doorheen afleverde.
Tante Mien woonde ook nog thuis en deed een groot deel van het huishouden, samen met oma. Daarom zat zij aan de kopse kant van de tafel, bij de kachel. Ze moest wel een beetje oppassen als ze ging staan, anders stootte ze tegen de koffiemolen die aan de wand tussen de schouw en het ingebouwde servieskastje met glazen deurtjes was bevestigd. Zij zat het verst van de deur waar je de keuken binnenkwam. De deur kwam net niet tegen de tafel, dus aan die kopse kant kon niemand zitten.

Mijn moeder zat het dichtst bij de deur omdat zij het eerst weer weg moest. Ze had maar een korte pauze en moest dan snel weer op de fiets naar de fabriek. Ik zat naast haar, wij zaten met de rug bijna tegen het aanrecht.
Boven dat aanrecht zat de koperen pomp, rood en geel koper, die het water oppompte uit de regenput, die vlakbij was, buiten.
Ook ′s avonds bij de broodmaaltijd zaten we in dezelfde opstelling aan tafel.

Bij het brood eten was er één vaste soort beleg. Of eigenlijk twee: pas als ik twee ″boterhammen met tevredenheid″ had gegeten, mocht ik op de volgende beleg.
Die andere soort was bruine basterdsuiker. Dat zat in een lage, glazen suikerpot op een zilveren schotel en met een zilveren deksel. Die suikerpot werd beheerd door opa.
Daar zit een familieverhaal aan vast. Een jonger neefje was te logeren geweest en blijkbaar onder de indruk van opa′s suikerpot. Zijn moeder vroeg hem om een pak bruine suiker te gaan halen bij de kruidenier om de hoek. Hij kwam onverrichter zake terug, met de mededeling dat die domme kruidenier niet eens wist wat ″opasuiker″ was.

Er was ook altijd wel een wisselend ander beleg om uit te kiezen: kaas, een plakje vlees, of jam. Het was feest als ik het laatste restje jam uit een ″lege″ pot mocht halen met een korstje brood aan een vork.

Vast ritueel bij elke maaltijd was het bidden vooraf, en Bijbellezen en bidden er na. Opa had veel ervaring opgedaan met voorgaan in gebed, als hoofd van een School met den Bijbel, en was, daaruit voortvloeiend, ook een der notabelen van het dorp.

Voor mij als jongetje waren die gebeden aan tafel om God te danken weliswaar gewoonte, maar nog weleens te hoog gegrepen en te langdradig om de spanningsboog van de eerbied vast te houden.
Zo zat ik een keer door de kiertjes van mijn ogen om me heen te kijken of iedereen wel braaf met de ogen dicht aandachtig luisterde naar opa′s keurig articulerende stem, waarin ik toch inmiddels ook een aantal cliché′s begon te herkennen.

Plotseling schrok iedereen zich wezenloos: een dreun op de tafel en rinkelend serviesgoed als bij een aardbeving! Opa keek met een streng, woedend gezicht naar mij, berispte mij en sprak met stemverheffing een ernstige waarschuwing uit over mijn open ogen, mijn ongehoorzaamheid en gebrek aan eerbied, en dat het slecht met me zou aflopen.
Na wat opa net uit de Bijbel gelezen had, over een toornige God, en ′s morgens ook al over een ″naijverig God″, wist ik ineens zeker: God lijkt op opa als die boos is!

230211 – Over opruiing met het woord pedofilie als trigger

Vandaag hebben 2000 schrijvers hun naam verbonden aan een paginagrote advertentie als protest tegen de domme hetze tegen schrijver Pim Lammers, waarbij doodsbedreigingen de norm lijken te zijn geworden voor alles wat iemand niet zint.

De hetze is gestart op een obscure website, door een lafaard die zijn echte naam niet durft te noemen, en is overgenomen door een even obscure oerconservatieve katholieke groepering, en opruiers als FvD en van Haga.

Omdat Lammers in een verhaal een situatie beschreef zoals dat in het echte leven zou kunnen gebeuren of in dit geval mogelijk gebeurd is. Veel reacties doen vermoeden dat men het verhaal niet eens gelezen heeft, maar reageert op wat tegenwoordig 'hondenfluitjes' wordt genoemd. Het woord pedofilie is een sterke trigger, waarbij de context achter een bloeddoorlopen waas verdwijnt.

Laat me raden: alle namen in de advertentie worden toegevoegd aan de lijst met 'pedofilieactivisten' van de hetzevoerders; we weten inmiddels vrij goed in welke kringen die zich manifesteren. Die hetzevoerders staan wat mij betreft op hetzelfde mentale peil als volwassenen die misbruik maken van de naïviteit van kinderen.

Mijn naam staat niet in de advertentie, maar ik vermoed dat ik tot pedofilieactivist bestempeld zal worden als ik beken dat ik op dit blog dit verhaal geschreven heb.

220427 - Een nieuw begin / Flashback

Er was een wedstrijd: het schrijven van een UKV, een UltraKortVerhaal. Thema: "Nieuw begin", exclusief de titel maximaal 99 woorden. Mijn inzending was 87 woorden, inclusief de titel. De uitslag is bekendgemaakt, ik viel niet in de prijzen, dus ik mag het nu zelf publiceren.

