231006 - De prinses die zichzelf tegenkwam maar het niet begreep

Er was eens een prinses die eigenlijk geen prinses was. Ze vond dat ze wel een prinses moest zijn, want haar vader was een groot acteur geweest, die dramatische, koninklijke rollen had gespeeld, ook thuis.
De prinses kon, toen ze klein was, heel mooi kleurplaten kleuren, en toen ze had leren lezen en schrijven, schreef ze soms leuke versjes. Toen ze groter was, kon ze nog beter tekenen en schrijven, en ging ze bij een bedrijf werken waar ze daarmee geld kon verdienen.
Daar ontmoette ze een prins, die zelf niet dacht dat hij een prins was. Hij was gewoon ridderlijk van aard, en had vaardigheden die hem ook bij dat bedrijf hadden gebracht.
Voor de prinses was dat mooi, want hij kon aanvullen wat zij niet kon, en hij vond de prinses wel leuk en lief. Hij was immers ook maar een gewone jongen. Dus gingen ze samen trouwen. Omdat de prinses nooit geleerd had om op eigen benen te staan en voor zichzelf en haar huishouden te zorgen, deed haar prins dat allemaal, zo goed en kwaad als hij kon.

Ze gingen samen in een romantisch huisje wonen op het platteland. Al gauw hadden ze honden en katten, en omdat alleen de prins iets van schoonmaken deed, begon het er langzamerhand flink te stinken. Hoe erg het er ook stonk, ze roken het zelf niet, omdat ze niet anders gewend waren. Opruimen deden ze ook maar mondjesmaat.
De prinses maakte nog steeds lieve tekeningetjes en romantische versjes, en de prins hielp haar om die op internet te publiceren en er ansichtkaarten van te drukken.

Omdat de prinses nooit geleerd had om zelf haar zaken te regelen en haar leven op orde te houden, kwam ze al gauw tot de ontdekking dat haar prins ook zijn gewone menselijke beperkingen had. Hij was niet die prins op het witte paard waar je in sprookjes altijd over leest, maar dat was haar enige referentiekader.
Ze begon in haar verhaaltjes nare dingen te schrijven, zoals: "Een man heeft nog nooit iets toegevoegd aan het leven van een vrouw", en als hij weer eens ergens in tekortgeschoten was in haar ogen, schreef ze openlijk haar verwijten op Facebook over "de man" dit en "de man" dat.
Waarom de prins altijd bij haar gebleven is, kunnen we slechts gissen. Misschien wou hij haar niet aan haar lot overlaten, omdat ze zó wereldvreemd was, dat ze niets zelf kon regelen van alles wat in de grote boze wereld nu eenmaal geregeld moet worden.

Totdat de prins ziek werd. Hij bleek een ongeneeslijke hersentumor te hebben.
Als je een diagnose zou stellen in de denksfeer van de prinses , zou je er sterrenbeelden over gaan raadplegen, want als er over iemand gepraat werd die ze verder niet kende, vroeg ze naar de geboortedatum en lepelde ze zó op wat diens eigenschappen zouden zijn aan de hand de astrologische boekjes die ze had bestudeerd. Een wereldbeeld dat nog steeds uitgaat van het idee dat de aarde het middelpunt van het heelal is en dat over het ontstaan en bewegen van het heelal nog geen nieuwe inzichten zijn ontstaan sinds twee millennia voor Christus.
En er is een boek, dat hersentumoren koppelt aan Maan, Mercurius en Pluto. Dat boek noemt als oorzaak, dat het eigen geestelijke ontwikkelingsproces van de patiënt zó lang is geblokkeerd door zijn omgeving, dat het zich op agressieve, meedogenloze wijze baanbreekt in de besturingscentrale van het lichaam. Het zou koren op de molen van de prinses zijn, die een afkeer heeft van de "gewone" medische wetenschap. Behalve als ze iets gebroken heeft ofzo. Overigens kreeg de schrijver van dat boek een soort kwakzalverijprijs, "Das Goldene Brett vorm Kopf."

Het duurde niet lang tot de prins stierf en de prinses alleen achterbleef in dat romantische, inmiddels vervallen huisje.
De prins had voor zijn dood instanties op de hoogte gebracht van het onvermogen van de prinses om zakelijke dingen te regelen; daarvoor kwam er hulp via de overheid.
En er waren een paar mensen die zich uit vriendschappelijke overwegingen om haar bekommerden. De prinses vroeg echter nooit aan hen hoe het met hun ging, behalve misschien als introductie van een gesprek, om daarna meteen op haar eigen verhalen over te gaan. Of ze vroeg per telefoon aan een vriendin die verder weg woonde, of haar auto alweer klaar was, met een nauwelijks verborgen hint om haar weer eens mee uit te nemen. Ze kwam immers nergens meer sinds de prins haar niet meer kon brengen. Het Openbaar vervoer stopte niet vaak genoeg voor haar deur, en het WMO-vervoer liet haar altijd te lang wachten.

