190706 - ZOZ - Van diepe hel en Col du VAM

Zoals ook in mijn vorige bijdrage te lezen was, heb ik mijn racefiets van stal gehaald. Vorige keer reed ik de langste afstand tot nu toe van dit jaar, iets meer dan 100 km. Vergeleken bij de afstanden die ik 20 jaar geleden gewend was, stelt het niet zoveel voor. Dit gaat me nog goed af, na wat training. Toch, hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het wordt om meer kilometers te fietsen dan de jaren van je leeftijd.
Maar als ik dan kijk naar Robert Marchand kan ik nog wel even verder. Die begon pas met wielrennen toen hij 78 was, en heeft inmiddels het wereld-uur-record voor 105+ jarigen op zijn naam staan: hij reed in 2017 in een uur 22,547 kilometer!

Blijkbaar heb ik het niet van een vreemde, want op maandag 29 september 1941 schreef mijn vader (vanuit Hardegarijp, waar hij toen werkte) een brief aan zijn broer, die in het midden des lands werkte. Hun ouderlijk huis was in Hoogkerk, bij Groningen:

Ja, ik ben naar Emmen geweest. Dat was ook weer mooi: Zaterdagmiddag Bab in de stad en ik op weg naar Emmen. Ze was op een betrekking uit en wist dat ik naar haar toe zou. Daarom ging ze ook even naar Hoogkerk, dan kon ik altijd nog thuisblijven. Maar ja, ik was al weg.
's Morgens om kwart over 9 al opgehouden en half 12 thuis, dus kwart na 1 op de fiets. Even in de stad ruïnes bekijken enzo, onderweg eens rusten, 't was een harde tegenwind en eindelijk om half 7 in Emmen. Direct achter me aan, Bab, met de bus heen en weer natuurlijk.
[...]
Waarschijnlijk zal die betrekking in de stad wel lukken. Anders ook angstig met die bommerij.

Mijn moeder (Bab) zag ook niet op tegen een flink eind fietsen: deze foto moet begin jaren '50 gemaakt zijn, toen ze klaar stond om van Hoogkerk naar Emmen te fietsen, met haar koffer achterop. Ik heb een vage herinnering dat ik die foto gemaakt heb; ik was meestal bij opa en oma, de ouders van mijn vader, op vakantie.

Ik begin nu met het opzoeken van wat steilere hellingen om tegenop te fietsen. Daarvoor heb ik mijn bergverzet (aangepast setje tandwielen achter) weer gemonteerd, waarmee ik zo'n 20 jaar geleden de roemruchte hellingen in Zuid-Limburg heb bedwongen.
Daarbij kwam een toepasselijke titel bovendrijven: Climb Every Mountain, waarvan ik een uitvoering kies door een koor. Mijn moeder heeft in koren gezongen zolang ze dat kon, dat was haar lust en haar leven. Dit komt uit de musical The Sound of Music, gesitueerd in de periode vlak voor de Tweede Wereldoorlog, die zo bepalend is geweest in het leven van mijn ouders.

United Singaporean Choirs - Climb Every Mountain:


Een paar dagen geleden heb ik op een deel van de Sallandse Heuvelrug getest of ik het nog een beetje kon, van Nijverdal naar Holten en weer terug. Ik ken de omgeving van vroegere vakanties: een fantastisch mooie omgeving. Voor sportieve fietsers komt daar de uitdaging bij. Onze in Nijverdal geboren vriendin friste nog even weer op, dat een deel van die route bij de Holterberg de diepe helgenoemd wordt - een helling met een stijgingspercentage van 10%. Het ging redelijk.

Donderdagmiddag ben ik op verkenning geweest op de Drentse wieleruitdaging, de VAM-berg. Het afval uit de Randstad is hier jarenlang hier naartoe afgevoerd door de Vuilnis Afvoer Maatschappij (VAM), en die berg is afgedekt met schone grond en gras, waarop nu schapen grazen. Er zijn in 2018 klimroutes aangelegd met een gemiddeld stijgingspercentage van 10%, en het steilste stuk is 15% en bovendien geplaveid met veldkeien… Zoiets wordt ook wel een kuitenbijter genoemd.

Bij zere kuiten, spierpijn dus, hoor ik in de verte toch weer een mooi stuk muziek aankomen, van R.E.M.!
R.E.M. - Everybody Hurts:

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.