Flashback

De ene man had de top bereikt door decennialange intriges.
De andere door een ontevreden volk te bespelen, maar was tot zijn frustratie nu weggestemd. Voorlopig hield hij zijn positie, inclusief de "rode knop", waarmee hij de wereld kon verwoesten.
Vanwege hun gedrag verdacht menigeen beide mannen van persoonlijkheidsstoornissen.
De eerste man dreigde zijn tegenstanders te vernietigen na een mislukte gebiedsuitbreiding.
Bij beide mannen groeide de woede om hun gezichtsverlies. Vrijwel gelijktijdig reikten ze naar hun eigen rode knop, en gromden: "Dan maar opnieuw een oerknal!"

©Gauke Zijlstra, april 2022

211219 Dikke brilleglazen, andere kijk op het verleden

Kijkend naar Daar was laatst op RTV Drenthe, met vader en dochter Harm en Willemien Dijkstra, hoorde ik een bekende naam noemen uit een, voor mij, ver verleden: Roelof Sieben.
Drie jaar lang, van 1957 tot 1960, woonde ik tegenover hem, met zijn Winkel van Sinkel, zoals wij dat wel eens noemden. Een beetje vreemde man vond ik, waar ik niet meer contact mee gehad heb dan dat ik er een of twee keren in de winkel geweest ben. Een beetje morsige man met van die hele dikke brilleglazen.
Pas nu ontdek ik dat hij schrijver was, en dat we allebei in dat dikke boek staan: Drentse Literatuurgeschiedenis deel ll – Waor roet en blommen wortel schiet in ’t veld van dr. Henk Nijkeuter over de naoorlogse geschiedenis van de Drentse letterkunde.
Zo zie je maar weer, dat je het verleden wel kunt vergeten, maar dat het verleden jou niet vergeet, en hoe je dan soms iets te weten kunt komen waarvan je in de verste verte geen vermoeden had.
De puber die ik toen was had nooit gedacht dat hij schrijven als hobby had, met zijn slechte gezichtsvermogen (hij blijkt geleden te hebben aan een progressieve oogziekte), en dat hij ooit iets anders gedaan had dan die winkel runnen, en dat hij ooit ergens anders gewoond had dan in Aalden… (voor outsiders: Aalden en Zweeloo worden vaak samen Zweeloo genoemd)

Roelof Sieben bleek veel aan te merken te hebben op het "onechte Drentse volkslied", dat begint met "Ik heb u lief mijn heerlijk landje", iets dat een oprechte Drent nooit zo zou zeggen, en waarvan de schrijver, Jan Uilenberg, nadien ook nog een besmet blazoen kreeg: fout in de oorlog.
Op de Groen van Prinstererschool in Emmen hebben we het wel geleerd - meester Garssen, iemand met altijd een twinkeling in de ogen, zei een keer tegen een klasgenoot: "Ik heb het wel gehoord, Joop, jij zong: ik heb u lief mijn heerlijk Antje!"
Naar verluidt is Antje later in Aalden gaan wonen, maar niet met Joop..

211207 - Stem

Schrijven is iets waarin je je ei kwijt kunt, en plezier aan beleeft.
Je krijgt een bericht onder ogen, waarin gevraagd wordt om een verhaal te schrijven van maximaal 500 woorden, met als thema de stem van je vader of je moeder.
Dan denk je aan dat kleine fotootje waar je als baby bij je vader op de arm zit.
Hij heeft je zijn pet opgezet. Het is de enige foto waar jullie samen op staan, een paar maanden later was hij dood.
Je realiseert je dat je zijn stem moet hebben gehoord.
Die moet ergens heel diep in jouw vroegste, onbewuste herinneringen verborgen zijn.
Je probeert zijn stem te reconstrueren door de herinneringen aan de stemmen van zijn drie broers en je opa naar voren te halen.
Bij alle vier zit er een Groningse klankkleur in, bij opa ook een Friese.
Je weet uit nagelaten brieven aan je moeder, dat hij tussen het ouderwetse, toen correcte Nederlands nog wel eens een opmerking of grap in het Gronings schreef.
Het lukt niet, je krijgt geen letter op papier. En de deadline is gepasseerd.

200606 - Geloof en het mysterie van de explosieve lantaarnpaal

Vandaag werd op Facebook een bericht geplaatst, door een vriendin ("V") uit een vroegere, inmiddels uiteengevallen vriendenkring. Het kernthema van die groep was: poëzie. "V" en ik waren er vanaf het begin bij, Marijke kwam later.
Het bericht was een foto met begeleidende tekst, van "V"'s partner, die blij een boek bekeek dat zojuist was gearriveerd. Een amicale man, waarmee we niet vaak, maar wel prettig contact hadden.