Ze bleef zichzelf zien als een prinses die zich alleen geroepen voelde om "creatieve dingen" te doen. Het gewone leven, zoals de huishouding, moest maar vanzelf gaan of door anderen worden gedaan. Ze vond het heel vanzelfsprekend dat mensen die op bezoek kwamen, voor haar de afwas deden die er al een paar weken stond. Of dat ze mee uit werd genomen voor een wandeling of om in een dorp verderop een visje te eten.
Of ze daar dankbaar voor was? Nou, op het moment zelf misschien wel, maar als het bezoek weer thuis was, kregen ze soms vervelende berichtjes en werden zelfs uitgemaakt voor alles wat lelijk was, als ze iets durfden te zeggen over de onterechte jammerklachten en verwijten van de prinses op Facebook. Want dat was het enige medium dat ze nog ter beschikking had sinds de prins dood was. Ze bleef over hem klagen dat hij wachtwoorden, sleutels en apparaten verstopt had, terwijl ze mensen die probeerden haar te helpen om het zelf te doen met grote, wazige ogen zat aan te kijken, alsof ze wou zeggen: dat hoef ik toch niet zelf te leren, dat hoor jij voor mij te dioen.
Als er iets fout was gegaan, was het altijd de tekortkoming of schuld van anderen.

Er werd hulp in de huishouding geregeld. Nu is huishoudelijke hulp er voor datgene wat je fysiek zelf niet (meer) kunt. Maar zij had zich daarvoor altijd laten bedienen door de prins, en misschien wist ze zodoende ook niet hoe bijvoorbeeld een wasmachine werkt. Als iemand haar vroeg of ze misschien niet wist hoe haar nieuwe wasmachine werkte, kwam er een bitse reactie: "Je wilt toch niet beweren dat ik stink, hè?" terwijl het vuile wasgoed opgestapeld lag. "De hulp doet de was af en toe."
Sterker nog, ze verwachtte dat "de hulp" het hele huishouden voor haar deed. En dat ze nou dankbaar was voor wat "de hulp" deed, terwijl het een smeerboel was? Nou nee, ook die kreeg te horen wat er niet goed was, en bepaald niet subtiel.
Totdat de hulp (de zoveelste) bij de organisatie melde hoe de prinses het verrekte om zelf iets te doen en daarbij nog meer dan onvriendelijk was ook.

Vriendinnen haakten een voor een af. De prinses klaagde dat niemand haar begreep, maar niemand die haar probeerde te helpen bleek te kunnen doordringen tot haar prinsessewereld, ze begreep blijkbaar geen enkel praktisch advies en reageerde er bot op.

Dus bleef ze klagen op Facebook dat ze door iedereen in de steek gelaten werd.
Mensen die toevallig op haar pagina kwamen, reageerden vaak bezorgd en lief, en kregen dan afwerende reacties van de prinses. Ze begreep niet waarom de mensen haar niet begrepen en waarom ze haar in de steek lieten, en dat ze niet begreep waarom: zij deed alles immers zó ontzettend goed en ze was toch zó empatisch naar iedereen?
Zo kwam de prinses steeds zichzelf tegen, maar begreep nooit welke rol zij speelde.

231002 – Wopke vliegt uit, naar Europa

Dan gaat vandaag Wopke Hoekstra, onze klimaatmaatregelensaboteur, zijn geloofsbrieven aanbieden aan het Europees Parlement. Ze zeggen dat hij een soort examen moet doen.
Was hij niet consultant van beroep?
Een consultant is iemand die wordt ingehuurd als men denkt zelf onvoldoende kennis van een onderwerp in huis te hebben.
Als je die kennis zelf niet hebt, hoe kun je dan beoordelen of die consultant die kennis wel heeft?
Op grond van de aanbevelingen die hij kan laten zien?
Dan denk ik onwillekeurig aan die meneer uit Godlinze, die zo graag de aanbevelingen publiceert van zijn tevreden klanten die zijn wondermiddel, de "biostabil" hebben aangeschaft, waar volgens deskundige onderzoekers helemaal niet in zit wat de man beweert dat er in zit. En ook na diverse rechtszaken heeft hij geen gelijk gekregen. Godlinze - wat meldt de Bijbel ook alweer over een duister zaakje met linzen? Zie  Genesis 25:34!
En die aanbevelingen? Pronkstuk in zijn  verzameling, is dat niet Tieieieneke? Zou hij haar ervoor betaald hebben toen ze krap bij kas zat? Nou ja, ze heeft wel vaker maffe "bewijzen" voor onzinnige beweringen de wereld in geslingerd. Bijvoorbeeld Iets met magnetisch geworden lichaamsdelen door vaccinatie ofzo.
Of zou de aanbeveling van Mark Rutte, die net als Wopke geschiedenis gestudeerd heeft in Leiden, voldoende zijn voor het Europees Parlement?
Mark, die nog altijd de indruk wekt van een studentikoze korpsbal maar geen lid schijnt te zijn geweest van een studentenvereniging, in tegenstelling tot de een beetje stiekem ogende Wopke, die misschien de uil van Minerva, symbool van zijn Leidse studentenvereniging, wel heeft zien vliegen.
Ach, het CDA maakt in het EP nog steeds deel uit van de grootste fractie, dus Wopke zit wel goed. Nu het klimaat nog.