Marijke had na lange tijd weer eens bij haar gelezen, en waardeerde dat bericht met een hartje. Niet lang daarna merkte Marijke dat er een reactie was bij haar, van "V".
Tot Marijke's verbazing bleek daar een woedende emoji aan gekoppeld te zijn, als reactie op een bericht dat ze geplaatst had op 26 mei, 11 dagen en 10 berichten geleden, met o.a. herinneringen aan de verjaardagen van haar ouders.
Laten we dus maar bij Marijke's oorspronkelijke bericht beginnen. Dat was een citaat uit een lang interview in de Varagids met actrice Beppie Melissen, en ze heeft het over zelfrelativering. Wij vonden het heel raak en humoristisch geformuleerd, en daarom maakte Marijke er een bericht van:

Meerdere mensen konden er wel iets mee, 7 duimpjes, 6 lachebekjes en 1 had waarschijnlijk medeleven met de lantaarnpaal. Kort na plaatsing was er al een textuele reactie gekomen van een andere vriendin:

En toen kwam vandaag dus die boze kop er bij. En nog een geschreven reactie:
RESPECTLOOS!!!

Marijke vond het woord "respectloos" meer van toepassing op de reactie van "V", en ze had het verwijderd. Terwijl ze een antwoord aan het typen was, merkte ze dat ze geblokkeerd was. De boze emoji was ook weg.

Vanaf onze kennismaking heb ik (en later Marijke ook) intensieve gesprekken gehad met "V". Ik vond dit toch wel raar allemaal, en stuurde haar het volgende bericht:

Een poosje later kwam het antwoord, waaruit ons inziens bleek dat "V" het oorspronkelijke bericht niet goed gelezen heeft. Zat haar nog iets dwars, dat ik in de gesprekken meer wist van de Bijbel en de kerk dan zij, er van kindsaf mee opgegroeid zijnde? En zou er nog een portie merkwaardige jaloezie mee kunnen spelen, want als Marijke hen in de winkel tegenkomt, gaat "V"s partner vaak even het gesprek aan, terwijl "V" haar niet meer dan een knikje waard acht - na alle vriendschappelijke contacten en ondersteuning:

Nou ja zeg, Marijke krijgt van haar ook heel weinig reacties! Terwijl ik een reactie begon te typen, viel de nieuwe tekst op mijn scherm ineens weg, en verscheen onder "V"s reactie, dat "deze persoon niet beschikbaar was op Messenger".
Tja, wat je met dwepend fanatisme, jaloezie en niet goed lezen kapot kunt maken...
Bijvoorbeeld (zelf)relativering en gevoel voor humor.

200520 - Niklas - Puzzelen

Ik herinner me een discussie over puzzelen met een mevrouw die ik Wilma zal noemen, omdat ik haar naam vergeten ben. Ik vertelde dat ik het liefst "Varia"-boekjes kocht met allerlei verschillende puzzels, omdat ik van afwisseling hou. En dat ik toen net de spelregels van de Sudoku had ontdekt, en dat die puzzelvorm me in z'n greep had gekregen. Cryptogrammen daarentegen sloeg ik altijd over. "O," zei Wilma enthousiast, "dat vind ik juist de leukste puzzels, dat is nou echt een kwestie van logisch denken!"
En dat riep bij mij zóveel associaties op, dat ik niet stante pede een reactie klaar had. Ik ben nou eenmaal geen eloquente mathematicus of cryptoloog. Mijn werk was digitale logica.
Het gesprek vond plaats tijdens de uittocht uit een bijeenkomst en was dientengevolge ook meteen beëindigd. Dezer dagen kwam het voorval terug in mijn herinnering; niet vanwege Wilma, die heb ik nooit weer ontmoet. Ons enige nauwere contact was deze small-talk.

Nog steeds sla ik de cryptogrammen over, omdat ik het gevoel heb dat ik daarbij hetzelfde probleem heb als waarom ik vroeger zo'n moeite had om een opstel te schrijven: niet het formuleren van een tekst, maar het vinden van een onderwerp of de volgende stap in het verhaal in de zee van ideeën die zich aan me opdrongen.
In mijn beleving heeft het oplossen van een cryptogram minder te maken met logica dan met associatief denken. Bij een cryptogram is het niet uitgesloten, dat de associaties uit een omschrijving leiden tot een volkomen terechte, andere mogelijke oplossing dan het gevraagde woord. Het gevraagde woord is vantevoren bedacht om een in elkaar passend netwerk van woorden te creëren. Voorbeeld: Het woord vier(de) kan staan voor het Romeinse cijfer "IV", en dus als letters "I en V" te gebruiken, maar ook doelen op de vierde letter van het alfabet de letter de "D", of nog een mogelijkheid; verleden tijd van vieren (= feesten óf een touw laten vieren).
Mijns inziens moet het zelfs mogelijk zijn om een dusdanig netwerk te construeren, dat met de daarbij samengestelde lijst van omschrijvingen verschillende kloppende oplossingen te maken zijn.
Een sudoku daarentegen is netwerk dat voldoet aan strikte, vaste voorwaarden, en is alleen op te lossen door logische regels te volgen. De enig mogelijke creativiteit bij het oplossen van een sudoku is het vinden van de meest effectieve strategie voor elke fase in het proces. Voor elke nieuwe sudoku staan de vooraf ingevulde variabelen op een andere plaats in een andere combinatie, waardoor ook de plaats van de nog te vinden variabelen wordt bepaald.
Ik zie er wel een metafoor in voor het verschil tussen wetenschap en de fantasierijke, onwetenschappelijke beweringen waarmee we overspoeld worden. Curieuze associaties als surrogaat voor logisch houdbare bewijzen.

200118 - ZOZ - Van hondenvoer en kunststroming

Bij mijn Facebook-vriend Bertus ten Caat kwam ik een song tegen uit een grijs verleden. Dat was Bonzo Dog Doo Dah Band - Rockalizer Baby. De naam van de band zat nog stevig in mijn geheugen, de muziek niet. Even speuren dus.
Volgens Wikipedia was de Bonzo Dog Doo Dah Band (nl) actief in de jaren 1962–1970, 1972, 1988 en 2002 tot heden, en hun genre wordt omschreven als "Comedy rock, psychedelic pop, trad jazz, avant-pop, experimental pop. Dat is nogal een breed spectrum!

De band kwam voort uit een los-vaste groep kunstacademie-studenten, die traditionele jazz speelden. Vandaar al die blazers, denk ik. Volgens een van de oprichters is de naam ontstaan door het spelen van een woordenspel. Dat spel uit de kunststroming Dada (nl) hield in, dat je woorden of zinnen op papier schrijft, dat papier in stukken scheurt, en willekeurig weer samenvoegt om nieuwe zinnen te vormen.


Eén van de zinnen was Bonzo Dog Dada Band: Bonzo Dog naar Bonzo the dog, een populaire cartoonfiguur, bedacht door George Studdy in de jaren 1920, en Dada naar de kunststroming. Zie ook the George Studdy and Bonzo web site. En inderdaad, dat hondenvoer dankt zijn naam aan de merchandising rond dit hondje!

De Bonzo Dog Doo-Dah Band heeft veel samengewerkt met Monty Python (nl), en dat is terug te zien in hun komische presentatie. Ze schijnen een voorliefde gehad te hebben voor dubbelzinnige teksten. Ze worden ook wel eens de Muzikale Monty Python genoemd.

Laten we beginnen met I'm the Urban Spaceman, geproduceerd door Paul McCartney (nl) van The Beatles en Gus Dudgeon (nl) die voor heel veel artiesten heeft gewerkt, o.a. Elton John.

Bonzo Dog Doo Dah Band - I'm the Urban Spaceman:


De volgende song doet me heel sterk ergens aan denken, maar ik kan er geen vat op krijgen; misschien zoek ik een verkeerde combinatie van melodie en stem…?

Bonzo Dog Doo Dah Band - Canyons Of Your Mind (1968):

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.

200115 - Niklas - Rood en Oranje

Zappend zag ik gisteren (14-1-'20) ineens Erik Dijkstra door het beeld rijden op zijn Zündapp, met een wapperende rode vlag op de achtersteven.
Het bleek de aflevering "Rood en Oranje" uit de documentaire-serie "De Strijd", herhaling van 17-6-'16, mede gepresenteerd door Gerdi Verbeet.
Uit de aankondiging: De verhouding tussen het socialisme en de monarchie was altijd gespannen. Socialisten waren overtuigd republikeins en zagen het koningshuis als vertegenwoordiger van het kapitalisme. Maar gedurende de 20e eeuw gingen de scherpe kantjes eraf. Sterker nog: het waren 'rode' premiers - Drees, Den Uyl, Kok - die de monarchie in benauwde tijden te hulp schoten.

Er plopte een citaat tevoorschijn uit mijn geheugen: Juist uit de erfelijkheid van de koningsfunctie blijkt de volstrekte onbelangrijkheid: het doet er niet toe wie koning is, laten we dus afspreken het oudste kind van de vorige koning te nemen.
Koning-zijn is de enige maatschappelijke functie waarvan grondwettelijk vaststaat dat iedereen, zelfs de domste mens, haar op zich kan nemen.
Auteur: dr. Hugo Brandt Corstius. Iemand die je kunt waarderen om de scherpzinnigheid van zijn observaties, gepubliceerd in vele columns en boeken, ook als je het niet met hem eens bent.

Nu zit ik met een dilemma: ben ik een Repunarchistische of een Monablikeinsche kaaskop?

190921 - ZOZ - Van klassiek en/of klassiek

Ook in de wereld van de populaire muziek, zoals rock 'n roll, zijn er songs die je inmiddels met recht klassiek kunt noemen. In hun genre, maar dat blijft niet altijd beperkt tot het eigen genre.

Zo zag ik op YouTube een titel van Led Zeppelin (nl), toch bekend als hardrock-groep, uitgevoerd door het YAMATO String Quartet. Een degelijk klassiek instrumentarium, dat maakt nieuwsgierig!
Over dat gezelschap is geen Engelstalige (of anderszins door mij begrepen taal) te vinden, dus heb ik de hulp ingeroepen van Google Translate om tenminste een ietsje meer te weten te komen.
Zo leerde ik dat 25周年記念コンサート betekent: 25-jarig jubileumconcert. Geen beginnelingen dus. En als de rest van de vertalingen een beetje klopt, vieren Yasuo Ishida (viool), Tsunehiro Tsunehiro (viool), Takahiro Shishido (altviool), Hiroaki Sakata (cello) dat jubileum in 2019. Ze hebben elkaar ontmoet op diverse Japanse conservatoria, en spelen ook in andere ensembles en orkesten.
Het thema van het 25-jarig jubileumconcert is een keuze uit de "hoogtepunten uit het verleden". In september werd in Yokohama de "Angel Suite" van Astor Piazzolla (nl) gespeeld. In Tokio worden in november alle nummers gespeeld van het album "Crimson King's Palace" van King Crimson (nl). Beide zijn arrangementen van Kazuaki Kondo.

De titel van die Led Zeppelin-song associeer ik met een dessin, zoals dat van dat sjaaltje op de foto hierboven, dat ik graag draag: Kashmir (nl).
Kashmir (nl) is de naam van een (omstreden) gebied in het Noorden van India.

YAMATO String Quartet - Kashmir (Led Zeppelin / Arr. Kazuaki Kondo):


Zo weinig als ik kon vinden over die Japanse musici, zoveel te meer is te vinden over de jongens van Led Zeppelin, zanger Robert Plant (nl), gitarist Jimmy Page (nl), drummer John Bonham (nl), en bassist / toetsenist John Paul Jones (nl).
Stuk voor stuk worden ze door veel muzikanten genoemd als inspiratiebron en topper in hun vak.
Na het overlijden van John Bonham in 1980 is de band opgeheven: de overgebleven leden vonden dat ze niet zonder hem konden doorgaan met de band, omdat ze daarvoor een te hechte groep waren. Er zijn later wel samenwerkingen geweest tussen Robert Plant en Jimmy Page, en ook enkele reünieconcerten met de zoon van John Bonham, Jason (nl), als drummer.
John Bonham overleed op 32-jarige leeftijd, vermoedelijk aan een combinatie van medicijnen tegen angststoornissen en alcohol.
Ik kies voor een live-optreden met John Bonham op drums.

Led Zeppelin - Kashmir (Live at Knebworth 1979):


Voor de liefhebbers een link naar een live concert met Jason Bonham op drums, opgenomen in 2007 voor de concertfilm Celebration Day tijdens het Ahmet Ertegun Tribute Concert (nl): Led Zeppelin - Kashmir (Live from Celebration Day).

Wie er nog niet genoeg van heeft, kan op YouTube nog veel covers vinden in allerlei genre's. Ik vind het hier voor nu wel even genoeg.

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.

190817 - ZOZ - Van Parels, Morsen en Zwijnen

Lang geleden las ik in de Volkskrant een recensie over een groep die ik nooit intensief gevolgd heb, maar waarvan ik de naam gemakkelijk kon onthouden: Pearls Before Swine. Die recensie heb ik opgeslagen en kwam 'm nu weer tegen. Dat mijn aandacht er nu bij bleef hangen, komt mede door ons bezoek aan het Jheronimus Bosch Art Center in 's-Hertogenbosch tijdens onze vakantie, als herinnering aan ons bezoek aan de stad in 2011 met Marijke's in 2017 overleden zus Sylvia.

Daar hing niet alleen werk van Hieronymus Bosch, ook wel genoemd Jheronimus, of gewoon Jeroen Bosch , nu was er ook een expositie van "mail-art", met als thema "The Monk", waarin opgenomen een inzending van zwager Nico van Hoorn.

©Nico van Hoorn - Monk

Monnik, Bijbel en Jeroen Bosch, ze zijn niet van elkaar te scheiden. Jeroen Bosch met zijn op Bijbelse interpretaties berustende monumentale schilderstukken, waaraan een satirische knipoog niet vreemd is, werd ook wel genoemd: 'den duvelmakere' (de schepper van duivels).
Dat is een mooi bruggetje naar de muziek van dit blog: de groep Pearls Before Swine ontleent zijn naam aan een Bijbeltekst, uiteraard de Engelse versie: Matthew 7:6:

Give not that which is holy unto the dogs, neither cast ye your pearls before swine, lest they trample them under their feet, and turn again and tear you to pieces.

In de Nederlandse Statenvertaling:

Geeft het heilige den honden niet, noch werpt uw paarlen voor de zwijnen; opdat zij niet te eniger tijd dezelve met hun voeten vertreden, en zich omkerende, u verscheuren.

Over de juiste interpretatie van deze tekst lijken de geleerden nog niet uitgepraat. Ik speel graag even met de gedachte dat hoe ouder de vertaling, hoe dichter die wel eens bij de oorspronkelijke betekenis zou kunnen liggen. Moderne vertalingen worden gemaakt vanuit een leefwereld die zó anders is dan die van toen; de mens staat veel verder af van de basis van het bestaan, de meeste mensen van nu hebben bijvoorbeeld nog nooit zelf op een boerderij gewerkt, of gejaagd en de prooi geslacht.

De groep bedoelde: geef geen waardevolle dingen aan wie het niet begrijpt of waardeert. Ze maakten mystieke-, melancholieke- en protestsongs, zoals in die tijd meer artiesten. Ze vonden zichzelf ook niet zo fotogeniek en gaven niet of nauwelijks interviews, daarmee schiepen ze een mysterie rond de groep.

De verbinding van Pearls Before Swine naar Jeroen Bosch is ook een inkoppertje: voor de hoes van hun debuutalbum, One Nation Underground, kozen ze een uitsnede van het rechter paneel (en), het "hellepaneel", van Bosch's schilderij de Tuin der Lusten (en). Het schilderij hangt in het Museo Nacional del Prado in Madrid, maar de groep koos de uitsnede zoals die stond op de omslag van het boek The Hunger and Other Stories van schrijver Charles Beaumont.

Thomas (Tom) Rapp begon de groep met een paar vrienden van High School. Ze kregen snel een platencontract en namen hun debuutalbum op. Er werden zo'n 200.000 exemplaren verkocht, waar ze letterlijk nooit een cent voor ontvangen hebben. Daardoor werd de band ontbonden, maar Tom Rapp is met wisselende muzikanten doorgegaan, tot hij in 2018 overleed. Van dit album zijn er wel heruitgaves geweest, zoals waar de genoemde recensie over ging. Die versie was alleen fysiek te verkrijgen.

Omdat er weinig of helemaal geen live-beelden zijn, moeten we het deze keer doen met het hellepaneel van Jeroen Bosch als afbeelding. Ach, het gaat om de muziek. Ik denk dat er meer nummers van dit album interessant zijn, maar ik kies er twee. Het eerste is een akoestisch nummer. Ik las ergens dat ze geamuseerd de interpretaties van de tekst hebben gelezen.

Another time

Where have you been to?
Where did you go?
Did you follow the summer out
When the winter pushed its face in the snow?

Or have you come by again to die again?
Well, try again another time.

Did you follow
The crystal swan?
Did you see yourself
Deep inside the velvet pond?

Or have you come by again to die again?
Well, try again another time.

When you set to shape the world,
Was the shape the shape of you?
Or did you cast enchanting glances
Through the eye that all men use?

Or have you come by again to die again?
Well, try again another time.

Did you find that the universe
Doesn't care at all?
Did you find that if you don't care
This whole wrong world will fall?

Or have you come by again to die again?
Well, try again another time.

Did you ever capture
All those jewels in the sky?
Did you find that the world outside
Is all inside your mind?

Or have you come by again to die again?
Well, try again another time.

Pearls Before Swine - Another Time (1967):


Het tweede nummer bevat volgens de omschrijving "gecodeerde obsceniteiten". Dat wil zeggen, teksten die in Morse code (nl) verwerkt zijn in de song. De code die vrijwel iedereen associeert met het noodsignaal SOS (...---…), maar waarin complete berichten kunnen worden weergegeven. Nou zijn ze (publiekelijk) nogal preuts in Amerika, en dit is uitgebracht in een woelige tijd, met o.a. protesten tegen de Viëtnam-oorlog, door jonge kerels, dus hoe erg vinden wij het nu? Tja, wat "zeggen" ze dan eigenlijk?

Oh Dear, Miss Morse

Oh Dear, Miss Morse,
I want you,
Oh yes, I do,
I want you.

Chorus:
Dit Dit Dah Dit
Dit Dit Dah
Dah Dit Dah Dit
Dah Dit Dah

This may strike you
Odd-I-ly
But I want you
Bodily

Don't blame me dear,
Blame McLuhan
His media
Were your ruin

Ik gok dat ze in de tekst deze McLuhan bedoeld hebben.
Dit staat voor een punt, Dah voor een streepje in Morse, dus: Dit Dit Dah Dit = F; Dit Dit Dah = U; Dah Dit Dah Dit = C; Dah Dit Dah = K. Tja, van de woorden die ik nu te pas en te onpas om me heen hoor, daar zou ik vroeger een pak voor op m'n broek gekregen hebben...

Pearls Before Swine - (Oh Dear) Miss Morse:


Nog even over de Mail Art: De tentoonstelling in de toren van het Jheronimus Bosch Art Center in ’s-Hertogenbosch is tot 1 oktober 2019 te bezichtigen. Meer info: Jheronimus Bosch Art Center en het blog Monk Project.

En in Emmen is dit weekend het 31ste Internationaal Vliegerfestival.

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.

190729 - Niklas - SiaMees

190707 - Niklas - Douchen en Werelderfgoed

De klokkenluider trok flink aan het touw, waarvan de knoop aan het eind wel de kop van een slang leek. Het gebeier van de grote klok deed de omgeving schudden. De appel viel niet ver van de kerktoren. Eva ving hem op, nam een hap en gaf hem door aan Adam. Toen die ook een hap nam kraaide de torenhaan driemaal.

Een warrig ZKV dat door het warme douchewater mijn hoofd binnenstroomde, nadat ik las:

De archeologische stad Babylon in Irak heeft de status van werelderfgoed gekregen van de VN-organisatie Unesco. De stad, die onder de naam Babel voorkomt in de Bijbel als goddeloze stad, werd al genoemd op een kleitablet uit de 23ste eeuw voor Christus. […] Babylon, ooit de grootste stad van de wereld, was het middelpunt van verschillende beschavingen.

Tja, de mens wordt goddeloos geboren, en veel ouders nemen kordaat de paplepel ter hand om die leemte in te vullen met een god naar keuze, gewoonlijk een plaatselijk gangbare.
Logisch doordravend, bedacht ik, dat goddeloosheid nu blijkbaar officieel is toegevoegd aan het Werelderfgoed.

190524 - WE300 - Aanslag

PlatoOnline's WE-300 schrijfuitdaging: schrijf een verhaal van exact 300 woorden, waarin het thema-woord niet voorkomt! Themawoord = Aanslag

Ik verwacht dezer dagen een blauwe envelop van de Belastingdienst, met de definitieve mededeling of ik moet bijbetalen of, hopelijk, iets terugkrijg. Wel moet ik eerst mijn briefopener even oppoetsen, want die is enigszins verweerd, er ligt een grauwsluier over het lemmet: die wordt de laatste jaren steeds minder gebruikt, wat dus het bestaan van de Postbezorging in gevaar brengt.

Als ik moet bijbetalen, wat een fikse domper op mijn welbevinden zal zijn, zal ik mijn frustratie onderdrukken, en niet met deze stevige, scherpe briefopener de Belastinginspecteur opzoeken en hem bedreigen, of zelfs te lijf gaan.
Het gevolg zou kunnen zijn dat er pijnlijke consequenties volgen voor ons huishoudbudget, en mogelijk zal mijn vrijheid geruime tijd ernstig worden beknot. Dat laatste zal mijn bewegingsvrijheid zodanig beperken, dat mijn conditie daaronder zal lijden.

En dat terwijl ik al een tijd mijn best doe om bedreigingen van mijn gezondheid uit te bannen: ik ben, inmiddels bijna 39 jaar geleden, al gestopt met het op de proef stellen, door middel van het roken, van het incasseringsvermogen van mijn longen.

Ik kan me dan beter afreageren op de toetsen van onze piano: die is toch al vals omdat we hem niet tijdig hebben laten stemmen, zodat het een verdriet voor onze oren zal zijn. Dit instrument is helaas overigens al van een zodanige leeftijd dat het stemmen, door het spannen van de snaren, de constructie in gevaar zou kunnen brengen.

Ach, we zullen de hoop blijven koesteren dat meneer de Belastinginspecteur deze bedreiging van onze gemoedstoestand in milde vormen giet of ons zelfs een vrolijk hupje doet maken als we de blauwe envelop openen...

190330 - ZOZ - Van knollen en smidsvuren

Deze week werd ik op twee manieren met mijn schooltijd geconfronteerd. Op de FB-pagina Oud Drenthe in Woord en Beeld verscheen een bericht over "knollen". Nee, geen paarden, maar de agrarische producten die zo genoemd worden. De bijgevoegde foto toonde twee soorten, een paars/witte en een gele soort. Beide staan onder meerdere namen bekend, zo werd uit de discussie duidelijk. De gele als Soesterknol of boterknol en was voor menselijke consumptie.
Van de paars/witte zijn meerdere ondersoorten bekend, maar bij mij is een langwerpige knol het bekendst, en daar ga ik even op door.

Knollen werden gezaaid als de stoppels van het koren werden ondergeploegd. Daarom worden ze ook wel stoppelknollen genoemd. Ze dienden als veevoer voor de winter, maar ik heb ze al jaren niet meer kunnen vinden.
We fietsten met een groepje jongens elke dag 17 km naar de LTS. In de herfst trokken we op de terugweg wel eens een paar knollen uit het land om op te eten: even afwrijven, met de tanden afschillen of, iets luxueuzer, met je zakmes. Deze knollen werden volgens sommigen ook wel pisknollen genoemd, omdat je er zo van moest plassen. Ik vond ze een beetje smaken naar radijs.
Best spannend ook om een knol van een rijdende kar te pikken en een mopperende boer achter je te laten - met zijn paard en wagen haalde hij ons, getrainde hardfietsers, toch niet in…

Daaraan terugdenkend kwam uit de spinnewebben een liedje tevoorschijn, dat ik van mijn moeder heb geleerd (er zijn andere tekstvarianten). Helaas heb ik geen videoclip of audio kunnen vinden, maar ik heb geprobeerd de noten erbij te vinden:

Knollenlied
C__D__E__F__G
Ut re mi fa sol
G__G____F___E____D___C
De boer die stal een knol
G___G___E__C
Van een wa-gen
G___G___E___C
Zon-der vra-gen,
C__D__E__F__G
Ut re mi fa sol
G__G____F___E____D___C
De boer die stal een knol

Ik vond nog wel een lekkere uitvoering van dat andere heel bekende kinderliedje over een knollenland, van de LP "Nursery Rhymes" gespeeld door pianist Jaap Dekker. Aan het eind komt nog even een vogeltje langs het knollenveld vliegen. Ik kon niet achterhalen wie die acrobaten zijn die je in beeld ziet.

Jaap Dekker Boogie Set - In een groen groen knollenland:


Op mijn zoektocht naar de knollenvelden kwam ik nog een andere vogel tegen, die blijkbaar door een Youtube-vriend was uitgedaagd om dit lied in een voor hem vreemde taal te zingen. Te bijzonder om niet te plaatsen! Het genoemde jaartal lijkt me, na een kort onderzoekje, onwaarschijnlijk.

Raymond Crooke - In een groen knollenland (1678. Traditional Dutch):


Een andere herinnering aan mijn schooltijd kwam via een videoclip, uit "Drenthe's muziekmix" van RTV Drenthe, met video's van Drentse muzikanten of (niet persé Drentse) streektaalmuziek.
Ik viel middenin de video van de mij nog onbekende Groninger zangeres, Marlene Bakker. Een lied van haar album Raif, dat bijvoorbeeld door Frits Spits "het beste album van 2018" genoemd is.

Marlene Bakker - Hai Hai:


De Groningse tekst staat op Youtube onder de video. Ik heb geen vertaalpoging gedaan, omdat ik, naast de mooie stem en muziek, in eerste instantie geraakt werd door het beeld. Marlene is bezig met iets dat ik ook ooit gedaan heb, in de eerste klas van de LTS: smeden, met een echt smidsvuur! Mooie herinnering, maar ik ben uiteindelijk terechtgekomen in ietwat pietepeuteriger werk. Van die werkstukken heb ik niets meer, helaas...
Ik heb geen foto's van het smederijlokaal, maar nog wel met machines (klas 2) en het elektrolokaal (klas 3).

Bij het maken van dit album heeft Marlene nauw samengewerkt met een andere noorderling, de veelgevraagde studiogitarist en producer, Bernard Gepken (fb). Hij heeft ook samengewerkt met onder anderen Daniël Lohues, Tangarine en Maaike Ouboter. Hij reist heel Nederland en België door voor opnamesessies en optredens, maar is honkvast in Zuid-Oost Drenthe.
Het interviewprogramma "Toer de Loes" is een mooie gelegenheid voor wie meer te weten wil komen over Bernard Gepken. In een gele kever rijdt Loes van der Laan met haar gast naar een plek in Drenthe, die veel voor hem of haar betekent. Bernard laat ook een mooi eigen nummer horen.

Aanvulling: Eind jaren '50 kwam voor het eerst een meisje bij ons op de LTS. Ze wou in de garage van haar vader gaan werken. Daarvoor moesten de statuten van de school worden aangepast en er moest een damestoilet komen. Ze hield zich goed staande tussen zo'n 400 jongens.

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

190228 - Niklas - OorSprong

181224 - Niklas - Noodgeval: D of T…?

In geval van noot is er sprake van ééntonige muziek.
In geval van nood klinkt een twéétonige hoorn.

181124 - ZOZ - Van merels en lijsters

Marijke trok een CD uit de kast, die we hadden laten draaien tijdens het arriveren van de gasten op onze huwelijksdag in 2004. Die is van een Ierse zangeres, Niamh Parsons (nl). Haar voornaam heeft een iets andere uitspraak dan zoals wij het lezen en op z'n Engels zouden uitspreken: How To Pronounce Niamh.
De titel van de CD is Blackbirds & Thrushes oftewel merels en lijsters. Er staan traditionele Ierse ballades op.

Ze staat al een keer in het Zwijmeloverzicht, ik plaatste in ZOZ 110, 20 december 2014 haar lied "Fear a Bhata". Ze zong het bij Han Reiziger, en ik kocht prompt de CD. Ik kies nu iets anders, want ze heeft genoeg moois gemaakt. Dit bivoorbeeld.

Niamh Parsons-The water is wide:


Op de website van Niamh Parsons & Graham Dunne kun je lezen hoe ze ooit de beslissing nam om "solo" verder te gaan, maar dan met begeleiding van haar vriend en gitarist Graham Dunne. Uit dat repertoire koos ik een lied dat je kunt beschouwen als een anti-oorlogsballade. Eerst de tekst, om eventueel mee te lezen.

The Men That God Made Mad
© Ron Kavanagh, Arr. N. Parsons and G. Dunne

Far far from Clifden's rocky shore
O'er the broad Atlantic sea
The Battalion of St. Patrick
Tired of harsh brutality
No more abuse or bigotry,
Their angry cry wholehearted
Near Matamoras lives were lost
That's when the fighting started

Chorus:
Who were those men, what was the crime
For which their lives were wasted
Did they rob or rape, or was their fate
As the poet once related
Were those great Gaels of Ireland
The men that God made mad
Their wars were never merry
And/But all their songs were sad

Land of the Free meant liberty
To the U.S. Army's Irish
Till James K. Polk he sent them south
To civilize the Spanish
In a war to extend slavery
And unjust exploittation
They'd not repeat what Cromwell did
To their poor Irish Nation

Chorus

At L'Angustura, Irish blood
Drenched the sun-baked clay
And Mexico still honours
Those brave men who died that day
But the worst was yet to come
In the hour that war was ended
When General Scott hung the Irishmen
To celebrate with vengeance

Chorus

Niamh Parsons & Graham Dunne - The Men that God made Mad:


Voor de gitaaracoorden, zie de site: Irish Folk Songs.

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.